Κυριακή της Τυρινής, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. στ΄ 14-21 (17-03-2024)

Πρεσβ. Χαρίτωνος Θεοδώρου

Ξεκάθαρο το μήνυμα της παρούσας Ευαγγελικής περικοπής. Ο Θεός θέτει  ως βασική προϋπόθεση συγχώρεσης των αμαρτημάτων μας να συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει. Διερωτάται όμως κανείς  γιατί ο Κύριος θέτει τη δική μας συγχωρητικότητα ως προϋπόθεση της δικής μας συγχωρήσεως και σωτηρίας; Γιατί αρνείται να μας βάλει στον Παράδεισο, εάν εμείς δεν συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;

Διότι ακριβώς εδώ ο σκοπός είναι να υπερθεματιστεί πόσο μεγάλη αξία έχει η συγχωρητικότητα. Το να επιστρέψουμε στην ενότητα, την αγάπη και στην μεταξύ μας ειρήνη, είναι η πρώτη νίκη μας κατά της αμαρτίας. Το να συγχωρήσω κάποιον που με έβρισε, που με έθιξε, που με υποτίμησε, που με κακολόγησε σημαίνει ότι βάζω ανάμεσα σε μένα και στον εχθρό μου την συγχώρηση που ο Χριστός, πάνω στο Σταυρό μας δίδαξε.  Γι΄ αυτό κάθε φορά που φέρνουμε κατά νου τον Σταυρό του Χριστού πρέπει να μην δημιουργούνται απλά κάποια συναισθήματα λύπης και συμπόνιας για τον Κύριο, αλλά να γίνουμε λήπτες  των μηνυμάτων που εκπέμπονται από την θυσία του, μηνύματα ταπείνωσης, αγάπης, υπομονής ,καρτερίας και συγχωρητικότητας .

Στο παρών Ευαγγελικό ανάγνωσμα εκτός από την συγχωρητικότητα ο Κύριος μας κάνει λόγο για τον διαχωρισμό των επίγειων από των επουρανίων θησαυρών καθώς και τον τρόπο τον οποίο πρέπει να νηστεύουμε. Κρίνεται επιβεβλημένο να απεγκλωβιστούμε  από τον καταναλωτικό ευδαιμονισμό που καθημερινά μας πολιορκεί όλο και ποιο πολύ την υλική ευμάρεια και γενικά το αίσθημα της αύξησης αλλά και διαφύλαξης των πραγμάτων μας πάνω στην γη. Η καθημερινή μας έγνοια πρέπει να είναι η σωτηρία τη ψυχής μας και η συνεχής  πνευματική εγρήγορση για την είσοδο μας μέσα στον παράδεισο.

Μετάνοια χρειαζόμαστε και όχι πολυτελέστατα σπίτια νομιζόμενοι ότι θα ζήσουμε χίλια χρόνια, ειλικρίνεια και καλά έργα χρειαζόμαστε και όχι καταθέσεις εκατομμυρίων. Ακολουθώντας τα χνάρια της μετανοίας είναι σίγουρο ότι και εμείς θα γίνουμε ένα με τον ληστή πάνω στον σταυρό όπου πήρε το εισιτήριο του παραδείσου: «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω  παραδείσω».   

Και η νηστεία όμως αποτελεί δυνατό θεραπευτικό φάρμακο φτάνει όμως  να την τηρούμε όπως πρέπει και κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Είναι και αυτή ένας τρόπος πνευματικής άσκησης που σκοπό έχει την σωτηρία της ψυχής μας. Για αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι η νηστεία αφορά αποκλειστικά τον εαυτό μας και κανένα άλλο. Δηλαδή δεν ωφελεί η δημόσια επίδειξη του ότι απέχω από κάποια είδη τροφής αλλά και να επιδιώκω να δείχνω με οποιοδήποτε τρόπο ότι νηστεύω εξαντλητικά. Ο καλός πνευματικός αγώνας διεξάγεται μυστικά και να είμαστε σίγουροι όλες τις προσπάθειες μας  θα τις κάνει φανερές ο Θεός πάνω στον ουρανό.

Οι πνευματικοί θησαυροί των έργων της αγάπης μένουν αιώνιοι, ασφαλισμένοι από τον Θεό. Αιώνια και ανέκφραστη θα είναι η χαρά, η μακαριότητα. Αιώνια και απόλυτα πάντοτε αρκετή θα είναι η δόξα του ουρανού, η θέωση , η ομοίωση του ανθρώπου προς τον Θεό. Ας ακούσουμε λοιπόν και ας έχουμε ως παντοτινό μας σύνθημα την γεμάτη αγάπη προτροπή του Κυρίου μας «θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς  εν ουρανώ».

ΠΗΓΗ