ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Γαλ. β΄ 16 - 20

Ευαγγέλιον: Λουκ η΄41 - 56

6 Νοεμβρίου 2022

«Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»

Έβδομη Κυριακή του Λουκά σήμερα και το Ιερό Ευαγγέλιο μας μιλά για δυο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα των Γαδαρηνών όπου Τον έδιωξαν, μετά την καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Στη ζωή του ανθρώπου επικρατεί η σχετικότης των πραγμάτων. Όλα όσα του συμβαίνουν είναι σχετικά. Δηλαδή, από τη γέννηση ενός ανθρώπου τίποτε δεν είναι απόλυτο σίγουρο. Τίποτε δεν είναι γραμμένο. Ο ίδιος ο άνθρωπος γράφει την ιστορία του, τα όσα του συμβαίνουν. Το μέλλον είναι άγραφο και άγνωστο, το παρόν γνωστό που γίνεται παρελθόν.

Στην αναφορά της σημερινής ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε, μας παρουσιάζει τη θεραπεία μιας ταλαίπωρης γυναίκας, που ήταν άρρωστη δώδεκα ολόκληρα χρόνια αλλά και την ανάσταση της μονάκριβης δωδεκαετούς κόρης του Αρχισυνάγωγου Ιάειρου η οποία «απέθνησκε». Δώδεκα ετών και από κάποια αιτία βρίσκεται στο τέλος της ζωής της. Η Εκκλησία μας, προβάλλοντας τα δυο αυτά θαύματα του Κυρίου, θέλει να μας υπενθυμίσει την άπειρη θεϊκή δύναμη του Ιησού Χριστού, την απεριόριστη αγάπη Του για μας τους ανθρώπους και τη συγκεκριμένη βοήθεια, που προσφέρει στους ανθρώπους, όταν αυτοί βρίσκονται σε δοκιμασίες και θλίψεις. Τόσο ο Ιάειρος, αγαπητοί μου αδελφοί, όσο και η αιμορροούσα γυναίκα της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής είναι και οι δύο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις ανθρώπων σε στενοχώρια και απελπισία. Ζουν έντονα ένα προσωπικό τους πρόβλημα και δεν έχουν την δύναμη να το λύσουν. Γι’ αυτό καταφεύγουν στον Κύριό μας και Του ζητούν η μεν τη θεραπεία της ασθένειάς της, ο δε τη θεραπεία της ασθενούσης και αποθνησκούσης θυγατέρας του.

Η άρρωστη γυναίκα του ευαγγελίου είχε μέσα της μεγάλη πίστη.

Είχε μια ακράδαντη βεβαιότητα πως όταν αγγίξει τον Κύριο, θα γίνει αμέσως καλά από την αρρώστια της. Ο Κύριος, σπλαχνίσθηκε και τους δυο για την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν. Την αιμορροούσα τη διαβεβαίωσε ότι θεραπεύθηκε από τη μεγάλη της πίστη και την ενθάρρυνε να συνεχίσει να εμπιστεύεται τον Θεό για τη λύση των προβλημάτων της. Έτσι βραβεύει ο Κύριος πάντα την πίστη, την ταπείνωση και την υπακοή, όπου και να τη συναντήσει. Με αυτό το θαύμα ο Κύριος φανερώνει πως είναι ο «ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών», όπως συχνά ακούμε στην Εκκλησία μας. Οι θεραπείες που κάνει είναι θαύματα της θεϊκής δυνάμεώς Του. Αυτή τη δύναμη πρέπει πάνω απ’ όλα να ζητάμε από τον Κύριο, όταν τύχει και αρρωστήσουμε ή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη δοκιμασία.

Ο Ιάειρος, είχε μέσα του μεγάλη και ζωντανή πίστη στον Χριστό.

Πίστευε πως ο Χριστός μπορούσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του.

Αυτή η πίστη τον στήριξε όταν έμαθε πως η άρρωστη κόρη του πέθανε.

Ήταν απόλυτα βέβαιος πως ο Κύριος έχει τη θεϊκή δύναμη να την αναστήσει από τους νεκρούς. Η περίπτωσή του μαρτυρεί πως η πίστη του είχε σαν αποτέλεσμα το θαύμα που ακολούθησε.

Ο Κύριος κάλεσε τον Αρχισυνάγωγο Ιάειρο να μείνει σταθερός στην πίστη του προς Αυτόν. «Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται». Μην χάνεις τις ελπίδες σου. Ο καρπός της πίστης στον Χριστό είναι η νίκη του πιστού κατά του θανάτου. Γι’ αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες νίκησαν τον θάνατο με την πίστη στον Χριστό. Ο άνθρωπος χωρίς πίστη μοιάζει με πλοίο χωρίς πυξίδα. Η πίστη είναι η κινητήριος δύναμη, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη ζωή. Εάν χωρίς πίστη, δεν μπορεί κανείς όχι μόνον να ανέβει το όρος των αρετών, αλλά και να υπερνικήσει τα παραμικρά προβλήματα της ζωής, πόσο μάλλον, εάν δεν έχει πίστη, πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τη φοβερή ώρα του θανάτου και τα όσα ακολουθούν τον θάνατον; 

Η ζωή του ανθρώπου εναλλάσσεται μεταξύ της χαράς και της λύπης. Τα ευχάριστα διαδέχονται δυσάρεστα. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει λέγοντας ότι οφείλουμε να χαιρόμαστε με εκείνους που χαίρονται και να συμμετέχουμε στις λύπες των άλλων, διότι η ζωή μας είναι παροδική σαν το χορτάρι του αγρού. «Ανθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει.»

Αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είμαστε πλασμένοι για τα λίγα χρόνια της επίγειας ζωής μας. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος μας αλλά η αρχή μιας άλλης, ατελεύτητης ζωής. Η ζωή μας εδώ στη γη είναι ένα μικρό επεισόδιο μπροστά στην αιωνιότητα. Κάποτε θα αναστήσει ο Κύριος και όλους εμάς. Θα ακούσουμε όλοι μας τη φωνή Του να μας καλεί και πάλι στη ζωή, στην αιώνια ζωή. Μη φοβόμαστε τον θάνατο. Η ζωή μας έχει νόημα μόνο επειδή υπάρχει ο Χριστός, που είναι «ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν». Ας ζούμε, λοιπόν, με προοπτική αιωνιότητας, προσμένοντας και τη δική μας ανάσταση.

† Αρχιμανδρίτης Λάμπρος Στυλιανού

ΠΗΓΗ