ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ - Του Σπορέως - ΛΚ. Η΄ 5-15.
τοίς δε λοιποίς έν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη
συνιώσιν
Η λαοθάλασσα πού είχε συγκεντρωθεί για να ακούσει τον Λόγο, δεν ενθουσίασε τον Ιησού. Ήταν μετά το θαύμα της Ναΐν και ο ενθουσιασμός είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Αλλά ο Κύριος γνώριζε ότι δεν ήσαν όλοι συναγμένοι από ιερόν ζήλο, η από δίψα για λόγο Θεού. Άλλοι ήσαν από περιέργεια. Άλλοι ήταν πράκτορες των Φαρισαίων πού ανησυχούσαν και ήθελαν να Τον παγιδεύσουν. Άλλοι ήσαν αργόσχολοι και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν και άλλοι ήσαν άνθρωποι ευλαβείς και ερασταί της Γραφής και του Λόγου του Θεού (μαθηταί).
Γι αυτό και το κήρυγμα του Ιησού ήταν προσαρμοσμένο σε αυτού του είδους ακροατήριον. Δηλ. έν παραβολαίς όπως αναφέρει 1000 χρόνια πριν ο προφητικός Λόγος κατά τον Ματθαίον: ανοίξω έν παραβολαίς το στόμα μου και ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου. Ψλμ.77. και ταύτα πάντα ελάλησεν έν παραβολαίς τοίς όχλοις , και χωρίς παραβολής ουδέν ελάλει αυτοίς Μτθ.ΙΓ34 .
Αυτό μας διδάσκει, όταν μιλάμε με ανθρώπους αδιάφορους πού σε κάποια στιγμή, από κάποια συγκυρία, άναψε η όρεξη για τα θρησκευτικά, να τους μιλάμε μόνο με παραβολές ή καθόλου. Οι λόγοι των Γερόντων και των Πατέρων βρίθουν από παραβολές. Εμείς χάσαμε αυτήν την ικανότητα, γιατί χάσαμε την επαφή με τους Πατέρες, με την Γραφή, με τον Λόγο του Θεού.
Η παραβολή είναι μια πλαστή διήγησις πού διαφέρει από τον μύθον διότι λαμβάνεται από τα γεγονότα, όχι της φαντασίας αλλά της καθημερινής ζωής, όπως ακριβώς συμβαίνουν και όχι παραποιημένα, για να διδάξει υψηλά νοήματα. Παραβολή είναι πλαστή διήγησις εκ των καθ΄ ημέραν συμβαινόντων λαμβανομένη, ήτις υπό αφελεστέραν μορφήν υψηλότερα νοήματα ενέχει.
Η σημερινή παραβολή μια σκηνή σποράς πού είδε ο Κύριος πάνω από το πλοίο στο βάθος .Περιέγραψε κατά γράμμα την σπορά πού γινόταν μπροστά τους και πού μπορούσε ο καθένας να κατανοήσει. Σκοπό όμως είχε να αποκαλύψει την πνευματική σπορά του Λόγου του Θεού. Διότι σε αυτά τα ακροατήρια, πού είτε εξ ΄αδυναμίας του νου, είτε από κακή προαίρεση, βλέπουν τα θαύματα, αλλά δεν τα βλέπουν σωστά και ακούουν τα υψηλά νοήματα αλλά δεν τα κατανοούν ,με άλλα λόγια άλλοι δεν δέχονται τα θαύματα και ζητούν εξηγήσεις και άλλοι (κακοπροαίρετοι) τα αποδίδουν στον σατανά και ακούν τα λόγια της σωτηρίας και τα αγνοούν (τα ξέρουμε εμείς αυτά)ή τα διαστρεβλώνουν (αιρετικοί)
Διά τής παραβολής όμως οι μεν καλοπροαίρετοι παίρνουν και κάτι για τον κόπο τους…
οι δε κακοπροαίρετοι δεν βρίσκουν αφορμές για να κακολογήσουν και να κολαστούν.
Στο προκείμενο.
Από τις πολλές παραβολές που περιέχουν τα ευαγγέλια, δυο μόνον έχει εξηγήσει ο ίδιος προσωπικά :Την σημερινή παραβολή του Σπορέως και την παραβολή των ζιζανίων.
Ας ασχοληθούμε και εμείς σήμερα με την Κυριακή αυτήν ερμηνεία της παραβολής παρ΄όλο ότι είναι πάρα πολύ γνωστή και είναι βέβαιο πώς θα ωφεληθούμε.
Πρώτοι οι μαθηταί τον ρώτησαν: τις είη η παραβολή αύτη και ο Χριστός άρχισε ως εξής
Έστι δε αύτη η παραβολή :Ο σπόρος Λόγος του Θεού.
1ον Η δε πατημένη γη, οι αδιάφορες ψυχές, οι ανευλαβείς ,(τα ξέρουμε εμείς αυτά…). Που ο διάβολος τους αρπάζει τον λόγον από την καρδιά τους για να μην πιστεύουν και σωθούν. Οι δε παρά την οδον, εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λογον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστευσαντες σωθώσιν.
2ον τα πετρώδη, ο χαλιάς :οι Επιπόλαιοι ενθουσιώδεις αλλά ανυπόμονες ψυχές οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσι, οι προς καιρόν πιστεύουσι, και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται.
3ον τα ακανθώδη:οι πολυμέριμνες, φιλόπλουτες, φιλόυλες, φιλήδονες ψυχές. Ξεκινούν σοβαρά προς το αγαθόν, αλλ ατά αγκάθια και στα ζιζάνια της εκκοσμίκευσης πηγαίνουν και συμπνιγονται και δεν φτάνουν στον καρπό. Το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοι εισιν οι ακούσαντες ,και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι.
4ον Η ΚΑΛΗ ΓΗ: οι ψυχές της υπομονής. Καλοπροαίρετες μεν ,υπομονητικές δε. Το δε εν τη καλή γη ,ούτοι εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντας τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Ρώτησαν ένα γέροντα οι υποτακτικοί του τι είναι η υπομονή και απάντησε ως εξής :Η υπομονή δεν είναι λόγια αλλά έργα, είναι ο τόπος που πρόσταξε ο Θεός να γίνεται η θυσία.
Υπομονή στην Νηστεία
Υπομονή στην Προσευχή
Υπομονή στην Μετάνοια
Υπομονή στην Ανεξικακία
Είναι η καλλιέργεια (το αλέτρι) που θέλει η καλή γη για να καρποφορήσει.
και όσο πιο πολύ δυσκολεύουν τα πράγματα, τόσο πιο πολλή υπομονή χρειάζεται.
(Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τάς ψυχάς υμών) ΛΚ.κα΄19. ΑΜΗΝ
Η λαοθάλασσα πού είχε συγκεντρωθεί για να ακούσει τον Λόγο, δεν ενθουσίασε τον Ιησού. Ήταν μετά το θαύμα της Ναΐν και ο ενθουσιασμός είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Αλλά ο Κύριος γνώριζε ότι δεν ήσαν όλοι συναγμένοι από ιερόν ζήλο, η από δίψα για λόγο Θεού. Άλλοι ήσαν από περιέργεια. Άλλοι ήταν πράκτορες των Φαρισαίων πού ανησυχούσαν και ήθελαν να Τον παγιδεύσουν. Άλλοι ήσαν αργόσχολοι και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν και άλλοι ήσαν άνθρωποι ευλαβείς και ερασταί της Γραφής και του Λόγου του Θεού (μαθηταί).
Γι αυτό και το κήρυγμα του Ιησού ήταν προσαρμοσμένο σε αυτού του είδους ακροατήριον. Δηλ. έν παραβολαίς όπως αναφέρει 1000 χρόνια πριν ο προφητικός Λόγος κατά τον Ματθαίον: ανοίξω έν παραβολαίς το στόμα μου και ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου. Ψλμ.77. και ταύτα πάντα ελάλησεν έν παραβολαίς τοίς όχλοις , και χωρίς παραβολής ουδέν ελάλει αυτοίς Μτθ.ΙΓ34 .
Αυτό μας διδάσκει, όταν μιλάμε με ανθρώπους αδιάφορους πού σε κάποια στιγμή, από κάποια συγκυρία, άναψε η όρεξη για τα θρησκευτικά, να τους μιλάμε μόνο με παραβολές ή καθόλου. Οι λόγοι των Γερόντων και των Πατέρων βρίθουν από παραβολές. Εμείς χάσαμε αυτήν την ικανότητα, γιατί χάσαμε την επαφή με τους Πατέρες, με την Γραφή, με τον Λόγο του Θεού.
Η παραβολή είναι μια πλαστή διήγησις πού διαφέρει από τον μύθον διότι λαμβάνεται από τα γεγονότα, όχι της φαντασίας αλλά της καθημερινής ζωής, όπως ακριβώς συμβαίνουν και όχι παραποιημένα, για να διδάξει υψηλά νοήματα. Παραβολή είναι πλαστή διήγησις εκ των καθ΄ ημέραν συμβαινόντων λαμβανομένη, ήτις υπό αφελεστέραν μορφήν υψηλότερα νοήματα ενέχει.
Η σημερινή παραβολή μια σκηνή σποράς πού είδε ο Κύριος πάνω από το πλοίο στο βάθος .Περιέγραψε κατά γράμμα την σπορά πού γινόταν μπροστά τους και πού μπορούσε ο καθένας να κατανοήσει. Σκοπό όμως είχε να αποκαλύψει την πνευματική σπορά του Λόγου του Θεού. Διότι σε αυτά τα ακροατήρια, πού είτε εξ ΄αδυναμίας του νου, είτε από κακή προαίρεση, βλέπουν τα θαύματα, αλλά δεν τα βλέπουν σωστά και ακούουν τα υψηλά νοήματα αλλά δεν τα κατανοούν ,με άλλα λόγια άλλοι δεν δέχονται τα θαύματα και ζητούν εξηγήσεις και άλλοι (κακοπροαίρετοι) τα αποδίδουν στον σατανά και ακούν τα λόγια της σωτηρίας και τα αγνοούν (τα ξέρουμε εμείς αυτά)ή τα διαστρεβλώνουν (αιρετικοί)
Διά τής παραβολής όμως οι μεν καλοπροαίρετοι παίρνουν και κάτι για τον κόπο τους…
οι δε κακοπροαίρετοι δεν βρίσκουν αφορμές για να κακολογήσουν και να κολαστούν.
Στο προκείμενο.
Από τις πολλές παραβολές που περιέχουν τα ευαγγέλια, δυο μόνον έχει εξηγήσει ο ίδιος προσωπικά :Την σημερινή παραβολή του Σπορέως και την παραβολή των ζιζανίων.
Ας ασχοληθούμε και εμείς σήμερα με την Κυριακή αυτήν ερμηνεία της παραβολής παρ΄όλο ότι είναι πάρα πολύ γνωστή και είναι βέβαιο πώς θα ωφεληθούμε.
Πρώτοι οι μαθηταί τον ρώτησαν: τις είη η παραβολή αύτη και ο Χριστός άρχισε ως εξής
Έστι δε αύτη η παραβολή :Ο σπόρος Λόγος του Θεού.
1ον Η δε πατημένη γη, οι αδιάφορες ψυχές, οι ανευλαβείς ,(τα ξέρουμε εμείς αυτά…). Που ο διάβολος τους αρπάζει τον λόγον από την καρδιά τους για να μην πιστεύουν και σωθούν. Οι δε παρά την οδον, εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λογον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστευσαντες σωθώσιν.
2ον τα πετρώδη, ο χαλιάς :οι Επιπόλαιοι ενθουσιώδεις αλλά ανυπόμονες ψυχές οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσι, οι προς καιρόν πιστεύουσι, και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται.
3ον τα ακανθώδη:οι πολυμέριμνες, φιλόπλουτες, φιλόυλες, φιλήδονες ψυχές. Ξεκινούν σοβαρά προς το αγαθόν, αλλ ατά αγκάθια και στα ζιζάνια της εκκοσμίκευσης πηγαίνουν και συμπνιγονται και δεν φτάνουν στον καρπό. Το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοι εισιν οι ακούσαντες ,και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι.
4ον Η ΚΑΛΗ ΓΗ: οι ψυχές της υπομονής. Καλοπροαίρετες μεν ,υπομονητικές δε. Το δε εν τη καλή γη ,ούτοι εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντας τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Ρώτησαν ένα γέροντα οι υποτακτικοί του τι είναι η υπομονή και απάντησε ως εξής :Η υπομονή δεν είναι λόγια αλλά έργα, είναι ο τόπος που πρόσταξε ο Θεός να γίνεται η θυσία.
Υπομονή στην Νηστεία
Υπομονή στην Προσευχή
Υπομονή στην Μετάνοια
Υπομονή στην Ανεξικακία
Είναι η καλλιέργεια (το αλέτρι) που θέλει η καλή γη για να καρποφορήσει.
και όσο πιο πολύ δυσκολεύουν τα πράγματα, τόσο πιο πολλή υπομονή χρειάζεται.
(Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τάς ψυχάς υμών) ΛΚ.κα΄19. ΑΜΗΝ
ΠΗΓΗ: http://theotokis.blogspot.gr/
π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την 16 - 10 - 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου