Κυριακή 13η Αὐγούστου 2023

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου.

(Ματθ. 17, 14 – 23).

«Φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε» (Ματθ. 17, 17)

Τήν ὑπέρλογη ὑπεροχή τοῦ Χριστοῦ βλέπουμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς.

Ἕνας πονεμένος πατέρας ὁδηγεῖ τόν δαιμονόπληκτο γιό του στόν Ἰησοῦ καί ζητάει τή θεραπεία, πού δέν κατάφεραν νά δώσουν οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου λόγῳ τῆς ἐλλειμματικῆς πίστης τους.

Ὁ πατέρας ἄφησε τόν Χριστό ὡς τήν τελευταία λύση στό πρόβλημα τοῦ παιδιοῦ του. Ὁ Κύριος, ὅμως, μέ τό θαῦμα πού κάνει διδάσκει ὅτι ἔπρεπε νά εἶναι ἡ πρώτη λύση καί ὄχι ἡ ἔσχατη. «Φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε» λέγει ὁ Θεάνθρωπος γιά τόν νέο. Εἶναι μία προσταγή καί μία πρόσκληση πού τήν ἀπευθύνει σ’ ὅλους τούς κηδεμόνες ὅλων τῶν ἐποχῶν. Τούς νέους ἀπό νωρίς τούς ὁδηγοῦμε σ’ ἕνα σωρό τόπους καί ἀνθρώπους, γιά νά τούς δώσουμε ἀμέτρητα προσόντα, μέ τά ὁποῖα θά ἐπιβιώσουν στή ζωή τους. Τούς τρέχουμε στά γυμναστήρια, στά ὠδεῖα, στά φροντιστήρια, στά καλλιτεχνικά ἐργαστήρια, στίς πάσης φύσεως ὁμάδες καί ὁπουδήποτε ἀλλοῦ νομίζουμε ὅτι εἶναι καλό καί συμφέρον γιά τή συγκρότησή τους. Τούς συνδέουμε μέ δασκάλους, μέ προπονητές, μέ διασκεδαστές, μέ ἀμέτρητα πρόσωπα, γιά νά κοινωνικοποιηθοῦν, νά ἀναπτυχθοῦν, νά περάσουν καλά, νά μορφωθοῦν.

Γεμίζουμε τούς νέους μέ προσόντα, ἱκανότητες καί γνώσεις. Φροντίζουμε νά μήν τούς λείψει τίποτα, νά μήν τούς στεναχωρήσει τίποτα, νά μήν τούς ταράξει τό παραμικρό. Κάνουμε ἀμέτρητες θυσίες, γιά νά ἔχουν τό καλύτερο μοντέλο κινητοῦ τηλεφώνου, τά ἀκριβότερα ροῦχα στόν περίγυρό τους, τήν πιό ἐντυπωσιακή βιτρίνα συμπεριφορᾶς καί ἐπιτυχίας.

Ὅλα εἶναι καλά καί εὐλογημένα. Ὅλα τά ἐπιβάλλει ἡ ἀγάπη γιά τά παιδιά. Ὅλα πρέπει νά τά κάνουμε στό μέτρο τῆς δύναμης πού διαθέτουμε.

Ὅμως, γιά νά ἔχουν νόημα ὅλ’ αὐτά, πρέπει νά ἀπαντήσουμε σ’ ἕνα βασικό ἐρώτημα. Ποιό μοντέλο ἀνθρώπου θέλουμε νά δημιουργήσουμε; Ποιό πρότυπο ζωῆς θέλουμε νά ἐμπνεύσουμε στούς νέους;

Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ὀνειρεύονται τό μοντέλο τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ὁδοστρωτήρας, πού εἶναι ἁρπακτικό, πού εἶναι φιλόδοξος, εὐζωϊστής καί ἡδονιστής. Τό πρότυπο τῆς ζωῆς πού θέλουμε νά δώσουμε στά παιδιά μας εἶναι τά λεφτά, ἡ ἐπαγγελματική ἐπιτυχία, ὁ βολικός καί καλοστημένος γάμος, ἡ ἐγωιστική ἀποκατάσταση, ἡ λίγη κούραση καί ἡ μεγάλη ἀπόλαυση. Ἔτσι βγάζουμε ὀρδές νέων χωρίς πραγματική παιδεία, χωρίς ἐσωτερική μόρφωση, χωρίς καλαισθησία, χωρίς ἀνθρωπιά, χωρίς φιλότιμο, χωρίς ἀνώτερες φιλοδοξίες. Δημιουργοῦμε μικρά τέρατα, πού χτυπιοῦνται μεταξύ τους, πού πληγώνουν ὅποιον θεωροῦν ἀδύνατο, πού δέν σέβονται τίποτα καί τρελαίνονται, ἄν δέν γίνει τό δικό τους. Δημιουργοῦμε παιδιά πού διεκδικοῦν, ἀλλά δέν δίνουν, πού εἶναι σκληρόκαρδα καί ἀδιάφορα, πού, τό τραγικότερο ἀπ’ ὅλα, δέν ξέρουν νά ἀγαπήσουν, διότι ἀπαιτοῦν μόνο νά ἀγαπηθοῦν. Μέ ὅλα τά λάθη αὐτά φτιάχνουμε νέους οἱ ὁποῖοι ἀποστρέφονται τόν Θεό καί ἀποδέχονται εὐχάριστα τόν διάβολο.

«Φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε» λέγει ὁ Χριστός ὡς λύση στήν τραγική κατάσταση τῶν παιδιῶν μας.

Μόνον ἐάν πρῶτα ἔχουμε προσφέρει τόν Χριστό, εἶναι καλό ὅ,τι κάνουμε γιά τά παιδιά καί ὅ,τι τούς χαρίζουμε. Ἐάν ἀφήσαμε τόν Ἰησοῦ στίς ὑποσημειώσεις τῆς ζωῆς, ὅ,τι κάνουμε καί ὅ,τι προσφέρουμε εἶναι κακό καί καταστροφικό γιά τούς νέους. Χωρίς Χριστό τά παιδιά εἶναι ἕρμαια τῶν συμφερόντων, γίνονται ἀντικείμενα ἐκμετάλλευσης, γίνονται ἀνισόρροπες καί ἀνασφαλεῖς προσωπικότητες, χωρίς ἀρχές, χωρίς ἀξίες, χωρίς σοβαρό σκοπό, χωρίς σταθερό στόχο, χωρίς ἀληθινή χαρά καί εὐτυχία.

Μόνον ὅταν φέρουμε τά παιδιά καί τούς νέους κοντά στόν Χριστό, θά τά ἐλευθερώσουμε ἀπό τούς κινδύνους καί τίς ἀμέτρητες παγίδες τοῦ κόσμου καί τοῦ διαβόλου. Μόνον ὁ Χριστός μπορεῖ νά ἀπαλλάξει τούς νέους ἀπό τά συμπλέγματα καί τίς ἀνασφάλειες, νά τούς ἐλευθερώσει ἀπό πάθη καί πτώσεις, νά φωτίσει τό μυαλό καί τήν καρδιά, γιά νά χαίρονται τή ζωή ὄχι σάν κάτι φτηνό ἀλλά σάν κάτι αἰώνιο.

Ἀπό τή βρεφική ἡλικία εἶναι ἀπαραίτητο νά μιλᾶμε στά παιδιά γιά τόν Χριστό. Νά τούς διαβάζουμε ὄμορφες ἱστορίες ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Νά τούς παρουσιάζουμε ὡς πρότυπα ζωῆς τήν Κυρία Θεοτόκο καί τούς ἁγίους τῆς πίστης μας. Ἡ κατήχηση εἶναι τό πιό σημαντικό στοιχεῖο στήν οἰκοδόμηση τῆς προσωπικότητας. Ἡ Ἐκκλησία θά βοηθήσει μέ τά δικά της κατηχητικά, ἀλλά ἡ ἀφομοίωση τῆς κατήχησης θά γίνει μέσα στήν οἰκογένεια. Ἔπειτα εἶναι βασικό νά διδάξουμε στούς νέους τήν προσευχή καί τή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Μόνον ἔτσι θά γεμίσει ἡ ψυχή τους ἀπό τήν ἄκτιστη χάρη καί θά ἀντισταθοῦν στίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Ἐπίσης εἶναι ἀπαραίτητο νά μάθουμε στά παιδιά τήν ἄσκηση, τή νηστεία, τήν ἀρετή, ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ τό δικό μας παράδειγμα. Τό σημαντικότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι νά συνδέσουμε τά παιδιά, ὅσο πιό νωρίς γίνεται, μέ κάποιον πνευματικό ὁδηγό καί πατέρα. Θά τούς ἔχουμε κάνει τό σπουδαιότερο δῶρο στή ζωή.

Θά τούς ἔχουμε χαρίσει ἕνα καταφύγιο γιά τίς τρικυμίες πού τά περιμένουν.

Χτίσαμε μία κοινωνία πού μοιάζει μέ ἀρένα γιά τούς νέους. Τούς ἐξοπλίζουμε μέ τά ἀπαραίτητα στοιχεῖα, ἔτσι ὥστε νά ἐπιβιώσουν στή σκληρή καί ἀπάνθρωπη αὐτή ἀρένα. Ἀδικοῦμε τούς νέους. Περιμένουμε πολλά, ἐνῶ τούς ἀφαιρέσαμε τά σημαντικά. Θέλουμε νά ἔχουν ὑγεία στό σῶμα καί στήν ψυχή, ἐνῶ τούς κάνουμε ἐνέσεις θανάτου μέ τά πρότυπα ζωῆς, μέ τίς ἀνόητες ἐξυπνάδες καί φιλοσοφίες καί μέ τά ἀμέτρητα ἄγχη πού τούς ποτίζουμε. Εἶναι καιρός νά ὁδηγήσουμε τούς νέους στόν Χριστό. Δέν εἶναι παρωχημένο καί παλιομοδίτικο. Εἶναι ὅ,τι πιό σύγχρονο καί ἔξυπνο μποροῦμε νά κάνουμε γιά ἐκείνους. Εἶναι τό μόνο πού θά τούς ἐξασφαλίσει ἕνα ἀληθινά λαμπερό μέλλον. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι δίπλα μας ὡς ἀρωγός. Ὁ Χριστός περιμένει καί προσκαλεῖ. Μακάρι νά Τόν ἀκούσουμε, γιά νά χαροῦμε τήν προκοπή τῶν παιδιῶν μας καί τήν παντοτινή τους καταξίωση. Ἀμήν. 

ΠΗΓΗ