ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

18 Μαΐου 2025

 Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη!

Περίπου στο μέσο αυτής της λαμπρής και χαρούμενης για τη ζωή της Εκκλησίας μας περίοδο, του Πεντηκοσταρίου, διαβάζουμε την περικοπή εκείνη από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο η οποία αναφέρεται στη Σαμαρείτιδα και θαυμάζουμε  ιδιαιτέρως στην αλλαγή που επιτελείται μέσα της δια του διαλόγου που έχει με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η ευαγγελική διήγηση είναι εν πολλοίς γνωστή. Ξεκινά από μία τυχαία συνάντηση ένα μεσημέρι κοντά στο Φρέαρ του Ιακώβ μεταξύ του Ιησού και μίας άγνωστης Σαμαρείτιδος, που ενώ κατά τα ειωθότα ο Εβραίος στη καταγωγή Ιησούς θα έπρεπε να αποφύγει, Εκείνος ξεκινά ένα διάλογο μαζί της όπου οι βασικοί του σταθμοί θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι εξής.

Πρώτα από όλα το πρώτο ξάφνιασμα όταν ο Ιησούς ζητά να του δώσει νερό να πιει και η αντίδραση της Σαμαρείτιδας, αλλά και η αντιστροφή των ρόλων όταν η δεύτερη συναισθάνεται ότι είναι πιο διψασμένη από τον Συνομιλητή της. Στη συνέχεια η αποκάλυψη της ηθικής κατάστασης της γυναίκας που αρχίζει να συναισθάνεται την ανάγκη να λατρεύσει τον Θεό της, αναζητώντας τον σωστό τρόπο λατρείας στο θρησκευτικό συναίσθημα. Η αποκατάσταση εκ μέρους του Ιησού της σωστής διδασκαλίας για τν τρόπο πίστης στον Θεό που δεν περιορίζεται σε τόπους ή τρόπους αλλά απευθύνεται στο βαθύτερο είναι της ψυχής του καθενός μας. Η επιφύλαξη εκ μέρους της γυναίκας ότι αυτό μόνο ο Μεσσίας μπορεί να το διδάξει, γίνεται η αφορμή ο Κύριος μας να της αποκαλύψει αυτή ακριβώς τη Μεσσιανικότητά Του «Εγώ είμι ο Λαλών Σοι».

Δεν είναι τυχαίο ότι ο διάλογος σταματά ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Μπροστά στην αποκάλυψη του θαύματος της παρουσίας του Υιού και Λόγου του Θεού μέσα στην ιστορία τα πράγματα σιωπούν. Η γυναίκα και μαζί της κάθε άνθρωπος που φτάνει σ’ αυτή την συνειδητοποίηση καταλαβαίνει ότι πλησίασε το Θείον σε όλο του το μεγαλείο. Από τη πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος άκουσε αυτές τις λέξεις το «εγώ ειμί» κατάλαβε ότι έχει άμεση σχέση με τον Θεό, προορισμός του δηλαδή είναι να κοινωνεί και να σχετίζεται με τον δημιουργό του. Όταν ο Μωυσής πρώτος άκουσε αυτή την φράση ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας του Ισραηλιτικού λαού. Όταν ο καθένας από εμάς μέσα στην ιστορία είτε την προσωπική μας είτε την κοινοτική μας ακούμε αυτά τα λόγια συναισθανόμαστε ότι ήρθε η ώρα να λειτουργήσουμε ως κύτταρα στο μεγάλο σώμα της Εκκλησίας για τη Σωτηρία του κόσμου.

Αυτό γίνεται και στη ζωή Σαμαρείτιδας που από αυτό το σημείο της ιστορίας της και μετά γίνεται η αγία Φωτεινή, εκείνη που μεταλαμπαδεύει το Φως του Μεσσία Ιησού μέσα στον κόσμο, που ανοίγει τον δρόμο ώστε και οι υπόλοιποι να γνωρίσουν ελεύθερα και προσωπικά Αυτόν που επιθυμεί η καρδιά τους.

Αδελφοί μου η σημερινή διήγηση τελειώνει με τον Ιησού να φανερώνει στους απορημένους και μπερδεμένους μαθητές του ότι εδώ στον κόσμο υπάρχει για να μπορέσει να κερδίσει τις ψυχές όλων μας. Να μας κάνει όλους φωτεινούς δορυφόρους του Θείου Φωτός του. Μας ζητά να εργαστούμε σ’ αυτό τον ιερό σκοπό του φωτισμού των λαών να σηκώσουμε μαζί του το βάρος της διακονίας και του κόπου. Οι Άγιοι μας ανταποκρίνονται σ’ αυτό το κάλεσμα αντιλαμβάνονται ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας της Εκκλησίας και τον διακονούν μ’ όλες τους τις δυνάμεις. Αυτή η εργασία επιτελείται μέσα στους αιώνες αδιάκοπα και είναι προνόμιο για μας που δια αυτής μπορούμε να βρούμε τον λόγο της υπάρξεώς μας, Αμήν!

ΠΗΓΗ