ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023

«νῦν οἶδα ἀληθῶς» (Πράξ. 12, 11)

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀναφέρεται στὸ μαρτύριο τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀλλὰ καὶ τὴν φυλάκιση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ τὴν ἀπελευθέρωσή του δι’ ἀγγέλου.

Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ρήση «καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπεν· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ», θὰ ἐκφράσουμε λίγες ταπεινὲς σκέψεις περὶ ἀληθείας.

Ὁ θεῖος Δημιουργὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ τὴν ἀλήθεια ἀγαπᾶ καὶ τὴν ἀλήθεια διακηρύσσει πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. «ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι», εἶπε ὁ Κύριος στὸν Πατέρα Του κατὰ τὴν ἀρχιερατική Του προσευχὴ. «Πιστὸς δὲ ὁ Θεός» (Β΄ Κορ. 1, 18).

Ὁ Θεὸς μένει πάντα πιστὸς στὸν λόγο Του καὶ καθετὶ ποὺ λέει καὶ ὑπόσχεται τὸ πραγματοποιεῖ μὲ μεγάλη τάξη καὶ ἀκρίβεια τέλεια. Καὶ Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ὁ λόγος Του εἶναι ἡ ἀλήθεια. Οἱ ἄνθρωποι συνήθως ψεύδονται καὶ ἀθετοῦν τοὺς λόγους καὶ τὶς ὑποσχέσεις τους. «Γενέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης» (Ρωμ. 3, 4). Γι’ αὐτὸ ὀνομάζεται «ἀψευδὴς Θεός» (Τίτ. 1, 2) «ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας», διότι ὁ λόγος Του «ἀλήθειά ἐστι». Καὶ διότι «ἡμεῖς ἐὰν ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει» (Β΄ Τιμ. 2, 13). Ἀκριβῶς καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ ἔχουμε ὅλη μας τὴν ἐμπιστοσύνη στοὺς λόγους καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας: τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο, τὴν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐφόσον μετανοοῦμε, τὴν οὐράνια Βασιλεία του, ἐφόσον τὴν ποθοῦμε καὶ ἐκτελοῦμε μὲ προθυμία τὸ Ἅγιό Του θέλημα.

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος λέγει γιὰ τὸν Ἑαυτό Του ὅτι εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή», ὅτι εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» καὶ ὅτι ὅποιος Τὸν ἀκολουθεῖ «οὐ μὴ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8, 12). Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔλεγε ὁ Κύριός μας: «ἐγὼ ἐρωτήσω τὸ Πατέρα καὶ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας» (Ἰω. 14, 16). Καὶ «αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν, ὅτι ἐσμέν τέκνα Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 16). Δηλαδὴ αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μαρτυρεῖ μαζὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας ὅτι εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη διαβάζουμε: «πορεύεσθε ἐνώπιόν μου ἐν ἀληθείᾳ» (Γ΄ Βασ. 2, 4)‧ καὶ «λαλεῖτε ἀλήθειαν» (Ζαχ. 8, 8)· καὶ «βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ» (Σοφ. Σολ. 12, 22).

Ἀδελφοί μου,

Ὅλοι μας ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ γνωρίζουμε ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέματα, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε πάντα ἀληθινοὶ στὸν λόγο μας. Ὅποιος λαλεῖ ἀληθινά, λέει ἀληθινὰ πράγματα, εἶναι μὲ τὴν Ἀλήθεια ποὺ εἶναι ὀ Χριστός. «Ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο», μᾶς λέγει ὁ Εὑαγγελιστὴς Ἰωάννης (1, 17). Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου μας: «τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα» (Ἰω. 8, 49). Τὸ ψέμα, ἀντίθετα, εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Χριστό. Καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ ψεύδους; Μᾶς τὸ λέγει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ὅτι εἶναι ὁ διάβολος «ὁ πατὴρ τοῦ ψεύδους». «ἐκεῖνος (ὁ διάβολος) ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν» (Ἰω. 8, 44).

Ἀγαπητοί μου,

Ὅλοι νομίζουμε ὅτι ἡ πραγματικότητα καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀποστομωτικές, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συμβαίνει πάντα. Διότι γιὰ νὰ γίνει ἡ ἀλήθεια δεκτή, χρειάζεται νὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ εἶναι διατεθειμένες νὰ τὴν δεχθοῦν. Καὶ δὲν νοεῖται χριστιανικὴ ψυχὴ ποὺ νὰ μὴν ἀποδέχεται τὴν ἀλήθεια. Ἐμεῖς ποὺ ὄντως πιστεύουμε στὸν Θεὸ καὶ τὴν δύναμη τῆς ἀληθείας Του «οὐ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας», ὅπως τονίζει ὁ θεῖος Παῦλος (Β΄ Κορ. 13, 8). Γιατὶ κάθε ὑπονόμευσή της καὶ κάθε προσπάθεια γιὰ συγκάλυψή της ἀποτελεῖ ὄχι μόνο καθύβριση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπονόμευση καὶ νοθεία τοῦ ἔργου Του.

Σήμερα δὲ στὶς πονηρὲς ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ φωτίσει τὴν πορεία μας τόσο ὡς ἄτομα ὅσο καὶ ὡς κοινωνία. Ἀρκετὰ ἔχουμε ταλαιπωρηθεῖ ἀπὸ τὶς διάφορες «βιομηχανίες τοῦ ψεύδους». Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ γνωρίσουμε τὸ ἱλαρὸ καὶ χαρούμενο φῶς τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴν τὴν Ἀληθεια διετράνωσε ὁ Ἀναστὰς Λυτρωτής μας στὸν δύσπιστο Θωμᾶ καὶ ὑπὲρ αὐτῆς τῆς Ἀληθείας ἐμαρτύρησε ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διαφωτίζουν ἰδιαίτερα.

Ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἔπλασε μᾶς ἔδωσε τὴν χρήση τοῦ λόγου. Γιὰ ποιὸν σκοπό; Γιὰ νὰ φανερώνουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τῶν καρδιῶν τὰ βουλήματα. Καὶ νὰ μεταδίδουμε ὁ καθένας στὸν συνάνθρωπό του, μὲ αἴτιο τὴν κοινωνικότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τὶς μυστικὲς σκέψεις τῆς καρδιᾶς, ὅπως ξεχειλίζουν ἀπὸ τὰ βάθη τους μὲ τὸν ἦχο τῆς φωνῆς. Ὁ λόγος τῆς ἀληθείας δὲν ἀποκτᾶται χωρὶς κόπο καὶ προσοχή. Ἔτσι, τὸ Πνεῦμα προνόησε νὰ εἶναι βραχὺς ὁ λόγος, ὥστε νὰ περικλείει πολλὰ σὲ λίγες λέξεις καὶ σύντομος γιὰ νὰ ἀποτυπώνεται εὔκολα στὴν μνήμη. Φυσικὴ ἀρετὴ τοῦ λόγου εἶναι μήτε νὰ ἀποκρύπτει μὲ τὴν ἀσάφεια τὰ ἐκφραζόμενα μήτε νὰ λέγει περιττὲς λέξεις καὶ νὰ ματαιολογεῖ».

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Ὅποιος θέλει νὰ πεῖ ψέματα καὶ νὰ συρράψει δολιότητες, σκέψου τὶ ἐπιχειρεῖ, τὶ μηχανορραφίες χρειάζεται, τὶ λόγια προσποιεῖται. Ὅποιος, ὅμως, λέει τὴν ἀλήθεια, δὲν χρειάζεται κόπο μήτε δυσκολία μήτε ὑποκρισία μήτε τεχνάσματα, διότι ἡ ἀλήθεια ἀκτινοβολεῖ μόνη της. Διότι, ὅπως ἀκριβῶς τὰ ἄσχημα σώματα ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τεχνητοὺς στολισμοὺς γιὰ νὰ καλύπτουν τὴν φυσική τους ἀσχήμια, ἐνῶ τὰ ὄμορφα ἐκ φύσεως λάμπουν μόνα τους, ἔτσι βλέπουμε ἀνάμεσα στὸ ψέμα καὶ τὴν ἀλήθεια, ἀνάμεσα στὴν κακία καὶ τὴν ἀρετή. Ἡ ἀλήθεια δὲν θέλει νὰ κρυφτεῖ οὔτε φοβᾶται τὸν κίνδυνο οὔτε τρέμει τὶς συκοφαντίες οὔτε ἐπιθυμεῖ τὴν δόξα τῶν πολλῶν οὔτε ὑπακούει στὰ ἀνθρώπινα. Δέχεται μύριες πολεμικές, καὶ ὅμως παραμένει ἀκαταγώνιστη. Ἡ βρώμικη ζωὴ στέκει ἐμπόδιο γιὰ τὰ ὑψηλὰ δόγματα, διότι δὲν ἀφήνει νὰ λειτουργεῖ ἡ διορατικὴ δύναμη τῆς διανοίας. Ὅποιος ἐπιδιώκει τὴν ἀλήθεια, πρέπει προηγουμένως νὰ καθαρισθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Τὸ ψέμα γεννιέται ἀπὸ τὴν πολυλογία καὶ τὴν εὐτραπελία. Νὰ λὲς διάφορα μὲ σκοπὸ νὰ ἐντυπωσιάσεις καὶ νὰ προκαλέσεις γέλιο στοὺς ἄλλους».

Ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας συμβουλεύει: «Μὴ συνηθίζεις νὰ συζητᾶς γιὰ πράγματα ποὺ δὲν εἶδες μὲ τὰ ἴδια σου τὰ μάτια καὶ νὰ μὴ μιλᾶς γι’ αὐτὰ σὰν νὰ τὰ ἔχεις δεῖ, ὁπότε λὲς ψέματα. Πόσες παρεξηγήσεις γίνονται, πόσα μίση, ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν πραγμάτων».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Δὲν σκέπτεσθε ὅτι μὲ τὶς ψευδολογίες σας αὐτὲς ξεντύνεσθε τὸν Χριστό, τὸν νέο ἄνθρωπο καὶ ἐνδύεσθε πάλι τὸν παλαιὸ ποὺ φθείρεται καὶ χάνεται; Δὲν ἀκοῦτε ποὺ σᾶς συμβουλεύει ὁ μακάριος Παῦλος νὰ μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀλλὰ νὰ πετάξετε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ ψεῦδος καὶ νὰ ἐνδυθεῖτε τὸν νέο ποὺ χαρακτηριστικό του εἶναι ἡ ἀλήθεια; (Κολ. 3, 9). Μὲ τὸ ψέμα φέρνετε τὸν διάβολο στὶς ἐργασίες καὶ τὶς οἰκογένειές σας».

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ ἐναρέτου βίου. Τὸ νὰ μιλάει τὴν ἀλήθεια εἶναι καθῆκον κάθε ἀνθρώπου. Αὐτὸς ποὺ λέει τὴν ἀλήθεια τιμάει πρῶτα τὸν ἑαυτό του καὶ ὕστερα αὐτὸν ποὺ τὸν ἀκούει. Ἡ ἀλήθεια ἐξομοιώνει αὐτὸν ποὺ τήν ὁμολογεῖ μὲ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια ἐπικρατεῖ πάντα καὶ παντοῦ. Εἶναι ὡραία σὰν κόρη τοῦ Οὐρανοῦ. Ἡ χάρη της θέλγει καὶ ἡ εἰκόνα της, σὰν ἐμφανίζεται, χαροποιεῖ τὶς ψυχές. Στὸ πρόσωπο τῆς ἀλήθειας διαλάμπει ἡ εὐγένεια, ἡ ἀθωότητα καὶ ἡ εὐσέβεια. Τὴν ἔχει στολίσει ἡ ἀρετή. Ἡ ἁγιότητα τὴν περιέλουσε καὶ ὁλόκληρη ἀναδίδει εὐωδία μύρου!»

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος: «Ἁλλὰ ἡ εὐσπλαγχνία καὶ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄπειρος καὶ δὲν ἀφήνει κανένα νὰ χαθῆ. Καὶ ὅσες πολλὲς φορὲς πέσει ὁ ἄνθρωπος δὲν τὸν ἀπορρίπτει, ἀλλὰ πάντοτε τοῦ δίνει χεῖρα βοηθείας. Ἀλλὰ πότε τὸν ἀγαπᾶ; Ὅταν ἐπιστρέψει ἀπὸ τὴν κακία καὶ μετανοήσει. Ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ ἡ ἀγάπη, τὴν ὁποία τρέφει πρὸς τὸ πλάσμα Του εἶναι βαθιά, ἀφοῦ ἐκατέβηκε ἐπὶ μόνῳ διὰ νὰ σώση τὸ πλάσμα Του».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Στὴν πραγματικότητα ἡ χριστιανικὴ πίστη μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν θεραπεύει. Ἡ κυριώτερη, ὅμως, προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀλήθεια εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωισμὸς σκοτίζει τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τὸν μπερδεύει, τὸν ὁδηγεῖ στὴν πλάνη. Εἶναι σπουδαῖο ὁ ἄνθρωπος νὰ κατανοήσει τὴν ἀλήθεια. Ἡ πίστη μας ἔχει ὅλα τὰ καλὰ καὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ἡ ἐσωτερικὴ καθαρότητα τῆς ὄμορφης ψυχῆς τοῦ ἀληθινοῦ ἀνθρώπου ὀμορφαίνει καὶ τὸ ἐξωτερικὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ θεία ἐκείνη γλυκύτητα τῆς ἀγάπης του Θεοῦ γλυκαίνει ἀκόμα καὶ τὴν ὄψη του».

Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνα: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι μόνο ὁ Χριστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ παραδείσια εὐτυχία. Ψέμα εἶναι ἡ ψυχρὴ καὶ παγερὴ ἀδιαφορία μας ἀπέναντι στὸν συνάνθρωπό μας, μιὰ καὶ μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ ἀγάπη μας δὲν καταφέρνουμε νὰ τὸν βοηθήσουμε νὰ βρεῖ τὸν δρόμο, ὥστε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀσθένεια ποὺ εἶναι ἡ ἁμαρτία».

Εὐλογημένοι Χριστιανοί!

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπάει τὸν Χριστὸ καὶ ζεῖ πνευματικὴ ζωὴ μέσα στὰ Μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, δὲν τοῦ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησή του νὰ ψεύδεται. Πάντοτε ἀπὸ τὰ χείλη του ἐκφράζεται ὁ ἀληθινὸς λόγος καὶ σὰν πολύτιμο μαργαριτάρι ἡ ἀλήθεια στολίζει τὴν ὅλη του ὕπαρξη. Γιατὶ γνωρίζει ὅτι ὁ Κύριός μας καρφώθηκε πάνω στὸν Σταυρὸ ἀπὸ ψεύτικους ἀνθρώπους.

Ἀδελφοί μου,

Μὲ τὴν ἀληθινὴ καὶ γεμάτη εἰλικρίνεια συμπεριφορά μας δημιουργοῦμε ὑγιεῖς ἀνθρώπινες σχέσεις μέσα στὴν οἰκογένειά μας, στὴν ἐργασία μας καὶ, γενικὰ, στὸν κοινωνικό μας περίγυρο. Εἴδαμε πόσο εὐχαριστιοῦνται οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ὅταν ἀναφέρονται μὲ τὶς φωτισμένες σκέψεις τους σ’ αὐτὴν τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ἀλήθειας καὶ πῶς καταδικάζουν τὸν ψεύτικο ἄνθρωπο.

Ἂς ἀντηχήσει στὴν καρδιά μας ἡ πατρικὴ φωνὴ τοῦ Λυτρωτοῦ μας: «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8, 32). Ἡ Ἀλήθεια εἶναι Αὐτὸς ὁ Κύριός μας. Καὶ: «μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11, 28).

Ἡ λύρα τοῦ Βερίτη θὰ παιανίσει καὶ πάλι:

«Ἀλήθειες ποὺ σᾶς ἔχω κρύψει

στὴν μαγεμένη μου ψυχή

δῶρα σταλμέν’ ἀπὸ τὰ ὕψη

γιὰ νὰ μὲ κάνετε εὐτυχῆ,

ὥρια λουλούδια, ἀκριβά μου,

ἂς δώσει ὁ Κύριος νὰ γενῆ

ν’ ἀνθοβολᾶτε στὴν καρδιά μου

ὥς τὴν στιγμή μου τὴν στερνή.

Κι ὅθε περνῶ τοῦ βίου τὶς στράτες

-λίγη ἡ ζωή μου εἴτε πολλή –

νὰ εὐφραίνω ὁλοῦθε τοὺς διαβάτες

μὲ τὴν γλυκιὰ μοσχοβολή». ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ