ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Διδαχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου
«Καί μή μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλά πληροῦσθε ἐν Πνεύματι».

Εὐλογημένο ποτό εἶναι τό κρασί, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅταν χρησιμοποιεῖται μέ μέτρο.  Τότε «οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ στόν μαθητή του Τιμόθεο νά χρησιμοποιεῖ λίγο κρασί γιά τό στομάχι του καί τίς συχνές του ἀσθένειες. Τή μετρημένη χρήση του χρειάζεται τό σῶμα μας. Ἡ κατάχρηση καταλήγει στή μέθη, ἡ ὁποία εἶναι ἀλλοφροσύνη. Οἰκτρό εἶναι τό θέαμα τοῦ μέθυσου. Εἶναι ἱκανός νά διαπράξει κάθε αἰσχρότητα καί ἀτοπία. Οἱ χριστιανοί θά πρέ­πει νά εἶναι πολύ ἐγκρατεῖς καί στό κρασί. Νά μεθοῦν μέ τήν πλήρωση τοῦ ἁγίου Πνεύματος, πού φέρνει χαρίσματα στήν ψυχή.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τή μέθη ὀνομάζει ἀσωτία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κυριευθεῖ ἀπό τήν κατάσταση τῆς μέθης δέν ἐλέγχει τόν ἐαυτό του, δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει τά πάθη του, δέν ἔχει καμιά δύναμη γιά ἀντίσταση στό κακό. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὀ Χρυσόστομος λέγει ὅτι γιά τούς μέθυσους ἡ ἡμέρα μεταστρέφεται σέ νύκτα, γιατί σκοτίζεται ἡ διάνοιά τους. Ἔχουν μάτια καί δέν βλέπουν. Ἔχουν ἀφτιά καί δέν ἀκούουν. Τά χέρια τους παρα­λύουν, τά πόδια τους ἀπονεκρώνονται. Ἡ ἐπίδραση στό νευροψυχικό σύστημα εἶναι ὀλέθρια. Φοβερό εἶναι τό θέαμα τοῦ μέθυσου. Σάν νεκρός προσκομίζεται ἀπό τούς φίλους του στό σπίτι μέ πρόσωπο ὠχρόλευκο, μέ ἀκίνητα μέλη καί γλώσσα παράλυτη. Στά καφενεῖα τόν συναντοῦμε μέ πρόσωπο κατακόκκινο καί ἀφρισμένο στόμα νά φωνάζει ἄγρια, νά ὑβρί­ζει καί νά φοβερίζει τούς πάντες. Μέσα στό σπίτι τόν βλέπουμε νά ἀναστα­­τώ­νει τή γαλήνη τῆς οἰκογενείας μέ τούς παραλογισμούς του, νά βλασφημεῖ τά παιδιά καί τή γυναίκα του, νά σπάει, νά κτυπᾶ, νά φέρεται ὡς δαιμο­νισμένος. Ἡ μέθη εἴτε προέρχεται ἀπό τό κρασί καί τά παράγω­γά του, εἴτε ἀπό ἄλλα εἴδη, εἶναι τρέλα.

Ἐάν ἡ κατάχρηση τοῦ οἴνου ἔχει δυσμενή ἀποτελέσματα στήν σωματική ὑγεία, πολύ πιο δυσμενή ἀποτελέσματα ἔχει στήν ψυχική ὑγεία.  Δέν φθείρει μόνο τό σῶμα, φθείρει καί τήν ψυχή. Κατακρημνίζει τόν ἄνθρωπο σέ βαριά ἁμαρτήματα. Ὅταν ἀτονίσει ἡ θέληση καί σκοτισθεῖ ἡ κρίση, τότε θεριεύουν τά πάθη καί καταπνίγουν τήν ψυχή. Ἔτσι βλέπουμε νά φθάνει ὁ μέθυσος σέ ἀλλόκοτες ἀσέλγειες, σέ ἀκράτητους θυμούς, σέ βλασφημίες, σέ φόνους, σέ ἐγκλήματα, σέ ἐξευτελισμούς, ἀκόμα καί στήν ἄρνηση τῆς πίστεως.

Στήν Ἁγία Γραφή συναντοῦμε δυό φρικτά παραδείγματα πού ἀπο­δει­κνύουν ὅτι οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ, ὅταν μεθύσουν, φθάνουν σέ πράξεις ἄνομες. Ὁ Νῶε καί ὁ Λώτ ἦταν δίκαιοι, καί ἅγιοι ἄνδρες. Ὅ­ταν ὅμως μέθυσαν ἐξευτελίσθηκαν· ὁ μέν Νῶε γυμνώθηκε καί ἔπεσε κατά γῆς σάν ἀναίσθητος, ὁ δέ Λώτ ὑπό τήν ἐπίδραση τῆς μέθης ἁμάρτησε μέ τίς ἴδιες τίς κόρες του. Πολλές εἶναι οἱ ἀσωτίες πού προέρχονται ἀπό τή μέθη.  Χάνει κανείς τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ψυχή του σέ μιά στιγμή.

Στίς ἡμέρες μας ἡ κατανάλωση ποτῶν θεωρεῖται φυσιολογική λειτουργία τῆς κοινωνίας καί μοντέρνος τρόπος ζωῆς. Στά σπίτια ὑπάρχει εἰδικός χῶρος γεμάτος μέ τά ἀκριβότερα ποτά. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μέ ἕνα ποτήρι στό χέρι συζητεῖ καί ἀποφασίζει. Τά μέσα ἐνημερώσεως προ­βάλ­λουν καί διαφημίζουν ὅλα τά ε{ιδη ποτῶν πού ἐφεῦρε ἡ ἀνθρώπινη ἐμπορευματικότητα. Εἰδικά κέντρα ποτοῦ κατακλίζονται τίς νύκτες ἀπό νέους καί νέες, οἱ ὁποῖοι τά ξημερώματα ἐπιστρέφουν στά σπίτια τους σέ κατάσταση ἀποσυνθέσεως. Σπρώχνονται οἱ νέοι στήν κατανάλωση ποτῶν καί συγχρόνως σπρώχνονται καί στήν ἀσωτία. Τό μέτρο ἔχει χαθεῖ. Γι΄ αὐτό κυριαρχεῖ ἡ παραφροσύνη. Γι΄ αὐτό ἔχουν αὐξηθεῖ τά ἐγκλήματα. Ἡ μέθη ἔχει σκοτίσει τή σκέψη κι ἔχει νεκρώσει τήν καρδιά.

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ὡς βαθύς μελετητής τῆς ψυχῆς, μᾶς προτρέπει νά γεμίσουμε τήν ψυχή μας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Μέ τή δύναμη τοῦ Παρα­κλή­του θά ξεπεράσουμε ὅλα τά προβλήματά μας. Ἡ πλήρωση τοῦ ἁγίου Πνεύματος θά ἐπέλθει μέ τή λατρευτική ζωή. Ἡ πραγματική εὐθυμία δέν ὑπάρχει στήν οἰνοποσία, ἀλλά στήν ἐπικοινωνία μας μέ τό Θεό.  Γεμάτος Θεό ὁ πιστός ψάλλει καί τραγουδᾶ μέ τήν καρδιά του. «Λαλοῦ­ντες «ἑαυ­τοῖς ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς, ἄδοντες καί ψάλ­λο­ντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ».

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί. Ἡ μέθη εἶναι σύμπτωμα καί εἰκόνα ἐνός ἀδρανοῦς καί ἀσυνάρτητου μυαλοῦ. Ἐμεῖς πρέπει νά ζοῦμε μέ ἐγρήγορση.  Περι­μένουμε καί ἐκζητοῦμε καθημερινά τήν ἔλευση τοῦ Νυμφίου Χρι­στοῦ. Ἡ μέθη ἀποκλείει τό δρόμο πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Νά ἀντι­τά­ξου­με τήν ἐγκράτεια πού στό μέν σῶμα χαρίζει ὑγεία, στή δέ ψυχή τήν κάθαρση τῶν παθῶν.