Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ-Λουκᾶ η΄ 05-15

Κυριακὴ 14/10/2012 

«Ἡ δι’ ὑπομονῆς καρποφορία τοῦ πιστοῦ »

“Οὗτοι εἰσίν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον κατέχουσι καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ”

Οἱ παραβολές τοῦ Κυρίου μας εἶναι διδασκαλία πολυσήμαντη. Ἀναφέρεται δηλαδή σέ πολλά θέματα πού ἀπασχολοῦν τούς πιστούς. Μία τέτοια πολυσήμαντη διδασκαλία εἶναι καί ἡ παραβολή τοῦ σπορέως, τήν ὁποία εἶπε ὁ Κύριος μας γιά νά παραστήσει ζωηρά καί ἄμεσα τήν σχέση πού μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριός μας κατέταξε τούς ἀνθρώπους σέ τέσσερας κατηγορίες. Ἡ πρώτη εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἄκουσαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔπειτα ἔρχεται ὁ διάβολος καί ἀφαιρεῖ τόν λόγον ἀπό τήν καρδιά τους, γιά νά μήν πιστέψουν καί σωθοῦν. Στήν δεύτερη κατηγορία ἀνήκουν οἱ ἄνθρωποι πού ὅταν ἀκούσουν, δέχονται μέ χαρά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλά δέν ἔχουν ρίζα.

Προσωρινῶς πιστεύουν καί τόν καιρό τῆς δοκιμασίας ἀπομακρύνονται. Μία Τρίτη ὁμάδα ἀπαρτίζουν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἄκουσαν ἀλλά στήν ζωή τους συμπνίγονται ἀπό τίς φροντίδες καί τόν πλοῦτο καί τίς ἡδονές τοῦ βίου καί ὁ καρπός τους δέν ὡριμάζει. Καί στήν τέταρτη περίπτωση ἀνήκουν ἐκεῖνοι πού μέ καλή καί ἀγαθή καρδιά ἀκούουν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ τόν διατηροῦν καί καρποφοροῦν μέ ὑπομονή.

Σ’ αὐτούς τούς τελευταίους θά ἀφιερώσουμε σήμερα τόν λόγο γιά νά δοῦμε πρῶτον ποιά καρποφορία περιμένει ἀπ’ αὐτούς ὁ Χριστός καί δεύτερον τόν τρόπο πού εἶναι δυνατόν νά παραχθοῦν οἱ καρποί πού ζητεῖ ὁ Χριστός.

1) Οἱ καρποί τοῦ Χριστιανοῦ.

Ὅταν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιά καρποφορία ἐννοεῖ ἀσφαλῶς τήν ἀνάπτυξη καί κατάκτηση τῶν ἀρετῶν. Οἱ ἀρετές εἶναι οἱ καρποί τούς ὁποίους ζητεῖ ὁ Κύριος. Ὅσοι ἐργάζονται γιά νά τίς ἀναπτύξουν καί νά τίς κατακτήσουν εἶναι αὐτοί πού καρποφοροῦν «ἐν τῇ πίστει». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει παραδώσει στίς ἐπιστολές του πολλούς καταλόγους ἀρετῶν, τίς ὁποῖες καλοῦνται νά ἀποκτήσουν οἱ πιστοί. Σ’ ἕναν ἀπ’ αὐτούς συνιστᾶ στούς χριστιανούς: «Ἡ ἀγάπη νά εἶναι εἰλικρινής. Μισεῖτε τό κακό καί προσκολλᾶσθε στό καλό. Ὡς πρός τήν ἀδελφική ἀγάπη, νά εἶσθε ὀκνηροί ὡς πρός τόν ζῆλον, νά εἶσθε κατά τό πνεῦμα θερμοί, νά ὑπηρετεῖτε τόν Κύριο, νά χαίρετε διά τήν ἐλπίδα σας, νά ἔχετε ὑπομονή στήν θλίψη, νά ἐπιμένετε στήν προσευχή, νά συμμετέχετε στίς ἀνάγκες τῶν χριστιανῶν, νά ἐπιδιώκετε τήν φιλοξενία. Εὐλογεῖτε αὐτούς πού σᾶς διώκουν, εὐλογεῖτε καί μή καταρᾶσθε. Νά χαίρετε μέ ἐκείνους πού χαίρουν καί νά κλαῖτε μέ ἐκείνους πού κλαίουν. Μεταξύ σας νά ἔχετε τό αὐτό φρόνημα. Νά μήν εἶσθε ὑψηλόφρονες, ἀλλά νά συναναστρέφεσθαι τούς ταπεινούς. Μήν θεωρεῖτε τούς ἑαυτούς σας σοφούς. Σέ κανένα νά μήν ἀποδίδετε κακό ἀντί κακοῦ. Φροντίζετε νά κάνετε ὅ,τι εἶνα καλό ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἐάν εἶναι δυνατό ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπό ἐσᾶς νά ἔχετε εἰρήνη μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μήν ἐκδικεῖσθε οἱ ἴδιοι, ἀγαπητοί, ἀλλά δώσατε τόπον στήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. …Νά μήν νικᾶσαι ἀπό τό κακό ἀλλά νά νικᾶς τό κακό διά τοῦ καλοῦ» (Ρωμ. ιβ΄ 9-21).

Ὁ κατάλογος αὐτός συμπληρώνεται στίς διάφορες ἐπιστολές καί μέ ἄλλες ἀρετές.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀξιολογώντας τίς ἀρετές πού πρέπει νά ἀποκτήσει ὁ Χριστιανός τοποθετεῖ ὡς μεγαλύτερες τήν πίστη, τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα καί κηρύττει ὅτι ἡ κορυφή τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ἀγάπη (Α΄ Κορ. ιγ΄ 13). Οἱ ἀρετές θεωροῦνται ἀπό τόν Ἀπόστολο Παύλου ὡς καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ πιστός πού ἔλαβε τό Ἅγιο Πνεῦμα κατά τήν βάπτισή του φροντίζει νά τό διατηρεῖ. Ἐνεργοποιεῖ τά χαρίσματά του καί παρουσιάζει στή ζωή καρπό εὐκλεή «Ὁ καρπός τοῦ πνεύματος εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια» (Γαλ. ε΄22-23).

2) Καρποφορία «ἐν ὑπομονῇ».

Ὁ Κύριος στήν σημερινή παραβολή ἐξήρτησε τήν καρποφορία τῶν ἀρετῶν μέ τήν ὑπομονή. Καί αὐτό διότι ὁ ἀγώνας τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἐπίπονος καί κοπιαστικός. Γιά νά νικηθεῖ ἡ ἕξις καί ἡ ἁμαρτία, ἡ πονηρή συνήθεια τῆς ἁμαρτίας, χρειάζεται ὁ Χριστιανός γενναιότητα, ἀνδρεία καί ἀντοχή. Ὅσοι λοιπόν ἐπιθυμοῦν νά τελειοποιηθοῦν μέ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν καί νά ἀναπτυχθοῦν μέχρι νά φθάσουν νά «πληρωθοῦν ἐν Χριστῷ» ἔχουν ἀνάγκη ὑπομονῆς. Πολλῆς ὑπομονῆς.

Τό μυστικό γιά τήν καρποφορία εἶναι ἡ ὑπομονή. Ὑπομονή εἶναι ἡ συνεχής ἄσκηση τῶν ἀρετῶν. Χωρίς ὑπομονή καμμία ἀρετή εἶναι κατορθωτή. Γι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά τήν ποθεῖ γνωρίζοντας «ὅτι ἡ θλίψις ἐργάζεται ὑπομονή…» (Ρωμ. ε΄ 3) εἶναι πράγματι δύσκολες οἱ σπουδές τῆς ὑπομονῆς…Ἀλλά εἶναι τόσο ἀναγκαῖες πού χωρίς αὐτές ὁ Χριστιανός δέν εἶναι δυνατό νά ἀνέβει τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν.

Μία νέα περίοδος πνευματικῆς καλλιεργείας ἀρχίζει. Ἡ Ἐκκλησία μας στήν διάρκειά της θά σπείρει πλούσια στίς ψυχές μας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Πόσοι ὅμως θά κρατήσουμε τό θεῖο αὐτό σπόρο; Πόσοι θά τόν περιποιηθοῦμε μέ τήν ὑπομονή τοῦ γεωργοῦ; Πόσοι θά ἀντέξουμε στόν πόλεμο τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος θά ἐπιχειρεῖ νά ἀφαιρέσει τό θεῖο σπόρο τῆς σωτηρίας. Ἀσφαλῶς μόνο ὅσοι θά ἔχουν τήν ὑπομονή, τήν ἀντοχή, τήν καρτερία, τήν γενναιότητα, τήν ἀνδρεία νά ἐπιμείνουν στήν προσπάθεια τῆς πνευματικῆς προόδου. Αὐτοί εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ καλή καί ἀγαθή καρδιά, πρόθεση καί συνείδηση ἀκούουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν διατηροῦν καί καρποφοροῦν μέ ὑπομονή. 

ΠΗΓΗ: http://www.imkby.gr/greek/kirigma/kirigma20121014.htm