ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

11 Μαΐου 2025

«Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον» (Ἠσαΐου ΞΣΤ,2)

Ὁ Κύριος στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, διαλαλεῖ: «Πάνω σέ ποιόν θά ρίξω εὐμενές τό βλέμμα μου, παρά μόνο στόν ταπεινό καί εἰρηνικό, πού μέ σεβασμό πολύ ἐπιμελεῖται τήν τήρηση τῶν λόγων μου». Ὁ ἐνσαρκωθείς Λόγος στή Καινή Διαθήκη, διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀναφωνεῖ:

«στούς ταπεινούς θά στείλω τή χάρη μου, θά ἀντιταχθῶ πρός τούς ὑπερήφανους» (Α’ Πέτρ. 5,5) καί (Παροιμίαι 3,30).

Στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπιτελεῖ δύο μεγάλα θαύματα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀνασταίνει τή γεμάτη ἀπό ἀγαθοεργεῖς πράξεις Ταβιθά καί παρέχει τήν ἴαση στόν παράλυτο Αἰνέα (Πράξ. 16-18,28-36). «Αἰνέα, ἰᾶται σε Ἰησοῦς Χριστός».

Αὐτά τά λόγια μέ ἀπόλυτη πίστη καί καρδιά χαριτωμένη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀναφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Δέν σέ θεραπεύω ἐγώ ἀλλά ὁ Χριστός. Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ποιές ἀρετές δείχνει ὁ λόγος αὐτός τοῦ Θείου Ἀποστόλου. Ἐκτός ἀπό τή μεγάλη του πίστη πρός τόν Ἀναστάντα Λυτρωτή καί Θεό τοῦ παντός, φανερώνει καί τή βαθειά του ταπεινοφροσύνη. Αὐτόν τόν Πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολό Του ἐπέλεξε ὁ Κύριος νά εἶναι ὁ θεόπτης στή Θεία Του Μεταμόρφωση(Β΄Πέτρ.1,10-19).

Αὐτός πού ἡ σκιά του καί μόνο θεράπευε θαυματουργικά ἀσθενεῖς πάνω στούς ὁποίους ἔπεφτε (Πράξ. 5,15). Ἦταν αὐτός πού μέ τό κήρυγμά του πίστεψαν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι (Πράξ. 2,41).

Ἦταν αὐτός πού μέ ἕνα του λόγο ἐπετίμησε τόν Ἀνανία καί τή Σαπφείρα μέ θάνατο γιά τήν ἀνειλικρίνειά τους (Πράξ. 5, 1-11).

«Αἰνέα, σέ θεραπεύω ὄχι ἐγώ, ἀλλά ὁ Χριστός». Εἶναι σάν νά λέγει ὁ ἀποστράπτων ἀπό τή μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης θεῖος Ἀπόστολος: «Ἐγώ ἀπό τόν ἑαυτό μου δέν κάνω τίποτα, τά πάντα ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις, ἡ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγώ εἶμαι ἕνας ταπεινός δοῦλος Του. Αὐτό τό ταπεινό φρόνημα διέθεταν ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι καθώς ὁμολογοῦσαν «Κύριε, ἀκόμη καί τά δαιμόνια ὑποτάσσονται σέ ἐμᾶς μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Σου» (Λουκ. 10,17). Μέ αὐτή τή θεοΰφαντη στολή τῆς θεότητος, τή ταπείνωση, ἐκοσμοῦντο καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης παρακινεῖ σήμερα καί ἐμᾶς εἰς τό νά ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας. Νά δοῦμε μήπως ὑπερηφανευόμαστε γιά τά καλά μας ἔργα, πού ὁπωσδήποτε, ὅσο καλά καί νά εἶναι, εἶναι πολύ μικρότερα ἀπό αὐτά τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γράφει ὅτι ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι κάνουν οἱ Ἅγιοι, ἐμεῖς δέν θυμόμαστε τά ἁμαρτήματά μας, πού εἶναι πολλά, ἐνῶ, ἄν κατορθώσουμε κάτι μικρό, συνέχεια τό σκεφτόμαστε, καί δέν σταματᾶμε νά ὑπερηφανευόμαστε γι’αὐτό, μέχρις ὅτου καί αὐτό τό μικρό «διά τῆς ἀλαζονείας κενώσωμεν», τό χάσουμε ἀπό τήν ἀλαζονεία μας PG 47.419). Ἔχουμε ἀνάγκη νά θυμόμαστε πάντοτε τό λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Χωρίς Ἐμένα καί χωρίς νά ἔχετε τή ζωτική δύναμη πού πηγάζει ἀπό Ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15,5). Ὅ,τι κατορθώνουμε, ἀδελφοί μου, νά τό ἀποδίδουμε στή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λέμε ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «οὐκ ἐγώ δέ, ἀλλ’ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σύν ἐμοί» (Α΄ Κορ.15,10). Τό ἔργο πού ἔκαμα δέν τό ἐργάσθηκα ἐγώ, ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού εἶναι μαζί μου καί μέ ἐνισχύει. Νά καλλιεργοῦμε, λοιπόν, τό ταπεινό φρόνημα καί τότε ὁ Θεός θά μᾶς σκεπάζει μέ τό ἔλεός Του· καί περισσότερη προκοπή θά μᾶς δίνει καί ἀληθινό, ταπεινό φρόνιμα θά μᾶς χαρίζει.

Τά σχετικά Ἁγιογραφικά χωρία ἰδιαίτερα θά μᾶς διαφωτίσουν.

Στή Παλαιά Διαθήκη: «Ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου δοξάζεται ἀπό τούς ταπεινούς» (Σοφ. Σειράχ 3,20), «ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ διῆλθε τίς νεφέλες» (Σοφ. Σειράχ 35,17), «ὅλα τά ἔργα τοῦ ταπεινοῦ εἶναι φανερά στό Θεό» (Παρ. Σολομ. 16,1), «εἶναι Θεός τῶν ταπεινῶν» (Ἰουδίθ 9,11), «τόν Κύριο ἀναζητήσατε ὅλοι οἱ ταπεινοί τῆς γῆς» (Σοφον. 2,3), «εὐλογεῖτε οἱ ταπεινοί τόν Κύριο» (Δανιήλ 3,64).

Στή Καινή Διαθήκη: Λέγει ὁ Κύριος «μάθετε ἀπό Ἐμένα ὅτι εἶμαι ταπεινός στή καρδιά καί θά βρεῖτε ἀνάπαυση στίς ψυχές σας» (Ματθ. 11,29), «ὅποιος ταπεινώσει τόν ἑαυτό του θά ὑψωθεῖ» (Ματθ. 23,12), (Λουκ. 18,14). Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀναφωνεῖ:

«ἐπέβλεψε ὁ Θεός στή ταπείνωση τῆς δούλης Του» (Λουκ. 1,48).

Ὁ μακάριος Παῦλος στίς ἐπιστολές του σημειώνει:

«νά συγκαταβαίνετε πρός τούς ταπεινούς» (Ρωμ. 12,16), «μέ τή ταπεινοφροσύνη νά θεωρεῖ ὁ καθένας τούς ἄλλους ἀνώτερους ἀπό τόν ἑαυτό του» (Φιλιπ. 2,3), «ἐνδυθῆτε σάν ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ τήν ταπεινοφροσύνη» (Κολασ. 3,12).

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος σημειώνει: Τό πᾶν εἶναι νά μήν ἔχωμεν τήν ὑπερηφάνειαν· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἀπουσιάζει ὁ Χριστός· ὅπου εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, γαλήνη δέν ὑπάρχει· ἀρετή δέν κατορθώνεται ποτέ.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ συμπληρώνει: Ὁ Θεός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς ταπεινῆς ἀγάπης. Νά διδαχθοῦμε ἀπό Αὐτόν τόν Ἴδιο τήν ταπείνωση. Κάθε ἄνθρωπος αἰσθάνεται πίκρα γιά τήν ἐωσφορική του ἀξίωση, ἐνῶ ἡ καρδιά τοῦ ταπεινοῦ ἀποστρέφεται τό σκοτεινό αὐτό πνεῦμα καί εἰσάγεται στό Θεῖο Φῶς τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Ἡ προσευχή τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου τουμπάρει τόν Θεό.

Χριστιανοί μου, 

«Αἰνέα, σέ ἐθεράπευσε ὁ Χριστός». Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μέ τά λόγια του αὐτά μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ ἀληθινή πνευματικότητα ἔγκειται στήν ταπεινοφροσύνη, στό νά σβήνει τό ἐγώ καί νά φαίνεται ὁ Χριστός. 

Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη, ἡ ἀληθινή παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Θεό. Τήν ὥρα τῆς Θείας Χάριτος νά ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἐμεῖς ἀπό τόν ἑαυτό μας εἴμαστε ἕνα μηδέν καί ὅλα τά ἀγαθά προέρχονται ἀπό τόν Θεό. Εἶναι εὐκαιρία σήμερα νά βάλουμε ἀρχή πνευματική, ἀρχή νά καλλιεργοῦμε λογισμούς πίστεως καί ταπεινῆς μετάνοιας. Νά μετανοοῦμε καί νά καθαριζόμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία· καί τοῦτο διότι ἔνοχη συνείδηση καί πίστη δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρχουν.

Εἴθε, ἀδελφοί μου, νά δώσει ὁ Κύριός μας πού ἀνέστησε τόν παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ καί διά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τόν παράλυτο Αἰνέα, νά ἀναστήσει καί τή δική μας ψυχή, «τήν δεινῶς παραλελυμένην» στή ζωή τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί ταπεινοφροσύνης.

Ὁ χριστιανός ποιητής θά μέλψει καί πάλιν «Ἐγώ ᾿μαι ὁ Κύριος κι ὁ Διδάσκαλος, μά ταπεινώθηκα ὡς τά βάθη. Ὅποιος τό θρόνο μου λαχτάρησε, τό δρόμο τοῦτο πρῶτα ἄς μάθη!» Γένοιτο!

ΠΗΓΗ