ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 18, 18-27)

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

           Αγαπητοί αδελφοί, ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο για τη συνάντηση που είχε ο Χριστός μας, με έναν άνθρωπο πλούσιο. Ο άνθρωπος αυτός, σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, ήταν τύπος θρησκευτικός και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή που προσέγγισε το Χριστό. Πήγε κοντά του, γονάτισε, τον αποκάλεσε δάσκαλο αγαθό και άρχισε να τον ρωτάει για τα θέματα της πνευματικής ζωής:

– «Διδάσκαλε τι να πράξω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Και ο Κύριος του απάντησε: «Τις εντολές του Θεού τις γνωρίζεις: μη μοιχεύσεις, μη φονεύσεις, μη κλέψεις, μη ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Εκείνος επέμεινε λέγοντας ότι όλα αυτά τα τηρεί από τα νιάτα του. Και αφού τον άκουσε ο Κύριος και γνωρίζοντας πολύ καλά τι κρατά συνήθως τον άνθρωπο δεμένο γερά στη γη, του απαντά: «Ένα μόνο σου λείπει, να πουλήσεις ότι έχεις, να τα δώσεις στους φτωχούς, οι θησαυροί σου να πάνε στον ουρανό και να μην είναι πια στη γη, κι έλα να με ακολουθήσεις». Εκείνος, ύστερα από αυτό έπεσε σε λύπη και έφυγε μη μπορώντας να ακολουθήσει την υπόδειξη του Κυρίου.

            Σήμερα, αδελφοί μου ο Κύριος, μιλάει στον πλούσιο άνθρωπο του Ευαγγελίου, με τρόπο απόλυτο: «πούλησέ τα όλα, δώς τα στους φτωχούς κι έλα μαζί μου». Δεν του αφήνει περιθώρια. Αν θες, του λέει, να κερδίσεις την αιώνια ζωή, θα τα δώσεις «όλα». Γιατί, όμως, ο Κύριος μίλησε σήμερα με τέτοιο τρόπο; Τελικά, απαιτεί τόσα πολλά από τους ανθρώπους; Είναι τόσο σκληρός μαζί τους που θέλει να τους φορτώνει με τόσο μεγάλα και δυσβάστακτα φορτία; Όχι, αδελφοί μου. Γνωρίζουμε πολύ καλά από τα Ευαγγέλια, πως όσοι άνθρωποι πλησίασαν το Χριστό τους ευσπλαχνίσθηκε και τους έφερε κοντά του. Ακόμα και εκείνους τους ανθρώπους που ήταν ψυχικά ταλαιπωρημένοι – οι τελώνες, οι πόρνες, οι ληστές – που είχαν μεγάλες πληγές μέσα στη καρδιά τους και πλησίασαν τον Χριστό για να θεραπευτούν, εκείνος τους δέχτηκε με αγάπη και καλοσύνη, χωρίς να βάλει μπροστά τους τις φοβερές απαιτήσεις που έβαλε μπροστά στο πλούσιο της σημερινής περικοπής.

                       Μα και με τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελίου δεν ήταν από την αρχή απόλυτος. Εκείνος, όμως, επέμενε και ήθελε να μάθει τι του έλειπε ακόμα. Κι ο Χριστός καταλαβαίνει πως αυτός ο άνθρωπος δεν αγωνίζεται με τον σωστό τρόπο. Ήξερε πολύ καλά, ως παντογνώστης Θεός, ότι βρισκόταν μακριά από το Θεό και ότι στην ουσία δεν τις τηρούσε τις εντολές όπως θα έπρεπε. Και ο Χριστός για να δοκιμάσει την εσωτερική του κατάσταση, του μίλησε με τρόπο απόλυτο, μήπως και ξυπνήσει, μήπως και καταλάβει ότι έχει ανάγκη το Θεό, μήπως και αλλάξει και έτσι έλθει η χάρη του Θεού μέσα στην καρδιά του.

            Ο Χριστός μας σήμερα γίνεται απέναντι στον πλούσιο του Ευαγγελίου, απόλυτος. Όχι όμως για να τον προσβάλει ή να τον τιμωρήσει, αλλά για να τον βοηθήσει, δείχνοντας του την άσχημη πνευματική του κατάσταση. Όμως, η διήγηση του σημερινού Ευαγγελίου, φανερώνει και σε ‘μας, κάτι πολύ σπουδαίο. Τον σωστό τρόπο με τον οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε πνευματικά. Πολλές φορές, κι εμείς μένουμε μόνο στην επιφάνεια, τηρώντας επιλεκτικά μόνο κάποιες από τις εντολές του Θεού και λέμε: είμαστε τίμιοι, ερχόμαστε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και ανάβουμε κερί, δεν αδικούμε κανένα, δεν κλέβουμε, δεν έχουμε σκοτώσει, άρα είμαστε καλά. Σκεπτόμενοι όμως με αυτό τον τρόπο κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην περίπτωση του σημερινού πλούσιου ο οποίος νόμιζε ότι είχε κερδίσει την αιώνια ζωή, όμως δεν τόλμησε να κάνει την μεγάλη υπέρβαση στο χώρο της αγάπης και τελικά έμεινε σε όλα αυτά που μας δεσμεύουν εδώ στη γη.

            Αδελφοί μου το μήνυμα του σημερινού Ευαγγελίου είναι ξεκάθαρο. Πνευματική ζωή σημαίνει πρώτα απ’ όλα ταπείνωση. Αν ταπεινωνόμαστε μπροστά στον Κύριο, ελκύουμε τη συμπάθειά του και γινόμαστε παιδιά του. Ακολουθώ το Χριστό σημάνει ότι συμπορεύομαι μαζί του και ότι προσπαθώ να τον μιμηθώ. Πνευματική ζωή σημαίνει πως πρέπει να υπερβούμε τον εαυτό μας, το εγώ μας και να δοθούμε ολοκληρωτικά στις προσκλήσεις του Κυρίου μας. Να είμαστε έτοιμοι να τα δώσουμε και να τα χάσουμε όλα. Αυτό ακριβώς έπραξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και γι’ αυτό χαριτώθηκαν τόσο πολύ από τον Χριστό μας. «Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε», λέει ο Απόστολος Πέτρος. Αυτό καλούμαστε να πράξουμε κι εμείς αν πραγματικά επιθυμούμε την αιώνια ζωή. Αμήν.  

π. Π. Α.

http://www.i-m-paronaxias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=434:---2011&catid=77:2011-04-20-13-19-17&Itemid=241