Λόγος πανηγυρικός είς τα Εισόδια της Θεοτόκου

Σάββατο, 20 Νοεμβρίου 2010

«Μεγάλυνον, ψυχήν μου την προσενεχθείσαν εν τω Ναώ Κυρίου

και ευλογηθείσαν χερσίν των Ιερέων»

Η επί γης στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία, από περάτων έως περάτων της οικουμένης, σήμερα  εορτάζει την λαμπρά της Θεομήτορος Είσοδο στα Άγια των Αγίων.

Εννέα πράγματα ήταν μέσα στο Ναό του Σολομώντος τα ιερώτερα και σεβασμιώτερα: η Επτάφωτος Λυχνία, η Τράπεζα της πρόθεσης των άρτων, το χρυσούν Θυμιατήριο, η στάμνα η χρυσή που είχε το Μάννα, οι πλάκες της Διαθήκης όπου ήταν γραμμένος ο δεκάλογος, η ράβδος του Ααρών που βλάστησε, η Κιβωτός, τα Χερουβείμ που επεσκίαζαν το Ιλαστήριο και τα Άγια των Αγίων, όπου άπαξ του ενιαυτού εισήρχετο ο Αρχιερεύς.

Όλα αυτά τύπος, όλα αινίγματα και σκιές των προνομίων της Θεομήτορος. Αυτή ήταν πράγματι η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας Της, λέγει ο Μέγας Αθανάσιος.

Η θεόπαις Μαριάμ, ως θυμίαμα δεκτό, «σαρκί νηπιάζουσα προσφέρεται Ιερώ εν αγίω, ως αγία εις τα Άγια οικείν», ψάλλει ο υμνωδός της Εκκλησίας μας.

Και πράγματι η όντως ανωτέρα πασών των γυναικών λαμπαδοφορούμενη υπό των Παρθένων προσφέρεται σήμερα «ως δάμαλις» τριετής να κατοικήσει στα Άγια των Αγίων.

Προσφέρεται σήμερα ο ευκλεής καρπός του Ιωακείμ και της Άννας ως θυμίαμα δεκτό στον Ναό το νομικό· και ω! του θαύματος άναψε φωσφόρος η λαμπάδα και  φωτίστηκε ο Ναός  από το απαστράπτον φως της θείας δόξης και φώναξε ο Αρχιερεύς ο μέγας με χαρά μεγάλη το μέγα τούτο γεγονός της εισόδου της θεόπαιδας Μαριάμ στα Άγια των Αγίων και οι Άγγελοι «την Είσοδον της Πανάγνου ορώντες εξεπλήττοντο πως η Παρθένος εισήλθεν εις  τα Άγια των Αγίων».

Προσφέρεται σήμερα στο Ναό τον νομικό η υπερφυώς σαρκί νηπιάζουσα και ο μέγας Αρχιερεύς Ζαχαρίας απλώνει τα ευλαβικά χέρια του και θεία χάριτι την δέχεται  «ευφραινόμενος ταύτην ως Θεού κατοικητήριον».

Προσφέρεται σήμερα στο Ναό τον νομικό της σωτηρίας η πρόξενος, η θεόπαιδα και Παρθένος Μαριάμ, η έμψυχος παστάδα του Θεού, η καθαρή και άμωμος και η λαμπροτέρα πάσης κτίσεως και οι άγγελοι «την Είσοδον της Παρθένου ορώντες  εξεπλήττοντο, πως μετά δόξης εισήλθεν εις τα Άγια των Αγίων».

Προσφέρεται σήμερα στο Ναό τον νομικό «εν αγίω  Πνεύματι» η λυχνία η πολύφωτος και «δι’ αγγέλου εκτρέφεται τω όντι υπάρχουσα αγιώτατος ναός του Αγίου Θεού ημών» και οι άγγελοι «την Είσοδον της Παρθένου ορώντες εξεπλήττοντο πως παραδόξως  εισήλθεν εις τα Άγια των Αγίων».

Προσφέρεται σήμερα «ένδον εν τω Ναώ του Θεού ο θεοχώρητος Ναός, η Παρθένος και Παναγία και σκιρτά γεννητόρων η συζυγία η άριστος, Ιωακείμ τε και η Άννα ότι έτεκον την του Κτίστου κυήσασαν» και οι άγγελοι «την Είσοδον της Παρθένου ορώντες κατεπλήττοντο πως θεαρέστως εισήλθεν  εις τα Άγια των Αγίων».

Προσφέρεται σήμερα η Σκηνή η Επουράνιος, της Ζωής Μητέρα, «ήνπερ τηλαυγώς οι προφήται Θεού Θεοτόκον προεκήρυξαν» στο Ναό τον νομικό, «εν ιματισμώ διαχρύσω  περιβεβλημένη, πεποικιλμένη τη θεία δόξη» και οι άγγελοι και άνθρωποι «την Είσοδον της Παρθένου ορώντες κατεπλήττοντο, πως θεαρέστως εισήλθεν εις τα Άγια των Αγίων».

Και ώ ! του θαύματος υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας η Βασίλισσα του ουρανού και της γης, η Κυρία των Αγγέλων, «αναστάσα Μαριάμ επορεύθη» από τον πατρικό της οίκο, συντροφιασμένη όχι με αρματωμένους στρατιώτες, αλλά με λαμπαδοφόρες παρθένες· «απενεχθείσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει αχθήσονται εις ναόν Βασιλέως».

Και εισέρχεται στο Ναό του Σολομώντος, στο Ναό του Θεού, η Θεόπαιδα Μαριάμ και προσφέρει ως θυμίαμα στον Κτίστη και Δημιουργό του παντός, ως άνθη σεβασμού και ευλάβειας την ανθρωπίνη σάρκα, η οποία «ως άνθος μαραίνεται και ως όναρ παρέρχεται» και «άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει».

Σήμερα, όμως, δια την Αγνή Κόρη της Ναζαρέτ τα πάντα πληρούνται φωτός, επειδή στον ουρανό είναι τα πράγματα όλα άυλα και άφθαρτα· ως ανταμοιβή δέχεται ο ευκλεής βλαστός του Ιωακείμ και της Άννας, η Παρθένος, από των Πάντων Κτίστη το βιβλίο της θείας χάριτος και σωτηρίας, δια μέσου της οποίας εύκολα ο άνθρωπος ανεβαίνει στον ουρανό, και γίνεται  μέτοχος  του  Παραδείσου της τρυφής.

Ω! πόσο, λοιπόν, ευλογημένη είναι η σημερινή ημέρα που η Θεόπαιδα Μαριάμ, η έμψυχος του Θεού Κιβωτός, εισερχομένη στα Άγια των Αγίων, στον Ναό του Θεού, μας οδηγεί και εμάς τους κτιστούς και αμαρτωλούς στην θεία χάρη, στην ουράνιο Βασιλεία!

Ω! πόσο χαριτωμένη είναι η σημερινή ημέρα, κατά την οποία δέχεται στον ίδιο οίκο την Θυγατέρα του ο Προαιώνιος Πατέρας, την Μητέρα ο Υιός και την Νύμφη το Πανάγιο Πνεύμα!

Ω! χαρμόσυνος εορτή και πανήγυρη, κατά την οποίαν ο Ιωακείμ και η Άννα ευφραίνονται και πανηγυρίζουν προσφέροντες στον Ναό Κυρίου μία θυγατέρα  πού  μέλει να γίνει δοχείο χωρητικό της Θεότητος!

Τα Άγια των Αγίων σήμερα ευτρεπίζονται δια να δεχθούν την των αγίων αγιωτέραν, την σκηνήν την αληθινή, την τον Θεό χωρήσασα. Τα ουράνια με τα επίγεια σήμερα συναγάλλονται και χαίρονται και όλως ο κόσμος μυστικώς πανηγυρίζει και ψάλλει μετά του υμνωδού της Εκκλησίας.

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται, αυτή και ημείς γεγαλοφώνως βοήσωμεν, χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Ω! Πανακήρατε Κόρη,

Εσύ είσαι Εκείνη η προρφυρογέννητος Βασίλισσα του ουρανού, εσύ έχεις δια μηνυτές τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, εσύ έχεις δια γραφείς τους Ευαγγελιστές, εσύ  έχεις  δια ακολούθους τους Αποστόλους, εσύ έχεις δια δούλους τα άυλα Πνεύματα, εσύ έχεις δια στεφάνι τα Αστέρια, εσύ έχεις δια πορφύρα τον Ήλιο και εσύ έχεις  δια υποπόδιο την Σελήνη.

Ω! Πανάχραντε Δέσποινα,

Εσύ, είσαι Εκείνη η τριετίζουσα δάμαλις, η λαβίς η μυστική όπου σήμερα εισέρχεσαι στα Άγια των Αγίων δια να ετοιμαστείς να γίνης κατοικητήριο του Παντάνακτος Θεού.

Εσέ, Πανάχραντε  Κόρη, σε παρακαλούμε και εμείς οι ανάξιοι δούλοι σου να μας βοηθήσεις να ξεπεράσουμε αυτό το πέλαγος της πρόσκαιρης αυτής ζωής και να διέλθουμε από την πικρή θάλασσα των κοσμικών ηδονών, που περικυκλώνουν την ζωή μας καθημερινώς, σε εύδιους λιμένες σωτηρίας.

Ομολογούμε Παναγία πως «πάντες εξεκλίναμεν άμα ηχρειώθημεν, ούκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστι έως ενός» να περιπατεί τον  σωστόν δρόμο, τον οποίο χάραξε  επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του ο Υιός και Θεός Σου και Θεός μας και Θεός του παντός.

Εσύ Παναγία πού είσαι η χρυσή  λυχνία, η άσβεστος λαμπάδα, ο στύλος ο πύρινος  οδήγησε και μας με την χάρη και την ευλογία Σου στην γη της επαγγελίας και της χάριτος.

Εσύ Κεχαριτωμένη Μαρία πού έχεις παρρησία πολλή στον Υιό και Θεό Σου παρακάλεσέ Τον να μας λυτρώσει από την γέενα του πυρός και να μας αξιώσει της ουρανίου  βασιλεία  Του. ΑΜΗΝ.                                                                        

Ο  Λ.Κ.Α.Παΐσιος