Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Φαιδρά και παράδοξος η παρούσα πανήγυρις. Αι εορταί και πανηγύρεις των άλλων Αγίων ωφέλιμοι είναι και άγιαι, αλλά η εορτή της Υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της οποίας την εν τω Ναώ Είσοδον εορτάζομεν, είναι τιμιωτέρα και θαυμασιωτέρα. Καθόσον οι άλλοι μεν Άγιοι είναι και ονομάζονται δούλοι Χριστού, η δε Υπεραγία Θεοτόκος είναι Μήτηρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και Δέσποινα και Βασίλισσα του κόσμου όλου.

Χαίρε, λοιπόν, Βασίλισσα του κόσμου και των ανθρώπων.  Χαίρε Παναγία Θεοτόκε, η Μήτηρ του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.  Χαίρε των Προφητών το κήρυγμα και εκπλήρωσις των λόγων των.

Σεις δε παρθένοι λαμπαδηφόροι, εξάρξατε και προπορεύεσθε έμπροσθεν της αμιάντου Παρθένου και θεόπαιδος. Άσατε αυτή εν αινέσει. Ψάλατε αυτή εν κιθάρα, αλαλάξατε αυτή μετ’ ωδής πνευματικής, μεγαλύνατε εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω.

Ιδού δη Δαβίδ Θεοπάτορ, αίνεσον την εκ φυλής σου αναδειχθείσαν Κόρην, υμνολογών μεγαλοφώνως και λέγων « Άκουσον, θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου, και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του Πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου»

Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και εισελεύσεται η Βασίλισσα της δόξης. Είσελθε, Κιβωτέ του Αγιάσματος, προς τον εύσπλαγχνον Δεσπότην. Είσελθε, Πύλη της όντως ζωής. Είσελθε, Παστάς του Λόγου προς τον Ναόν του Κυρίου. Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου, η του κόσμου χαρά και αγαλλίασις. Απόλαυσον Τούτου της ωραιότητος, Όνπερ μετά μικρόν τέξεις ως άνθρωπον.

Και Συ ω μέγιστε ιεράρχα, Προφήτα και πρεσβύτατε Ζαχαρία, ο μέχρι των Αγίων ως Άγιος διοικών και τας τω Θεώ τω υψίστω θυσίας επιτελών, σχόλασον άρτι το φρικτόν της διακονήσεως έργον, υπούργησον τώρα εις μυστήριον παραδοξότερον, την καθαρωτέραν των Χερουβίμ και ασυγκρίτως υπερενδοξοτέραν των Σεραφίμ, την ουράνιον τράπεζαν του Βασιλέως, το έμψυχον κειμήλιον του Υψίστου, την δακτύλω Θεού ζωγραφηθείσαν θείαν εικόνα, την νέαν της απολυτρώσεως κιβωτόν.  Κατάβηθι από τας βαθμίδας του ιερωτάτου αυτού θρόνου, δια να ανεβάσης εντίμως την ηλιοστάλακτον ταύτην καθέδραν του μονογενούς Υιού του Θεού.  Έφθασεν η αμόλυντος αύτη σκηνή, η πανάχραντος Μαριάμ, η όντως Αγία και παγκαλλής περιστερά, δια να προετοιμασθή υπό του Πνεύματος του Αγίου ως άλλη λελαμπρυσμένη φωλεά. Δέχου, Ζαχαρία, την Σκηνήν την αμίαντον. Δέχου, ιερεύ, την ακηλίδωτον Παστάδα του Λόγου. Δέχου, Προφήτα, το θυμιατήριον του αϋλου Φωτός. Δέχου, δίκαιε, το πυρίμορφον άρμα του Υψίστου. Δέχου, άμεμπτε, την ωραίαν άμπελον, ήτις βλαστήσει τον Αείζωον Βότρυν. Εισάγαγε Αυτήν εις τα ενδότερα του Ναού του Κυρίου. Πρόσφερε Αυτήν εις τόπον αγιάσματος, ον κατειργάσατο ο Υψιστος εις εαυτού κατοίκησιν. Ανάλαβε ταύτην, Ζαχαρία, την εκ της προμήτορος Εύας κατάρας ημάς απαλλάξασαν. Αγκάλισαι Αυτήν την εξ αγκαλών του όφεως ημάς αφαρπάσασαν.  Ιδού ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, ιδού το απαύγασμα του Αγίου Πνεύματος, ιδού ο παράδεισος της ζωής, ιδού η παρθένος και νύμφη, η άσπιλος και Παρθένος Μαρία, η οποία εισάγεται παραδόξως εν τω οίκω Κυρίου!