Κήρυγμα Κυριακής ΙΒ’ Ματθαίου (27-08-2023)

Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Α’ Κορινθίους ιε’ 1-11)

«Ἀδελφοί γνωρίζω τὸ εὐαγγέλιον ὅ εὐαγγελισάμην ὑμῖν ὅ καὶ παρελάβετε, ἐν ῷ καὶ ἐστήκατε»

Αγαπητοί μου αδελφοί, το σημερινό Αποστολικό κείμενο που ακούσαμε από τον Απόστολο Παύλο, απευθύνεται στους Κορινθίους, και τονίζει το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας, σε άμεση συνάρτηση με το γεγονός της αναστάσεως των νεκρών και ασφαλώς και της δικής μας ανάστασης κατά την Παρουσία του Κυρίου μας.

Αυτό το τονίζει διότι προφανώς κάποιοι από τους Χριστιανούς της Κορίνθου επηρεασμένοι ακόμα και από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις των Ελλήνων δεν μπορούσαν να πιστέψουν στην ανάσταση των νεκρών. Γι’ αυτό τον λόγο ο Απόστολος προκειμένου να θεμελιώσει την διδασκαλία του περί της μελλοντικής κοινής ανάστασης των ανθρώπων, αναφέρει την πίστη των Αποστόλων και όλων εκείνων των Χριστιανών που τον είδαν, τον άκουσαν, τον ψηλάφησαν Αναστημένον.

Αυτό το γεγονός της Ανάστασης του Χριστού και η πίστη και βεβαίωση της αλήθειας αυτών των μαρτύρων, αποτελεί και την βάση της αναστάσεως των νεκρών. «Χριστός ἀπέθανε ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατά τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ  ἡμέρα». Τονίζει την παρουσία των αυτοπτών αυτών μαρτύρων αλλά και όλα αυτά τα γεγονότα της σύλληψης, του σταυρικού θανάτου και της Αναστάσεως έγιναν σύμφωνα με τις Γραφές. Ποιες γραφές; Της προ Χριστού εποχής, της Παλαιάς Διαθήκης. Άρα και οι μαρτυρίες των Μαθητών και πρώτων εκείνων Χριστιανών σε συνάρτηση με τις προφητείες, τις προεικονίσεις και τα διάφορα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης, όλα είναι οι αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού μας και της εγέρσεως εκ του θανάτου όλων ημών κατά την Δευτέρα Αυτού Παρουσία.

Απαριθμεί λοιπόν ο Απόστολος της εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού στον Κηφά ή Πέτρο, στους δώδεκα και πεντακοσίους αδελφούς: «ὦφθη Κηφᾶ, εἶτα τοῖς δώδεκα, ἔπειτα ὧφθη πεντακοσίοις ἀδελφοῖς… ὧφθη Ἰακώβῳ, εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν».

Αυτές όλες οι αποδείξεις και μαρτυρίες του Παύλου προς τους Κορινθίους, είναι η ατράνταχτη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια της Αναστάσεως του Χριστού και της δικής μας «εν τω μέλλοντι αιώνι». Τέλος έρχεται και ο ίδιος να καταθέσει την δική του μαρτυρία ως ελάχιστη, διότι πάντοτε μέσα του τον κατέτρωγε ο έλεγχος ότι υπήρξε διώκτης του Χριστού και του Ευαγγελίου Του. «ἔσχατον δε πάντων ὡσπερεί τῷ ἐκτρώματι ὦφθη καμοί». Τελευταίον από όλους, σαν σε έκτρωμα, εμφανίστηκε και σε μένα. Τελευταίον από όλους· μιλά και για τον εαυτό του, όχι μόνο ότι εμφανίστηκε σ’ αυτόν τελευταία, αλλά διότι θέλει να δείξει την βαθιά του ταπείνωση. Αυτό άλλωστε το επιβεβαιώνει με την φράση «ωσπερεί τω εκτρώματι». Έκτρωμα είναι το έμβρυο που αποβάλει πρόωρα η έγκυος γυναίκα. Όπως λοιπόν το έμβρυο είναι κατώτερο του παιδιού που γεννιέται έτσι και ο Απ. Παύλος θεωρεί τον εαυτό του υποδεέστερο των άλλων Αποστόλων: «ἐγώ γαρ εἰμί ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὅς οὐκ εἰμί ἱκανός καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».

Αυτή η συνεχής ταπείνωση που διατηρούσε τον έκανε να μην υπερηφανεύεται για όλα όσα αγωνίστηκε να προσφέρει στην Εκκλησία του Χριστού. Και αυτά που πρόσφερε είναι τόσα πολλά, όσα προσέφεραν μαζί όλοι οι Απόστολοι. Όσα λοιπόν προσέφεραν οι Απόστολοι και ο Παύλος είναι αυτά που κήρυξαν και που εμείς πιστέψαμε: «Εἴτε οὖν ἐγώ εἴτε ἐκείνοι, οὕτω κηρύσσομεν καὶ οὕτως επιστεύσατε».

Μέσα στην Εκκλησία το έργο της διδασκαλίας και της πίστεως συνεχίζεται σαν μια συνεχή επανάληψη και αποδοχή. Ένας ο Κύριος, ένα το βάπτισμα, μια η πίστη: Ο Χριστός μας πέθανε για τις αμαρτίες μας, ενταφιάστηκε και αναστήθηκε σύμφωνα με τις Γραφές και μας πρόσφερε την βεβαιωτική αλήθεια της αναστάσεώς μας στην «ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Αμήν!

ΠΗΓΗ