Κυριακή τῶν Βαΐων

(Ἰωάν. ιβ΄ 1-18) (28.4.2024)

Ἀπό προχθές τήν Παρασκευή τελείωσε ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πνευματική προετοιμασία γιά τό Ἅγιο Πάσχα.

Μεσολαβεῖ ἕνα διήμερο, τό ΣαββατοΚύριακο, τό ὁποῖο ἀναφέρεται στή νίκη τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου, καθώς ἀνασταίνει τόν τετραήμερο νεκρό φίλο του Λάζαρο.

Καί συμπληρώνεται μέ τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα, τή γνωστή μας Κυριακή τῶν Βαΐων, μεγάλη Δεσποτική ἑορτή κατά τήν ὁποία καταλύουμε καί ψάρι.

Ὁ Χριστός, λοιπόν, εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα μέ θριαμβευτικό τρόπο. Τόν ὑποδέχεται ὁ λαός μέ ἐπευφημίες καί κλαδιά φοινίκων. Γιά ποιό λόγο αὐτός ὁ θριαμβευτικός τρόπος ὑποδοχῆς;

Διότι ἔκαμε τό μεγαλύτερο θαῦμα στήν ἐπίγεια παρουσία του: ἀνάστησε ἀπό τούς νεκρούς τόν φίλο του Λάζαρο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἤδη τέσσερις ἡμέρα μέσα στόν τάφο κεκοιμημένος. Κάτι παρόμοιο δέν εἶχε ξανασυμβεῖ.

Δέχεται τιμές βασιλιᾶ: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», ζητωκραυγάζει τό πλῆθος. Τόν ὑποδέχονται μέ κλαδιά φοινίκων, σύμβολο νίκης καί ἀναστάσεως· καθώς καί μέ κλαδιά ἐλιᾶς, σύμβολο εἰρήνης καί συμφιλίωσης, καταλλαγῆς.

Πῶς πρέπει νά ἐκλάβουμε τόν Χριστό-Βασιλιά; Δέν ἔρχεται γιά ν’ ἀνέβει σέ θρόνο ἐξουσίας καί δύναμης ἀλλά ἔρχεται γιά νά σταυρωθεῖ. Τό στέμα του εἶναι τό ἀκάνθινο στεφάνι καί τό σκῆπτρο του εἶναι ἕνα εὔθραυστο καλάμι.

Ἔρχεται πρός τόν καθένα μας, πρᾶος καί ταπεινός, πάνω σέ γαϊδουράκι, γιά νά φανερώσει τήν ταπείνωσή του. Ἔρχεται νά βασιλεύσει στίς καρδιές μας. Νά φέρει τήν ἐσωτερική εἰρήνη καί τή νίκη πάνω στήν ἁμαρτία. Ἡ διακονία του εἶναι Σταυρός, θυσιαστική ἀγάπη.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

συνωστιζόμαστε τή Μεγάλη Ἑβδομάδα στούς Ναούς ὄπως τότε ὁ ἑβραϊκός ὄχλος. Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, ὅμως, φώναζαν «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος...» καί τή Μεγάλη Παρασκευή «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν».

Θά πράξουμε κι ἐμεῖς τά ἴδια; Δέν πρέπει. Ὀφείλουμε νά μιμηθοῦμε τά πρόσωπα ἐκεῖνα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ὅπως ἡ πόρνη τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἐκ δεξιῶν ληστής, ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος τῆς φρουρᾶς.

Τί κοινό ἔχουν ὅλοι αὐτοί; Ἁμάρτησαν ἀλλά, στή συνέχεια, μετανόησαν. Τί νά πράξουμε κι ἐμεῖς, λοιπόν; Νά μετανοήσουμε γιά τά σφάλματά μας.

Μόνο μ’ αὐτόν τόν τρόπο βιώνουμε τά γεγονότα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί ἐξομοιωνόμαστε μέ τόν Πρωτομάρτυρα τοῦ Γολγοθᾶ Κύριό μας.

Καλή Μεγάλη Ἑβδομάδα!

ΠΗΓΗ