ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Ὁ νέος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ὅπως ἐκείνη μᾶς τήν διηγεῖται μέσα ἀπό τό ἱερό εὐαγγέλιο ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἦταν πλούσιος καί ὑψηλῆς κοινωνικῆς τάξης ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Μέ λόγια πού περιεῖχαν φιλοφρόνηση πρός τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλά καί μέ πραγματικό ἐνδιαφέρον ρωτάει: τί νά κάνω διδάσκαλε ἀγαθέ γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή;

Γιατί μέ ἀποκαλεῖς ἀγαθό; τόν διόρθωσε ὁ Κύριος, μιᾶς καί ἀπευθύνεσαι σέ ἁπλό ἄνθρωπο. Ἕνας εἶναι ἀληθινά καί ἀπόλυτα ἀγαθός ὁ Θεός. Συνεχίζει ὅμως ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρός τόν νέο ἐκεῖνον καί τοῦ τονίζει πώς πρέπει νά τηρεῖ τίς θεῖες ἐντολές πού δόθηκαν στόν ἄνθρωπο μέσω τοῦ Μωυσῆ ἀπό τόν Θεό (νά μή μοιχεύσεις, νά μή κλέψεις, νά μή δώσεις ψευδεῖς μαρτυρίες, νά τιμᾶς τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα…).

Φαίνεται ὅμως πώς κάτι ἄλλο περίμενε ὡς ἀπάντηση ὁ νέος γιατί ἀμέσως ἔσπευσε νά τόν διαβεβαιώσει πώς ὅλα ἐκεῖνα τοῦ ἦταν γνωστά καί πώς τά τηροῦσε ἀπαρέγκλιτα ἐδῶ καί χρόνια. Κοιτώντας τόν στά μάτια ὅπως παραστατικά μᾶς ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής, τοῦ λέει: ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει, ὅλα ὅσα ἔχεις ὅλη σου τήν περιουσία πούλα τή καί μοίρασέ τήν στούς φτωχούς, ἀκολούθησέ με καί ἔτσι θά ἔχεις κερδίσει ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο ἐνδιαφέρεσαι, τήν αἰώνια βασιλεία.

Ὅλο αὐτό ὅμως πού τοῦ πρότεινε ὡς ἰδανική ἀπάντηση στό ἐρώτημα–ενδιαφερόν του φαίνεται πώς τόν ξεπερνοῦσε συνειδησιακά γιατί ἦταν νέος καί πολύ πλούσιος καί δέν μποροῦσε νά ἀποχωριστεῖ τά πλούτη του. Ἔτσι κατηφής μέ τήν ἀλήθεια πού ἄκουσε ἔφυγε. Βλέπετε ἀδελφοί μου πώς ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν καταφέρει νά ξεπεράσει τόν ἑαυτό του, ἐκεῖνον δηλαδή τῆς ἄνεσης, τῆς καλοπέρασης, μιᾶς ζωῆς χωρίς στερήσεις καί βιοτικῶν ἀπολαύσεων… δέν θά γευτεῖ τήν αἰώνια βασιλεία.

Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος στούς ἐκεῖ παριστάμενους λέγει: εὐκολότερο εἶναι νά περάσει μιά καμήλα ἀπό τρύπα βελόνας, παρά ἕνας πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί στήν ἐρώτηση ἀπορίας τῶν παρισταμένων, ποιός τελικά δύναται νά σωθεῖ; θά ἀπαντήσει (τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν). Ἐκεῖνα δηλαδή πού εἶναι ἀδύνατα νά γίνουν μέ τίς ἀσθενεῖς ἀνθρώπινες δυνάμεις, γίνονται ἐφικτά μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἔγινε καί μέ ἐκεῖνο τό θαῦμα στήν Ἐρυθρά Θάλασσα, ὅπου τα νερά της κόπηκαν στά δύο καί ἔτσι κατάφεραν οἱ Ἰσραηλίτες νά περάσουν στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ὅλα εἶναι δυνατά παρά τῷ Θεῶ ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά προσκολληθεῖ σ’ Ἐκεῖνον καί νά ἀπαλλάξει τόν ἑαυτό του ἀπό τά πάθη του. Τί εἶναι ὅμως αὐτό ποῦ ἀποκαλοῦμε πάθος; Πάθος εἶναι ἐκεῖνο πού ξεκινᾶ ἀπό κάτι λίγο ὡς κακή συνήθεια καί καταλήγει νά μέ ἐγκλωβίζει μέσα του, νά μένω προσκολλημένος σ’ αὐτό. Στήν περίπτωση αὐτή ἔχουμε αἰχμαλωσία ψυχῆς, αὐτό ὀνομάζουμε πάθος.

Φαίνεται ἀπό τήν διήγηση τῆς περικοπῆς πώς ὁ Χριστός παρότι μᾶς ἐπισημαίνει πώς εἶναι πολύ δύσκολο γιά κάποιον πού ἔχει πλούτη νά σωθεῖ, ἐν τούτοις ὅμως δέν εἶναι ἀκατόρθωτο. Αὐτό βέβαια συμβαίνει γιατί ὁ ἄνθρωπος ὅπως προαναφέραμε προσκολλᾶται στά πλούτη, στά ὑλικά ἀγαθά δηλαδή, καί ἐξαρτᾶται ἀπό αὐτά. Γίνονται προτεραιότητα στή ζωή του καί τότε ἡ καρδιά τοῦ γίνεται σκληρή ἀπέναντι στόν συνάνθρωπό του καί στόν ἴδιο τόν Θεό. Ἄρα ὁ Χριστός δέν καταδικάζει αὐτόν καθαυτό τόν πλοῦτο ἀλλά τήν προσκόλληση σ’ αὐτόν πού γίνεται ψυχική ἐξάρτηση γιά τόν ἄνθρωπο. Ἴσως νομίσουμε ὅτι τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου δέν ἀφοροῦν ὅλους μας ἄμεσα, μιᾶς πού στήν πλειονότητά μας δέν εἴμαστε πλούσιοι. Ὡστόσο, ὁ κίνδυνος νά προσκολληθεῖ ἡ καρδιά μας καί ἡ φροντίδα μας στά βιοτικά πράγματα, στήν ἀπόκτηση ἀγαθῶν καί στήν ἐπιδίωξη τοῦ πλούτου, εἶναι κοινός γιά κάθε ἄνθρωπο. Σήμερα τό βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, ὅπου ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κυνηγᾶ τήν εὐημερία καί γίνεται δέσμιος του καταναλωτικοῦ πνεύματος. Βλέπουμε πώς ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση ὅλο καί περισσότερων ἀγαθῶν καταλήγει σέ μιά ἀτέρμονη αἴσθηση τοῦ ἀνεκπλήρωτου μέσα μας.

Μέσα μας ὅμως πρέπει νά ἀναζητήσουμε τήν προσωπική μας εὐτυχία, νά ἀνακαλύψουμε τόν θησαυρό πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός μέ σκοπό τήν ἕνωση μαζί του στήν αἰώνια βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὁ ἀγώνας μας αὐτός γιά ἐσωτερική τελείωση δέν εἶναι εὔκολος, ἔχει ὡς ἐμπόδιο τήν ἴδια μας τή διάθεση νά θέτουμε σέ πρώτη προτεραιότητα τά βιοτικά, τά ὑλικά, τά χρήματα. Δέν εἶναι ὅμως ἕνας ἀγώνας ἀτελέσφορος, ἀρκεῖ νά μή ξεχνᾶμε μέσα στήν καθημερινότητά μας νά στρέφουμε τό βλέμμα μας καί τήν ἐλπίδα μας στό Θεό, τόν μόνο πού μπορεῖ νά κάνει τά ἀδύνατα δυνατά.

π. Ἰωάννης Λεοντάρης

ἐφημέριος Μαρμάρων

ΠΗΓΗ