ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (28.04.2024)

khrygmakyriakhs

Ἀριθμός 17

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

28 Ἀπριλίου 2024

«Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών̇ κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ̇

ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καί σῴζων αὐτός πραΰς, καί ἐπιβεβηκώς

ἐπί ὑποζύγιον καί πῶλον νέον» (Ζαχ. 9, 9).

Διασαλπίζει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερα ὁ Προφήτης Ζαχαρίας «Χαρά μεγάλη νιῶσε, πόλη τῆς Σιών! Διακήρυξέ το, πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ! Νἄτος ὁ Βασιλιᾶς σου, ἔρχεται σέ ἐσένα̇ αὐτός πού εἶναι δίκαιος καί σώζει, πρᾶος καί καθισμένος ἐπάνω σέ ἕνα γαϊδουράκι, σέ ἕνα νεαρό πουλάρι». Κράζει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας: «ἴδετε φῶς μέγα, οἱ κατοικοῦντες σέ χώρα καί σκιά θανάτου, φῶς θά λάμψει σέ ἐσᾶς» (9, 2). Βοᾶ ὁ Προφήτης Σοφονίας: «Ἔχε θάρρος Σιών, ὁ Θεός σου γιά σένα εἶναι δυνατός καί σώσει σε». Καί ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ θά πεῖ στούς γιούς του: «Αὐτός θά εἶναι ἡ ἐλπίδα καί ἡ προσμονή τῶν λαῶν̇ ὁ Μεσσίας» (Γεν. 49, 10).

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία στήν ἱερή ὑμνολογία της ψάλλει: «ὅταν εἰσῆλθες, Κύριε, εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, καθήμενος ἐπάνω σέ πῶλο, ἔσπευδες νά ἔλθεις πρός τό Πάθος, γιά νά ἐκπληρώσεις τόν Νόμον καί τούς Προφῆτες, οἱ δέ παῖδες τῶν Ἑβραίων, τῆς Ἀναστάσεως τήν νίκη προμηνύοντες, Σέ προϋπαντοῦσαν μετά κλάδων καί βαΐων λέγοντες̇ Εὐλογημένος εἶσαι ὁ Σωτήρας μας, ἐλέησέ μας».

Ἀναφωνεῖ καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ἤδη φωτοβολοῦν πρίν τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τά χαρίσματα τῆς πνευματικῆς πανηγύρεως. Ἤδη οἱ καμπάνες τῆς φημισμένης ἑορτῆς σημαίνουν ἀπό πρίν. Ἤδη ὁ τετραήμερος Λάζαρος ἀφιερώνεται στόν Κύριο, ἀφοῦ δέχθηκε τήν ὑπόσχεση τῆς ἀναστάσεως ὅλου τοῦ κόσμου. Τέρπεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ Βασιλιᾶς της ἔρχεται μέ δικαιοσύνη!» Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει: «Ζήτησε καί βρῆκε ὁ Ἰησοῦς ἕνα πουλαράκι καί κάθησε ἐπάνω σ’αὐτό» (12, 14). Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ὅτι: «ἔφεραν τήν ὄνον (μητέρα) καί τό πουλάρι (γέννημά της) καί, ἐπειδή δέν ἤξεραν σέ ποιό ἀπό τά δύο θά καθίσει ὁ διδάσκαλος, ἔβαλαν τά ἐξωτερικά τους ἐνδύματα ἐπάνω εἰς αὐτά καί ὁ Ἰησοῦς ἐκάθισεν ἐπάνω εἰς αὐτά πού εἶχαν τεθεῖ στό πουλάρι» (21, 7). Ὁ δέ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς σημειώνει «Καί τό ἔφεραν στόν Ἰησοῦ καί, ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς τό πουλάρι τά ἐξωτερικά τους ἐνδύματα, ἀνέβασαν πάνω σέ αὐτό τόν Ἰησοῦ» (19, 35). Καί οἱ τρεῖς Εὐαγγελιστές ταυτίζονται ἀπολύτως. Καί συνεχίζει ὁ χρυσός στή γλῶσσα καί στή καρδιά Ἐπίσκοπος: «Δέν φοροῦσε στέμμα κοσμικοῦ βασιλιᾶ, οὔτε εἶχε φορέσει κοσμικό μανδύα, δέν τόν συνόδευαν πλῆθος στρατιωτῶν, δέν ἦταν ἀνεβασμένος πάνω σέ βασιλικό ἅρμα στρωμένο μέ πορφύρα. Εἶχε καθίσει πάνω σέ ξένο μικρό πουλάρι, φέροντας μαζί Του μόνο τούς δώδεκα μαθητές Του. Γι’ αὐτό καί ὁ λαός δέν σκανδαλίσθηκε ἀπό τό ταπεινό πουλάρι, ἀλλά δυνάμωσε περισσότερο ἀπό τήν παρουσία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Γι’ αὐτό, ὅταν τόν εἶδαν, ἐπηρεασμένοι ἀπό τά λόγια τῶν Προφητῶν, πῆραν τά βάγια τῶν φοινίκων καί ἔλεγαν: Γιατί δέν βγαίνουμε νά προϋπαντήσουμε τόν νοητό φοίνικα κρατῶντας τά βάγια τῶν φοινίκων; Καί ὁ Μέγας Βασίλειος σέ αὐτή τή ταπείνωση ἀναφέρεται λέγοντας: «Ἄς καθαρθοῦμε ἀπό τήν ὑπερηφάνεια γιά νά ὑψωθοῦμε, καί ἄς μιμούμαστε τόν Κύριο πού ἔφθασε στήν ἔσχατη ταπείνωση, κατεβαίνοντας ἀπό τόν οὐρανό. Γιατί, πραγματικά, ὅλη ἡ ζωή τοῦ Κυρίου μᾶς παιδαγωγεῖ καί μᾶς ὁδηγεῖ πρός τήν ταπεινοφροσύνη. Ἐνῶ ἦταν βρέφος Tόν ἔβαλαν στό σπήλαιο καί στή φάτνη. Ἐπέρασε τή ζωή Tου σέ σπήλαιο ξυλουργοῦ καί φτωχῆς μητέρας. Ὑποτάχθηκε στόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο καί δέχθηκε βάπτισμα ἀπό δοῦλο. Μπροστά στούς Ἀρχιερεῖς στεκόταν σέ στάση δικαζομένου. Φτυνόταν ἀπό τούς δούλους καί τούς τιποτένιους ὑπηρέτες. Παραδινόταν στόν θάνατο καί μάλιστα σέ θάνατο πού ἐθεωρεῖτο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ πιό αἰσχρός καί ἀτιμωτικός...καί ὕστερα ἀπό τόση ταπεινοφροσύνη φανερώνει τή δόξα Του καί συνδοξάζει ὅλους ἐκείνους πού ἔμειναν μαζί Του ἄδοξοι». Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος μέ τή δική του διάσταση ἐξυμνεῖ τή σημερινή ἡμέρα: «Ἄς ἀποφεύγουμε τά κακά καί ἄς ἐπιτελοῦμε τά ἀγαθά ̇ Ποιά εἶναι αὐτά; ἡ ἐγκράτεια, ἡ νηστεία, ἡ σωφροσύνη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ μακροθυμία, ἡ ἀγάπη, ἡ ταπείνωσις. Ἄς ἐπιτελοῦμε αὐτά γιά νά γίνουμε κοινωνοί ἐπαξίως τοῦ θυσιασθέντος γιά χάρη μας Κυρίου.

Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἰσέρχεται στήν ἁγία πόλη, βασιλιᾶς «δίκαιος καί σῴζων» (Ζαχ. 9, 9). Ἔρχεται ἐλευθερωτής καί εὐεργέτης, ἔρχεται «πραΰς» κομίζοντας τή ζωή καί τήν ἀνάσταση. Τόν ὑποδέχεται ἡ Ἐκκλησία Tου, ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἐρχόμενον πρός τό ἑκούσιον πάθος• Tόν ὑποδεχόμεθα καί ἐμεῖς, ὁ νέος Ἰσραήλ. Τί θά κρατήσουμε στά χέρια μας γιά νά Tόν ὑποδεχθοῦμε; Βαΐα γιά μᾶς τούς χριστιανούς εἶναι οἱ χριστιανικές ἀρετές. Οἱ ἐνάρετες πράξεις. Ὁ καθαρός βίος. Αὐτό μᾶς ὑπενθυμίζουν οἱ ὕμνοι τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Ὑποδεχόμαστε τόν Κύριο «κλάδους ἀρετῶν καί ἐμεῖς, ὅπως οἱ παῖδες». «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται...» θά ἀκούσουμε τό βράδυ. Καί τήν ἐξαγγελία αὐτή θά συνοδεύσει ἡ προτροπή ἑνός ἄλλου ὕμνου: «Δεῦτε, οὖν φιλέορτοι ὑπαντήσωμεν ᾄσμασι...». Οἱ χριστιανοί καλούμαστε νά προϋπαντήσουμε τόν Χριστό μέ τή δοξολογία τῆς καρδιᾶς καί τόν ὕμνο τῶν χειλέων μας. Γιά νά ζήσουμε τά πάθη τοῦ Χριστοῦ καί νά συνειδητοποιήσουμε τή σωτηριώδη σημασία τους ὀφείλουμε νά συμμετάσχουμε στήν προσευχή, μεταφέροντας νοερά τόν νοῦν μας σέ ἐκεῖνες τίς ἱερές στιγμές τῆς θυσίας Του. Ἄς τόν συντροφεύουμε μέ ἀφοσίωση. Ἔτσι μόνο θά γίνουμε κοινωνοί τῶν παθημάτων Του καί θά ὁδηγηθοῦμε λαμπροφόροι στή νίκη καί στήν χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Μαζί μας συμψάλλει καί ὁ Γ. Βερίτης:

«Εὐλογητή νἄν’ ἡ στιγμή

πού παίρνουν τέλος οἱ λυγμοί

καί κάτι ὀρθρίζει ἐντός μου,

κάτι ἀπ’τήν ἄρρητην αὐγή

π’ ἄστραψ’ ὁ τάφος σου στή γῆ,

Ἥλιε καί Φῶς τοῦ κόσμου». Ἀμήν!

ΠΗΓΗ