ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

04/05/2025

«..Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν τῶν ἁγίων γυναικῶν Μυροφόρων ἑορτὴν ἑορτάζομεν, ἔτι δὲ μνείαν ποιούμεθα καὶ τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ὅς ἦν μαθητὴς κεκρυμμένος, πρὸς δέ, καὶ τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου» (Συναξάριον τοῦ Πεντηκοσταρίου).

Ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος που περίμενε την βασιλεία του Θεού και είχε πιστέψει στη διδασκαλία του Χριστού. Κατείχε μια σημαντική θέση στο ιουδαϊκό συνέδριο. Η πίστη που είχε στον Χριστό τού έδωσε το θάρρος και τη δύναμη να ζητήσει από τον Πιλάτο την άδεια, ώστε να πάρει το νεκρό σώμα του Ιησού και να το ενταφιάσει. Ο Πιλάτος δεν πίστευε ότι ο Ιησούς είχε πεθάνει τόσο σύντομα και κάλεσε τον εκατόνταρχο τον οποίο ρώτησε, αν όντως ήταν νεκρός. Εφόσον πήρε θετική απάντηση τότε επέτρεψε στον Ιωσήφ δωρίζοντάς του το νεκρό σώμα του Κυρίου, για να το κηδεύσει.

Τότε πήγε αγόρασε ένα λευκό σεντόνι και μαζί με τον Νικόδημο κατέβασαν το νεκρό σώμα του Ιησού από τον Σταυρό, το τυλίξανε και το τοποθέτησαν σε ένα κενό μνημείο που ήταν λαξευμένο σε έναν βράχο, του οποίου έκλεισαν την είσοδο με μία μεγάλη πέτρα. Ο Νικόδημος ήταν και αυτός μέλος του ιουδαϊκού συμβουλίου και πίστευε και αυτός στην διδασκαλία του Ιησού. Αυτοί οι δύο κρυφοί μαθητές πήραν δύναμη από την πίστη τους στον Χριστό, ώστε να ξεπεράσουν το φόβο τους και να μην λογαριάσουν την υψηλή θέση που κατείχαν και να πάρουν το σώμα του Ιησού που αυτό σίγουρα θα τους δημιουργούσε πολλά προβλήματα λόγω της εξαγρίωσης του όχλου των ιουδαίων πριν την σταύρωση του Ιησού, αφού ακόμα και οι μαθητές του είχαν κρυφτεί.

«…Διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν…» (Μάρκ. 16,1). Την επομένη του Σαββάτου πολύ νωρίς το πρωί, μόλις ανέτειλε ο ήλιος έρχονται στο μνημείο τρείς γυναίκες για να αλείψουν το σώμα του Ιησού με αρώματα. Αυτές ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιάκωβου και η Σαλώμη. Αυτές οι τρεις μυροφόρες γυναίκες ακολουθούσαν τον Ιησού και τους μαθητές του και βοηθούσαν στο έργο τους. Πηγαίνουν στον τάφο ώστε να τελέσουν τα νεκρικά έθιμα της εποχής στο σώμα του νεκρού, να το αλείψουν δηλαδή με μύρα, γι’ αυτό ονομάστηκαν μυροφόρες. Καθώς πήγαιναν προς το μνημείο, η απορία που είχαν ήταν πώς θα μετακινήσουν την πέτρα της εισόδου, γιατί ήταν μεγάλη. Φτάνοντας λοιπόν βλέπουν την πέτρα να έχει μετακινηθεί και το μνημείο να είναι ανοιχτό. Μπαίνοντας μέσα βλέπουν να κάθεται στα δεξιά ένας νεαρός με λευκή στολή και τρόμαξαν, γιατί, ενώ περίμεναν να δουν το νεκρό σώμα του Ιησού, αντιθέτως αυτό έλειπε και βλέπουν έναν άγγελο με λευκή στολή. Ο τρόμος τους όμως πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε χαρά, ακούγοντας τον άγγελο να τους λέει: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μαρκ. 16, 6). Αυτό είναι το μήνυμα χαράς της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο άγγελος τις προτρέπει να φύγουν και να βρουν τους Αποστόλους προκειμένου να μεταφέρουν το αναστάσιμο μήνυμα σε αυτούς, καθώς και να τους ενημερώσουν ότι ο κύριος τους περιμένει στην Γαλιλαία, ώστε να τον συναντήσουν εκεί.

Ο Νικόδημος, ο Ιωσήφ και οι μυροφόρες πήραν δύναμη από την πίστη και την αγάπη που είχαν για τον Χριστό και δεν φοβήθηκαν οι δύο πρώτοι να θάψουν το σώμα του Ιησού και οι γυναίκες να πάνε στον τάφο να το αλείψουν με μύρα. Δεν φοβήθηκαν ότι με την πράξη τους αυτή μπορεί να έρχονταν αντιμέτωποι με τους ιουδαίους και να συλληφθούν ή ακόμα να έχουν προβλήματα στη συνέχεια. Η δύναμη αυτή της αγάπης και της πίστης λοιπόν ας γίνει παράδειγμα σε όλους μας, ώστε να μην φοβόμαστε τίποτα μπροστά στην πίστη μας για τον Χριστό. Όλοι αυτοί οι μάρτυρες, όλα αυτά τα χρόνια που έδωσαν το αίμα τους για την πίστη τους στον Χριστό είχαν ως παράδειγμα αυτή ακριβώς την αγάπη. Μια αγάπη που νικάει τον φόβο και μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στην Βασιλεία του Θεού.

Χριστός Ανέστη!

ΠΗΓΗ