Ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Ἀπριλίου 2024

Ε’ Νηστειῶν (Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας) (Ἑβρ. θ΄ 11-14)

Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων»

Καθὼς πορευόμαστε πρὸς τὴν ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ἡ Ἐκκλησία μας ὅλο καὶ περισσότερο ἑστιάζει τὸ βλέμμα μας στὴν ἀπολυτρωτικὴ Θυσία τοῦ Κυρίου καὶ τὰ ὀφέλη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀπέρρευσαν ἀπὸ αὐτήν. Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ σήμερα κάνει λόγο γιὰ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ συγκρίνει μὲ τὸ αἷμα τῶν θυσιῶν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἐξιλασμοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιὰ νὰ μᾶς τονίσει ὅτι τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου καθαρίζει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας ποὺ νεκρώνουν τὴν ψυχή.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν στὴ συνέχεια γιατί ἦταν ἀνεπαρκεῖς οἱ θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ πῶς μοναδικὴ ἀπολυτρωτικὴ θυσία εἶναι ἡ Θυσία τοῦ Κυρίου μας.

1. Ἀνεπαρκεῖς θυσίες

Κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἑβραίων, ἀφοῦ θυσίαζε γιὰ τὶς ἁμαρτίες του ἕνα μοσχάρι, ράντιζε μὲ τὸ αἷμα του τὸ «ἱλαστήριον», δηλαδὴ τὸ κάλυμμα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης, ποὺ βρισκόταν στὸ δεύτερο τμῆμα τῆς Σκηνῆς, τὸ ὁποῖο ὀνομαζόταν «Ἅγια Ἁγίων». Στὸν χῶρο αὐτὸ εἰσερχόταν μόνο ὁ ἀρχιερέας, μία φορὰ τὸν χρόνο, τὴν ἡμέρα τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Ἀντίστοιχα θυσίαζε ἕναν τράγο γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ καὶ ράντιζε μὲ τὸ αἷμα του τὸ «ἱλαστήριον», τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸν λαό. Τέλος, ἀκολουθοῦσε ἡ θυσία ἑνὸς κριαριοῦ.

Τὸ αἷμα ὅλων αὐτῶν τῶν ζώων, ὡστόσο, ἀδυνατοῦσε νὰ καθαρίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. «Ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίας» (Ἑβρ. ι΄ 4), ἀναφέρεται σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς Ἐπιστολῆς. Δὲν συγχωροῦσε τὶς ἁμαρτίες. Δὲν παρεῖχε ἄφεση οὔτε γιὰ μία ἁμαρτία. Πρόσφερε μόνο «σαρκὸς καθαρότητα», δηλαδὴ ἐξωτερικὴ δικαίωση. Ἐξάγνιζε τοὺς Ἑβραίους ἀπὸ τὶς παραβάσεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, προκειμένου νὰ μπο­ροῦν νὰ λατρεύουν τὸν Θεό. Τοὺς θύ­μιζε τὴν ἁμαρτωλότητά τους, τὴν ἐνοχή τους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ καλλιεργοῦσε τὴν προσδοκία γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ καθαρότητα καὶ λύτρωση.

2. Ὁ ἀληθινὸς Ἐξιλασμὸς

Ὅλες αὐτὲς οἱ τελετουργικὲς διατάξεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν τύπος καὶ σκιὰ «τῶν μελλόντων ἀγαθῶν» (Ἑβρ. ι΄ 1). Προτύπωναν δηλαδὴ τὸν ἀληθινὸ Ἐξιλασμό, τὴ μοναδικὴ ἀπολυτρωτικὴ θυσία, τὴ σταυρικὴ Θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος, ὡς Ἀρχιερέας αἰώνιος «κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ἑβρ. ζ΄ 21), θυσίασε ὄχι μοσχάρια καὶ τράγους, ἀλλὰ τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό του ἐπάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς λοιπὸν «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» καθαρίζει «τὴν συνείδησιν ἡ­μῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων», δηλαδὴ ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας ποὺ νεκρώνουν τὴν ψυχή.

Μόνο τὸ δικό του θεϊκὸ Αἷμα παρέχει ἄφεση καὶ πλήρη συγχώρηση, διότι εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Εἶναι «ὁ μόσχος ὁ ἄμωμος, ὁ μὴ δεχόμενος ἁμαρτίας ζυγόν», ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Μέγας Βασίλειος. Εἶναι ἀπολύτως ἀψεγάδιαστος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰω. α΄ 7). Ὁ Κύριος συνεπῶς εἶναι «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. α΄ 29), ὅπως εἶχε προφητεύσει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος.

Ὁ Ἀρχιερέας Κύριος πρόσφερε μία φορὰ τὴ σταυρικὴ Θυσία του, «αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος». Μᾶς χάρισε μέ­σῳ αὐτῆς τῆς μοναδικῆς Θυσίας αἰώνια λύτρωση. Καὶ συνεχίζει νὰ μᾶς τὴ χαρίζει. Καὶ δὲν θὰ πάψει ἡ Θυσία ἐκείνη νὰ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια λύτρωση ὅλους τοὺς πιστοὺς κάθε ἐποχῆς. Μᾶς λυτρώνει διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καθαρίζει τὴν ψυχὴ κάθε πιστοῦ ποὺ μετέχει μὲ μετάνοια στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Πλένεται καὶ λευκαίνεται ἡ στολὴ τῆς ψυχῆς του «ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρ­νίου» (Ἀποκ. ζ΄ 14), ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψη, δηλαδὴ μὲ τὸ Αἷμα τοῦ σφαγιασθέντος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑνώνεται δὲ ὁ πιστὸς μὲ τὸν Θεό, ὅταν μεταλαμβάνει τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ στὸ φοβερὸ Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας.

Εἶναι ἀσύλληπτες οἱ δωρεὲς ποὺ ἀ­πορρέουν ἀπὸ τὴν ἐξιλαστήρια Θυσία τοῦ Κυρίου· καὶ δὲν μένουν στὴ θεωρία ὅλα αὐτά. Γίνονται πράξη στὴ ζωὴ κάθε πιστοῦ. Τὸ βλέπουμε αὐτὸ στὴ θαυμαστὴ μεταστροφὴ τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ποὺ ἑορτάζουμε σήμε­ρα. Μὲ τὴ Χάρι τοῦ Ἐσταυρωμένου ἔ­λαβε πλήρη τὴν ἄφεση ἀπὸ τὰ «νεκρὰ ἔργα» τῆς ἁμαρτίας. Ἐξομολογήθηκε, πάλεψε πολὺ στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, καθαίροντας τὸν ἑαυτό της ἀπὸ τὰ πάθη, μετέλαβε δὲ ἀπὸ τὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς καὶ ζεῖ πλέον αἰώνια ἀπολαμβάνοντας τὴ μακαριότητα καὶ εὐφροσύνη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἀνταποκριθοῦμε κι ἐμεῖς στὴ Θυσία τοῦ Κυρίου. Ἂς ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ τὶς θεῖες δωρεές του, ἐξομολογούμενοι μὲ εἰλικρίνεια τὶς ἁμαρτίες μας ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ καὶ μεταλαμβάνοντας τὸ Ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον».

ΠΗΓΗ