Κήρυγμα Κυριακής του Θωμά (23.04.2023)

 «Και επέβαλον τας χείρας τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους» (Απόστολος: Πράξ. 5, 12-20)

Αγαπητοί αδελφοί, Χριστός Ανέστη!

Λαμπρή και χαρμόσυνη αυτή η αναστάσιμη περίοδος που διανύουμε, «πάντα πεπλήρωται φωτός» ψάλει η αγία μας Εκκλησία. Η Ανάσταση του Κυρίου μας νικάει τον θάνατο, νικάει το κακό, στο σκοτάδι παίρνει την θέση του το φως. «Φως Χριστού φαίνει πάσι» ακούμε καθ’ όλη την διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής στις προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες.

«Το φως εκ του τάφου ανέτειλε» για να φωτίσει «τον ουρανό και την γη και τα καταχθόνια. Εορταζέτω πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού».

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι»! Καλούμαστε, αδελφοί, να δούμε την Ανάστασιν του Χριστού μας και να φωτισθούμε, να αισθανθούμε και να νιώσουμε στην καρδιά και στην ζωή μας ανάσταση. Να σηκωθούμε «λίγο ψηλότερα» κατά τον ποιητή. Μπορούμε να «ξενωθώμεν του κόσμου και τον νουν εις Ουρανόν μεταθέντες» κατά τον ποιητή του Ακαθίστου Ύμνου Ρωμανόν τον Μελωδόν;

Αυτή είναι η ποθητή και πραγματική ανάσταση που μας καλεί η Εκκλησία μας να γνωρίσουμε στην καρδιά και την ζωή μας, ζώντας σε έναν κόσμο που ζει την μίζερη πραγματικότητα γεμάτη εγωισμό, ανταγωνισμό και φιλαυτία, αγνοώντας τον αδελφό τον κοντινό και τον μακράν ευρισκόμενο. «Και ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες» μάς λέγει το  σημερινό κείμενο των Πράξεων των Αποστόλων;

Αυτήν την ενότητα χαρακτήριζε την πρώτη Αποστολική Εκκλησία. Γεμάτη θάρρος, πίστη και τόλμη. Χαρακτηριστικό του ενθουσιαστικού πνεύματος που κυριαρχούσε στις καρδιές και την ζωή των πρώτων χριστιανών. Η ατολμία και ο φόβος που υπήρξε κατά την σύλληψη του Διδασκάλου, τώρα μετατρέπεται σε χαρά, σε τόλμη: η Ανάσταση του Χριστού τους μετασκευάζει σε ήρωες και μάρτυρες.

Το αίμα που αρχίζει αμέσως να χύνεται εκ μέρους των πρώτων εκείνων χριστιανών είναι το πλέον βεβαιωτικόν του ιστορικού γεγονότος της Αναστάσεως του Διδασκάλου. Αυτό το αίμα των μαρτύρων της, γίνεται το θριαμβευτικό χρώμα της Εκκλησίας.

Η παρουσία των Αποστόλων και των πρώτων εκείνων χριστιανών, γίνεται πηγή θαυμάτων σε κάθε χώρο όπου και αν ευρίσκονται, ιδιαίτερα στον περίβολο του Ναού των Ιεροσολύμων «πλήθη ανδρών τε και γυναικών, ώστε κατά τας πλετείας «εκφέρειν τους ασθενείς και τιθέναι επί κλινών και κραββάτων». Ακόμα και η σκιά του σώματος του Αποστόλου Πέτρου ήταν και αυτή πηγή θαυμάτων όπου και αν περνούσε.

Όλοι πλέον γνώριζαν ότι μια καινούργια περίοδος στον κόσμο άρχιζε. Τα θαύματα και οι δυνάμεις που έβλεπαν να πραγματοποιούνται αυτό σηματοδοτούσαν. Ο λαός έχαιρε, οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες του Ιουδαϊσμού αντιθέτως φοβούνται, βλέπουν ότι θα χάσουν τον λαό. «Αναστάς δε ο αρχιερεύς και πάντες οι συν αυτώ, η ούσα αίρεσις των Σαδδουκαίων επλήσθησαν ζήλου και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους». Επόμενο  είναι την «δόξαν και τον πλούτον ουδείς τον αρνήται» εκ των ανθρώπων του «κόσμου».

Συλλαμβάνουν τους Αποστόλους, τους κλείνουν φυλακή. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο και με την βία θα σταματούσαν υα θαύματα και το κήρυγμα. Δεν γνώριζαν ότι στο μέλλον οι φυλακίσεις, οι διωγμοί, τα μαρτύρια και οι θάνατοι, θα αποτελέσουν το λίπασμα στο γεώργιον της Εκκλησίας.

Κάθε φορά που η Εκκλησία θα ωδινάται, εκεί θα θριαμβεύει. Αντίθετα όπου υπήρξε εφησυχασμός και ασφάλεια εκεί κυριαρχεί η χαλάρωση της πίστεως και των ηθών.

Αδελφοί, «γρηγορείτε και προσεύχεσθε» είπεν ο Κύριος το βράδυ της συλλήψεώς Του, αυτό και εμείς να εφαρμόζουμε. Να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, διότι «αι ημέραι πονηραί εισί».

Να υπάρχει πάντα μέσα στην καρδία μας αυτό το ενθουσιαστικό Αναστάσιμο πνεύμα και η δυνατή πίστη των πρώτων εκείνων Χριστιανών.

Χριστός Ανέστη!

ΠΗΓΗ