Κυριακή 17η Μαρτίου 2024

Κυριακή Τυρινῆς.

(Ματθ. 6, 14 – 21).

«...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων» (Ματθ. 6, 18)

Ἀποχαιρετοῦμε σήμερα τά ἀρτύσιμα ἐδέσματα καί ξεκινοῦμε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν ὄμορφο ἀγώνα τῆς νηστείας. Ὁ κόσμος δέν γνωρίζει τή σημασία τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Νομίζει πώς σήμερα πρέπει νά ξεφαντώσει, νά κρυφτεῖ πίσω ἀπό τίς μάσκες, νά κάνει ἀκρότητες, νά χαρεῖ μέ μία χαρά φτηνή, πρόστυχη, περαστική, ἐπιδερμική. Πολλοί ἄνθρωποι μεταμορφώνονται σήμερα, ἀλλά ὄχι ὅπως τούς θέλει ὁ Θεός. Μεταμορφώνονται ὅπως τούς θέλει ὁ διάβολος. Καταπατοῦν τήν Ἱερή Παράδοση τῆς πίστης μας, γιά νά ἀναβιώσουν κάποια ὑποτιθέμενα πολιτιστικά ἔθιμα, τά ὁποῖα, ὅμως, προσβάλλουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί τήν ἀληθινή ἀνθρώπινη ἐλευθερία καί ἀξιοπρέπεια.

Ἡ Ἐκκλησία ὡς μάνα στοργική ἀγκαλιάζει ὅλα τά παιδιά της. Ἀγαπάει καί τά ἀνυπάκουα παιδιά της. Σέ ὅλους ἀνοίγει τό μονοπάτι τῆς μετάνοιας καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. Σέ ὅλους ὑποδεικνύει τή διαδρομή τῆς νηστείας ὡς μία διαδρομή ἀνάβασης καί καταξίωσης. Ἡ νηστεία εἶναι τό δῶρο τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου στόν ὑπέρτατο Θεό. Εἶναι ἡ προσφορά τοῦ ἀγωνιστῆ στόν ἀγωνοθέτη Κύριο. Εἶναι αὐτό πού μποροῦμε νά προσφέρουμε στόν Χριστό ὡς δική μας θυσία γιά τή δική Του ἀγάπη καί γιά τή δική Του θυσία, πού ἐπαναλαμβάνει γιά τή σωτηρία μας. Ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη τή νηστεία μας. Οὔτε χάνει οὔτε κερδίζει ἀπό τό δικό μας φαγητό. Δέν γίνεται περισσότερο Θεός ἐάν νηστέψουμε. Οὔτε ἐλαττώνεται ἡ Θεότητά Του, ἐάν ἀρτυθοῦμε. Ὅπως καί νά συμπεριφερθοῦμε δέν ἔχουμε τή δυνατότητα νά προσθέσουμε ἤ νά ἀφαιρέσουμε κάτι ἀπό τόν Θεό. Τό κέρδος τῆς νηστείας εἶναι ἀποκλειστικά δικό μας. Ἐμεῖς ὠφελούμαστε ἀπό τήν ἐλεύθερη στέρηση κάποιων γεύσεων. Ἐμεῖς καθαριζόμαστε ψυχικά καί σωματικά ἀπό τή στέρηση τῶν ζωικῶν εἰδῶν διατροφῆς, τά ὁποῖα περισσότερο μᾶς φθείρουν παρά μᾶς διατρέφουν. Ἡ ἀποτοξίνωση πού ἐπιτυγχάνουμε ἀπό τή στέρηση τοῦ κρέατος καί τῶν γαλακτοκομικῶν προϊόντων εἶναι τό μεγάλο φάρμακο γιά τήν εὐρωστία τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματός μας. Ἡ νηστεία βάζει ἕνα φρένο στήν ὑπερκατανάλωση τῶν ζωικῶν τροφῶν, οἱ ὁποῖες εὐθύνονται γιά ὅλες σχεδόν τίς ἀνθρώπινες ἀσθένειες ἀλλά καί γιά τά περισσότερα περιβαλλοντολογικά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ὁ πλανήτης.

Ἡ νηστεία, βεβαίως, γιά τόν πιστό ἄνθρωπο ἔχει κυρίως πνευματικό χαρακτήρα καί ἀνυπολόγιστο πνευματικό κέρδος. Ὁ ἄνθρωπος πού νηστεύει προσφέρει τήν ἐλεύθερη στέρηση κάποιων τροφῶν ὡς μικρή θυσία στόν ἀγαπημένο του Χριστό. Ὁ Κύριος αὐτή τήν ἐλεύθερη θυσία τοῦ πιστοῦ παιδιοῦ Του δέν πρόκειται ποτέ νά τή λησμονήσει. Τήν καταγράφει καί τήν ἀντιπροσφέρει μέ ἄπειρες εὐλογίες στόν πιστό ἐργάτη τῶν λόγων Του. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός πώς ὁ Ἰησοῦς εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά ἐλευθερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τίς ἐνέργειες καί τό γένος τῶν δαιμόνων «εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ». Ποτέ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος δέν θά ξεχάσει ἀκόμη καί τήν παραμικρότερη θυσία πού ἔκανε ἕνας πιστός ἀπό εὐλάβεια καί πίστη. Γι’ αὐτό καί οἱ νηστευτές μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἔφτασαν πάντοτε σέ πολύ ὑψηλά ἐπίπεδα πνευματικῆς δόξας καί ὡριμότητας.

Ὑπάρχει, ὅμως, μία λεπτομέρεια στόν τρόπο τῆς νηστείας, πού τήν ὑπογραμμίζει ἰδιαίτερα ἔντονα σήμερα ὁ Χριστός. Ὁ Κύριος δέν μᾶς λέγει ποιά φαγητά νά τρῶμε, ὅταν νηστεύουμε.

Δέν μᾶς λέγει ἄν θά φᾶμε λάδι ἤ ὄχι. Δέν μᾶς ὑποδεικνύει πόσες φορές θά τρῶμε τήν ἡμέρα οὔτε πότε θά τρῶμε καί ἄν θά στρώνουμε τό τραπέζι μας ἤ ὄχι. Αὐτά τά ἀφήνει στούς πνευματικούς καί στούς ἐξομολόγους νά τά κανονίσουν μέ τά πνευματικά τους παιδιά καί νά δώσουν προσωπικές ὁδηγίες, πού ταιριάζουν μέ τήν προσωπικότητα καί τίς ἰδιαίτερες συνθῆκες τοῦ καθενός. Αὐτό πού ὑπογραμμίζει σήμερα ὁ Ἰησοῦς εἶναι: «...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων». Αὐτό πού ἐκτιμάει ὁ Θεός δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ νηστεία. Εἶναι ἡ μυστική καί ἀθόρυβη νηστεία. Κατά τόν Χριστό ἡ νηστεία εἶναι μία κρυφή ἀρετή. Εἶναι ἕνας πνευματικός ἀγώνας πού δέν πρέπει νά γίνεται γνωστός ἀπό τούς ἀνθρώπους. Μᾶς λέγει ὅτι οἱ ὑποκριτές ἀγωνίζονται καί προσπαθοῦν «ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες». Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ὑποκρισίας τους «ἀπέχουσιν τόν μισθόν αὐτῶν». Μέ τήν ἐπίδειξη πού κάνουν κερδίζουν τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά χάνουν τήν ἐκτίμηση τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς, ὅταν νηστεύουμε, καλούμαστε ἀπό τόν Κύριο νά περιποιούμαστε ἐξωτερικά τήν ἐμφάνισή μας, γιά νά μή φανοῦμε ὡς νηστευτές στούς ἀνθρώπους. Εἶναι πολύ κατηγορηματικός ὁ λόγος του: «...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων». Διότι μόνον ὅταν ὁ Θεός δεῖ τόν κρυφό καί μυστικό πνευματικό ἀγώνα, θά ἀποδώσει τήν πλούσια εὐλογία Του φανερά καί θά δοξάσει τόν τίμιο ἀθλητή τοῦ πνεύματος.

Βρισκόμαστε στήν ἐναρκτήρια γραμμή τοῦ πνευματικοῦ σταδίου τῆς νηστείας. Τό σκάμμα πού ἀνοίγεται μπροστά μας θά μᾶς κάνει δυνατούς ἀθλητές, ἀληθινούς μιμητές τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων, φιλότιμους πύκτες τῆς ἀρετῆς, ἀληθινούς ἐργάτες τῆς θεογνωσίας. Ἀρκεῖ αὐτή τήν προσπάθεια νά τήν κάνουμε μυστικά καί ἀθόρυβα, χωρίς διαφήμιση καί κομπασμό, χωρίς νά ξέρει κανείς τίς ἐπιδόσεις μας, χωρίς νά ἐπιζητοῦμε τόν ἀνθρώπινο ἔπαινο καί σεβασμό.

Τότε θά δρέψουμε τούς γλυκούς καρπούς τῶν ἄπειρων δώρων τοῦ Θεοῦ, τῶν εὐλογιῶν πού ξέρει Ἐκεῖνος νά μοιράζει ἀφειδώλευτα στά παιδιά Του. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ