Κυριακή ΣΤ’ Λουκᾶ

Ἐρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου καί Ὁμιλία περί ἀχαριστίας (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

- Τί δηλώνουν τα λόγια “Εκ χρόνων ικανών” και το “Δέομαί σου, μη με βασανίσης“;

- Γιατί το δαιμόνιο οδηγούσε τον δαιμονιζόμενο στις ερημιές;
- Γιατί ο Ιησούς ρώτησε για το όνομα του δαιμονίου; Δε γνώριζε;
- Γιατί ο ένας ευαγγελιστής ομιλεί για λίμνη ενώ ο άλλος για θάλλασα;

- Γιατί οι παριστάμενοι, με την εκδίωξη των δαιμονίων, εφοβήθησαν;

- Γιατί ζήτησαν από τον Ιησούν να φύγει, ενώ ο ιαθείς άνθρωπος Τον παρακαλούσε να μείνει μαζί του;
- Γιατί ο Ιησούς είπε: “διηγού ὀσα εποίησέ σοι ο Θεός” και όχι “όσα εποίησά σοι εγώ”;
- Ο ευεργέτης χρέος έχει να μην ζητή αμοιβή παρά του ευεργετηθέντος και ο ευεργετηθείς χρέος έχει να αγωνίζεται να ανταμείψη την ευεργεσία.
- Με ποιούς τρόπους οι άνθρωποι φαίνονται αχάριστοι προς τους ευεργέτες τους; Ποιά είναι η χειρότερη τάξη των αχαρίστων και ποιά είναι η αμαρτία τους; (αμαρτάνουν κατά της φύσεως, κατά του ορθού λόγου και κατά του Θεού).
- Ο Θεός έχει ανάγκη την ευχαριστία των ευεργετηθέντων και οργίζεται κατά των αχαρίστων; Εάν όχι, γιατί ζητεί την ευχαριστία και αγανακτεί με την αχαριστία;
- Με ποιό τρόπο οι άνθρωποι γίνονται αχάριστοι προς τον Θεό;

- Μήπως ο ασθενής, ο φτωχός, ο δυστυχής, δεν χρωστούν ευχαριστίας ανταπόδοση στον Θεό, γιατί δεν έλαβαν καμία ευεργεσία;