Κήρυγμα Κυριακής Ι’ Ματθαίου (13-08-2023)

Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Α’ Κορινθίους δ’ 9-16)

«Ἐν γαρ Χριστ Ἰησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε».

Αγαπητοί μου αδελφοί, με πόση στοργή και αγάπη απευθύνεται ο Απ. Παύλος προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, τους οποίους φυσικά εκείνος πνευματικά τους εγέννησε. Προσπαθεί να τους στηρίξει στην ταπεινοφροσύνη, να τους υπενθυμίσει κάτω από ποιες συνθήκες και ποιες ταλαιπωρίες οι Άγιοι Απόστολοι φέρνουν σε πέρας το δύσκολο έργο τους.

Πράγματι το έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου υπήρξε βαρύ και επίμοχθο «σαν πρόβατα εν μέσω λύκων» όπως είχε προείπει ο Κύριος. Κοπίασαν πολύ και δοκίμασαν αναρίθμητες ταλαιπωρίες και κινδύνους. Αυτό προσπαθεί να τους δώσει να καταλάβουν. Η περιγραφή όλων των αγώνων και προσπαθειών δεν έγινε τυχαία αλλά δια την διάδοση του Ευαγγελίου και σχετίζεται με τα προβλήματα και τις αντιλήψεις κάποιων Χριστιανών στην Εκκλησία της Κορίνθου.

Ένα από τα προβλήματα στην Εκκλησία ήταν η διαίρεση των Χριστιανών σε μερίδες – ομάδες, κάτι που προκαλούσε ανταγωνισμούς και συγκρίσεις του ενός έναντι του άλλου. Ανάλογα με την παράταξη που ανήκαν και τον αρχηγό και διδάσκαλο που υποστήριζαν ή θεωρούσαν δικό τους.

Αυτή βέβαια η συμπεριφορά των Χριστιανών της Κορίνθου οφείλεται στο γεγονός ότι οι Χριστιανοί αυτοί απολάμβαναν την ζωή τους μέσα στην αυτάρκεια και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και με πολλή αυταρέσκεια.  Γι’ αυτό και ο Απ. Παύλος τους υπενθυμίζει και περιγράφει όλες τις αποστολικές περιπέτειες: «Ὁ Θεός ἀδελφοί, ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἑσχάτους ἀπέδειξε». Είμαστε οι τελευταίοι, οι πλέον ελεεινοί. Καταδικασμένοι για την αρένα, να μας φάνε τα θηρία.

Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, αδύναμοι, περιφρονημένοι. Ως αυτήν την ώρα πεινάμε διψάμε, με κουρέλια τριγυρνάμε, ξυλοδαρμένοι, χωρίς σπίτι για να ζήσουμε, δουλεύουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Αντιμετωπίζουμε τις ύβρεις, τις λοιδορίες, τους χλευασμούς, με υπομονή και λόγια ευγενικά και φιλικά. Και όλα αυτά δεν σας τα γράφω για να προκαλέσω την ντροπή, αλλά για να σας συμβουλεύσω όπως ο πατέρας που γέννησε τα παιδιά του.

Διότι μπορεί στην ζωή σας να έχετε πολλούς δασκάλους που να σας μιλούν για τον Χριστό, όμως πατέρα που σας γέννησε πνευματικά, μόνον έναν. Αυτός ο πατέρας που με πολύ πόνο και αγάπη σας γέννησε είμαι εγώ. Εγώ κατά Χριστόν είμαι ο πατέρας σας, γι’ αυτό θέλω να με μιμηθείτε, να μου ομοιάσετε και να μην ξεχνάτε που και σε ποιόν ανήκετε. «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε».

Η σχέση πατέρα και παιδιών είναι εκείνη που δίνει το δικαίωμα στον Απ. Παύλο να απευθύνεται στους Κορινθίους να γίνουν μιμητές του δικού του παραδείγματος. Όσο και αν αυτό φαίνεται τολμηρό, εν τούτοις είναι πολύ φυσικό αυτό που ζητά ο Απόστολος διότι η ζωή του ήταν ζωή Χριστού. Ήταν αντανάκλαση της ζωής του Χριστού. Η αποστολική αυτή σύσταση δεν αφορά μόνο τους τότε Χριστιανούς. Έχει καθολικό χαρακτήρα και διαχρονικό.

Καλούμαστε να ακολουθούμε τα ίχνη των Αποστόλων, να έχουμε το δικό τους φρόνημα, να μιμηθούμε την αγία ζωή τους. Την αληθινή ζωή του Χριστού. Αλλοίμονο αν στην ζωή μας αντικαθιστούμε στην θέση του Χριστού μας πρόσωπα και υποκείμεθα σ’ αυτά. Όποιον ρόλο και αν παίζουν στην πνευματική μας ζωή.

Μπορεί να είναι χρήσιμα και είναι βοηθοί στην πνευματική μας πορεία όχι όμως να τίθενται υπεράνω του Χριστού ή της δικής μας ελεύθερης κατά Χριστόν προσωπικότητας. Μην ξεχνάμε είμαστε εικόνες Θεού.

Αμήν!

ΠΗΓΗ