ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

1 Ἰουνίου 2025

«ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ ἀπώλεια καί ἀκαταστασία πολλή» (Τωβίτ 4,13).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ Τωβίτ διαβάζουμε: «Μέσα στήν ὑπερηφάνεια ὑπάρχει ὁ ὄλεθρος καί πολλή ἀναστάτωσις». Οἱ «Παροιμίες» τοῦ σοφοῦ Σολομώντα θά ποῦν «Ἀκάθαρτος εἶναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου κάθε ἐπηρμένος καί ὑπερήφανος» (16,5). Ὁ σοφός Σειράχ σημειώνει: «Δέν ἔχει κτισθεῖ ἡ ὑπερηφάνεια στούς ἀνθρώπους» (10,18), καί ὁ θεσπέσιος Δαβίδ εὔχεται: «Ἄς μήν ἔλθει ποτέ σέ ἐμένα πόδι ὑπερηφανείας» (Ψαλμ. 35,12), «Κύριε, νά ταπεινώσεις τούς ὀφθαλμούς τῶν ὑπερηφάνων» (Ψαλμ. 17,28).

Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς ἀρτισύστατους πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσσου θά πεῖ: «Καί ἀπό ἐσᾶς τούς ἴδιους θά ἀναφανοῦν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θά διδάσκουν διεστρεβλωμένες ἀλήθειες, γιά νά ἀποσποῦν τούς μαθητές ἀπό τόν εὐθύ δρόμο τῆς ἀλήθειας καί νά τούς παρασύρουν σάν ὀπαδούς καί ἀκολούθους τους» (Πράξ. 20,30).

Ἀπειλή μεγάλη γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια μέ τήν ἐγωϊστική ὑπερηφάνειά τους κήρυξαν διαφορετικά δόγματα καί ἐδίχασαν τό Μυστικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὄντως, πολλοί ψευδαπόστολοι ἐμφανίσθηκαν (Ἀποκ. 2,1) στήν Ἐκκλησία καί στό πρῶτο της ξεκίνημα. Ἀνάμεσα σ’αὐτούς ἀνήκει ἡ ψευδοπροφήτις Ἰεζάβελ πού πλάνησε τούς πιστούς τῶν Θυατείρων (Ἀποκ. 2,20) προτρέποντάς τους νά ζοῦν ἀνήθικα καί νά τρώγουν εἰδωλόθυτα· ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Ἀλέξανδρος, οἱ ὁποῖοι «περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν» (Α΄ Τιμ. 1,20), καί ἀκόμα ὁ Ὑμέναιος καί ὁ Φιλητός, «οἵτινες περί τήν ἀλήθειαν ἠστόχησαν» (Β΄ Τιμ. 2,18). Σ’ αὐτούς μποροῦμε νά προσθέσουμε ὅλο τό πλῆθος τῶν αἱρετικῶν πού ἐμφανίσθηκαν κατόπιν καί ἐπλάνησαν πολλούς εὐσεβεῖς. Ὅλοι αὐτοί ἀπεδείχθησαν κίβδηλοι, ἰδιοτελεῖς, φιλόδοξοι, ἐκμεταλευτές. Διέστρεφαν τά λόγια τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά καλύψουν τήν παραστρατημένη ζωή τους, ἀλλά, κυρίως, γιά νά ἱκανοποιήσουν τήν ἑωσφορική τους ὑπερηφάνεια.

Μεγάλο σάλο προκάλεσαν στήν Ἐκκλησία καί διετάραξαν τήν γαλήνη πολλῶν συνειδήσεων. Ἦταν βαλμένοι ἀπό τό διάβολο νά τραυματίσουν τήν ἁγία πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τό κακό πού προκάλεσαν στήν πρώτη Ἐκκλησία ἦταν τόσο μεγάλο, ὥστε νά δικαιολογεῖ τήν ἀγανάκτηση τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν νά ἀναφωνεῖ λέγοντας «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,9).

Ὁ αἱρετικός καί συκοφάντης δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποκόπτεται τό σάπιο μέλος γιά νά σωθεῖ τό ὑπόλοιπο σῶμα. Οἱ ποικίλοι αἱρετικοί πηγή τους ἔχουν τήν πεισματική τους ἀλαζονεία καί, ἀντί νά ὑποτάσσονται στήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀλλοιώνουν θέλοντας νά τήν ξεπεράσουν μέ θεωρίες δικῆς τους ἔμπνευσης. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ρητά λέγει, ὅτι «πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β΄Ἰωάν. 9).

Σύγχυση δημιουργεῖ καί στό νοῦ καί στή καρδιά ἡ ἀλαζονεία.

Τήν ἁγία πίστη τῆς Ἐκκλησίας παραμορφώνει σέ ἐγωϊστική διανόηση, ἀπό τήν ὁποία λείπει ἡ ζωογόνος ἑνωτική πνοή τῆς Θείας Χάριτος. Μόνο ἡ ταπεινοφροσύνη χαριτώνει τή σκέψη καί τή φωτίζει στήν κατανόηση τῶν Εὐαγγελικῶν κηρυγμάτων.

Στίς «Διαταγές τῶν Ἀποστόλων» διαβάζουμε: Ὅλοι αὐτοί οἱ αἱρετικοί εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου καί «υἱοί τῆς ὀργῆς» (Ἐφ.2,3).

Γιατί εἶναι ἀντίδικοι καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, πού διαφθείρουν τό ποίμνιο, εἶναι δοκησίσοφοι καί παμπόνηροι. Ἄς ἀποφεύγουμε τούς ἄθεους καί χριστοκτόνους καί καταραμένους αἱρετικούς.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἅγιο Πολύκαρπο θά τοῦ ἐπισημάνει: Αὐτοί πού φαίνονται ὅτι εἶναι ἀξιόπιστοι καί διδάσκουν διαφορετικά πράγματα νά μήν σέ ἐκπλήσσουν. Στάσου σταθερός σάν ἀμόνι πού χτυπιέται. Εἶναι γνώρισμα μεγάλου ἀθλητῆ τό νά χτυπιέται καί νά νικᾶ. Καί σέ ἐπιστολή του πρός Φιλαδελφεῖς ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος θά γράψει: Μή πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου, ὅποιος ἀκολουθεῖ αὐτόν πού προκαλεῖ σχίσμα, «δέν κληρονομεῖ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Ἅγιος Κυπριανός Καρχηδόνος λέγει: Αὐτός πού ἐγκαταλείπει τήν Ἐκκλησία γίνεται ξένος, βέβηλος, ἐχθρός. Αὐτός πού δέν ἔχει τήν Ἐκκλησία ὡς μητέρα του, οὔτε τόν Θεό μπορεῖ νά ἔχει πατέρα του. Ἄν κάποιος δέν τελεῖ σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπο, αὐτός δέν βρίσκεται στήν Ἐκκλησία.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀποφαίνεται: Οἱ Ἅγιοι δέν συντάχτηκαν μέ τήν ἀσέβεια, οὔτε μιάνθηκαν μέσῳ ἐπικοινωνίας μέ αὐτήν, τήν ὁποίαν ἀποφεύγουμε ὡς δηλητήριο φιδιοῦ, ὄχι διότι βλάπτει τό σῶμα, ἀλλά διότι μαυρίζει τά βάθη τῆς ψυχῆς.

Χριστιανοί μου,

ὁ σοφός Σειράχ ἐπισημαίνει: «ἀρχή ὑπερηφανίας ἁμαρτία» (10,13). Πόσο εὔκολα μπορεῖ κανείς νά μεταπηδήσει ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Χάριτος στή συναγωγή τοῦ σατανᾶ. «Λύκοι ἅρπαγες μέ ἔνδυμα προβάτου» διαδίδουν μέ κάθε τρόπο τίς δοξασίες τους μᾶς λέγει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Στούς ἔσχατους καιρούς θά ἀποστατήσουν μερικοί ἀπό τήν πίστη καί θά προσκολληθοῦν σέ πνεύματα πλάνης καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές. Θά παρασυρθοῦν ἀπό ἀπατεῶνες καί ὑποκριτές πού ἔχουν πωρωμένη τή συνείδησή τους (Α΄Τιμ. 4, 1-4). Αὐτά τά φαινόμενα χαρακτηρίζουν τήν ἐποχή μας. Ἀποθρασύνθηκαν οἱ λύκοι καί εἰσέβαλαν στήν κοινωνία μέ κάθε τρόπο. Πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία καί συκοφαντοῦν τόν Ἱερό Κλῆρο γιά νά κλονίσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στή μόνη σώζουσα δύναμη.

Ἀδελφοί μου,

εἶναι καιρός ὅλοι νά κατανοήσουμε, ὅτι ἐγγύηση γιά τήν πρόοδο τοῦ Ἔθνους μας καί τή σωτηρία τῆς κοινωνίας μας δίδει μόνο ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία, πού στάθηκε καί θά σταθεῖ ὡς Μητέρα φιλόστοργη δίπλα στόν πόνο καί τή δοκιμασία κάθε ἀνθρώπου. 

Ἡ μουσουργός λύρα τοῦ ποιητῆ θά παιανίσει καί πάλι:

“Χτίστες ἐμεῖς...Κι ὅλο πασχίζουμε ν’ ἀνοίξουν καινούργιοι δρόμοι στόν καιρό μας. Οἱ ἄπιστοι τά δόντια ἄς τρίξουν. Εἶν’ ὁ Χριστός μας στό πλευρό μας!” Ἀμήν. Γένοιτο!

ΠΗΓΗ