Κήρυγμα Κυριακής των Μυροφόρων (30-04-2023)

«Επισκέψασθε ουν άνδρες εξ υμών μαρτυρουμένους»

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι αφιερωμένη σ’ όλους αυτούς που με θάρρος και πίστη, χωρίς φόβο και υπολογισμούς, φρόντισαν να περιποιηθούν και να κηδέψουν τον Μεγάλο Νεκρό. Νικόδημος, Ιωσήφ και γυναίκες Μυροφόρες εορτάζουν και τιμώνται από την Αγία μας Εκκλησία. Παράλληλα, η Εκκλησία μας στα πρόσωπα των Μυροφόρων Γυναικών τιμά γενικώς την κάθε ευσεβή γυναίκα που με την πίστη της και την ευσέβεια της γίνεται η πηγή των μελών της Εκκλησίας μας. Η μάνα, η σύζυγος, η αδελφή, αλλά και κάθε γυναίκα μέσα στο σώμα της Εκκλησίας με την αφιέρωση της στον Χριστό μπορεί να γίνει η τροφοδότρια των μελών της.

Τον πρώτο Χριστιανικό σπόρο στην καρδιά του παιδιού, η μάνα τον σπέρνει. Η σύζυγος μπορεί να διαμορφώσει την όμορφη χριστιανική οικογένεια με την αγάπη της, την πίστη και την καλοσύνη της.

Πόσα παραδείγματα έχουμε μέσα στην ζωή της Εκκλησίας μας ευσεβών γυναικών που ανέδειξαν αγίους και αγίασαν οι ίδιες!

Όμως, αδελφοί, το θέμα μας σήμερα με βάση το ιερό κείμενο του Αποστολικού αναγνώσματος θα είναι η κοινωνική προσφορά και το κοινωνικό μέλημα της Εκκλησίας, καθώς και ο τρόπος που πρέπει να αναδεικνύονται οι πνευματικοί της ταγοί και οι διάκονοι, προκειμένου να ποιμαίνεται και να διοικείται σωστά το σώμα της Εκκλησίας ως Θεανθρώπινος οργανισμός.

Η Αγία μας Εκκλησία έχει δύο φύσεις, όπως ο Χριστός μας. Θεία και ανθρώπινη. Κεφαλή της είναι ο Χριστός και το σώμα της οι άνθρωποι. Άρα ως Θεανθρώπινος οργανισμός έχει ανάγκη από αξίους ανθρώπους, κατάλληλους ώστε αυτό το Θεανθρώπινο σώμα να ποιμανθή, να αγιασθή και να διοικηθή.

Η Εκκλησία μας από την αρχή της υπάρξεως της φρόντισε πάντοτε τους εμπερίστατους, πτωχούς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Να θυμηθούμε τον Κύριο μας! Η ζωή του πέρασε προσφέροντας και ιώμενος πάντας.

«Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω». Αυτό βλέπουμε και σήμερα στο κείμενο του Αποστολικού αναγνώσματος «ουκ αρεστόν εστίν ημάς καταλείψαντας τον λόγο του Θεού διακονείν τραπέζαις». Από τα πρώτα της Αποστολικά χρόνια η Εκκλησία φρόντισε να θρέψη τα παιδιά της, πρώτα με την πνευματική τροφή, το κήρυγμα και το θαύμα, και δεύτερον με τις κοινές τράπεζες ώστε κανείς να μην πεινά και να μην δυστυχεί. Η φιλανθρωπία λοιπόν και η ελεημοσύνη ήταν το κύριο μέλημα της Εκκλησίας.

Ακόμα και σήμερα δύο και πλέον χιλιετίες από τότε, η Εκκλησία έρχεται πρώτη στην κοινωνική και φιλανθρωπική φροντίδα των εμπερίστατων αδελφών χωρίς διάκριση.

Εκείνο που μας εκπλήσσει όμως είναι ότι από την στιγμή που οι Απόστολοι αδυνατούσαν να επιβλέψουν τα κοινά αυτά τραπέζια λόγω των μεγάλων Αποστολικών υποχρεώσεων, «προσκαλεσάμενοι δε οι δώδεκα το πλήθος των μαθητών», κάλεσαν μας λέγει το ιερό κείμενο, ολόκληρο το σώμα της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, προκειμένου να εκλέξουν όλοι μαζί από κοινού. «και εξελέξαντο Στέφανον, άνδρα πλήρης πίστεως και πνεύματος Αγίου και Φίλιππον και Πρόχορον, Νικάνορα, Τίμωνα και Παρμενά».

Αυτούς εξέλεξαν και αναγνώρισαν ως αξίους. Αυτοί ως Πνεύμα άγιον έχοντες αναγνωρίσθηκαν και «έστησαν ενώπιον των Αποστόλων και προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τας χείρας». Τους χειροτόνησαν δηλαδή οι Απόστολοι. Δεν τους πρότειναν αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στην Εκκλησία χειροτόνησαν ώστε δίκαια να επιτελούν την φιλανθρωπία.

Αλλά και οι επίσκοποι να μπορούν να βρίσκουν τα κατάλληλα πρόσωπα ώστε να είναι άξια και ικανά να ποιμένουν το ποίμνιο της Εκκλησίας του Χριστού και να μην αναγκάζονται να κάνουν εκπτώσεις στους κανόνες της Εκκλησίας.

Χριστός Ανέστη!

ΠΗΓΗ