Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Νοεμβρίου 2025, Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. ις΄ 19-31)

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ἀδιαμαρτύρητα

Τὴ διδακτικότατη παραβολὴ τοῦ Πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἡ ὁποία μᾶς περιγράφει δύο ἀνθρώπους μὲ πολλὲς διαφορὲς μεταξύ τους. Ὁ ἕνας ἦταν πλούσιος, ντυμένος μὲ βασιλικὰ ἐνδύματα, ξαπλωμένος σὲ πολυτελὴ ἀνάκλιντρα, χορτάτος ἀπὸ πανάκριβα φαγητά, τὰ ὁποῖα ἀπολάμβανε σὲ λαμπρὰ συμπόσια μὲ ἐπιφανεῖς συνδαιτυμόνες. Ὁ ἄλλος ἦταν φτωχός. Ὀνομαζόταν Λάζαρος καὶ ἦταν ρακένδυτος, παραπεταμένος στὸ χῶμα, στὴν ἐξώπορτα τοῦ πλούσιου. Προσπαθοῦσε δὲ νὰ χορτάσει ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλούσιου. Ξεχασμένος ἀπὸ ὅλους, εἶχε μοναδικὴ συντροφιά του τὰ σκυλιά, ποὺ ἔγλειφαν τὶς πληγές του.

Κάνει ὅμως ἐντύπωση ὅτι, ἐνῶ ὁ Λάζαρος γινόταν καθημερινὰ ἀποδέκτης τῆς κατάφωρης αὐτῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, πουθενὰ δὲν φαίνεται νὰ διαμαρτύρεται, παρὰ μόνο σιωπᾶ. Δὲν γογγύζει στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἀξιοθρήνητη κατάστασή του. Δὲν κατακρίνει τὸν πλούσιο γιὰ τὴ σκληρότητά του, οὔτε τὸν φθονεῖ γιὰ τὴ χλιδὴ ποὺ ἐκεῖνος ἀπολαμβάνει. Δὲν βρίζει, οὔτε ἀντιδρᾶ. Μόνο ὑπομένει καὶ σιωπᾶ.

Μὲ τὸ θαυμάσιο παράδειγμά του ὁ φτωχὸς Λάζαρος μᾶς προτρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε κι ἐμεῖς τὶς θλίψεις καὶ τὶς δυσκολίες τῆς παρούσας ζωῆς ἀγόγγυστα, ἀδιαμαρτύρητα, καρτερικά. Εὔκολα ἴσως παρασύρονται κάποιοι σὲ γκρίνιες, παράπονα καὶ σὲ δυσ­φορία. Ἤ, ἀκόμη χειρότερα, σὲ λόγια βαριά, βλάσφημα κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν εὔλαλη σιωπὴ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου καὶ ἂς κάνουμε ὑπομονή, ἀκόμη κι ἂν τὰ καθημερινὰ προβλήματα καθιστοῦν δύσκολη ἕως μαρτυρικὴ τὴ ζωή μας.

2. Ἀπόδοση δικαιοσύνης

Κάποτε ἦλθε καὶ γιὰ τοὺς δύο ἡ στιγμὴ τοῦ θανάτου. «Ἐγένετο ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ». Δηλαδὴ τὸν μὲν φτωχὸ μετέφερε τιμητικὴ συνοδεία ἀγγέλων στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἀβραάμ, στὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου, γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ ἀπὸ τοὺς κόπους του. Γιὰ τὸν πλούσιο ἀντίθετα ἔγινε μεγαλόπρεπη κηδεία, πουθενὰ ὅμως δὲν φάνηκαν γι᾿ αὐτὸν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Βρέθηκε στὸν Ἅδη, στὴν κόλαση.

Στὴ γῆ δὲν ἀποδόθηκε δικαιοσύνη. Ὁ πλούσιος πέθανε μέσα στὶς ἀνέσεις, ἐνῶ ὁ Λάζαρος στὰ βάσανά του. Μετὰ τὸν θάνατο ὅμως ὁ δίκαιος Κριτὴς ἀπέδωσε δικαιοσύνη σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τοῦ καθενός. Ἄμειψε τὸν Λάζαρο γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ὑπομονή του καὶ καταδίκασε τὸν πλούσιο, ὄχι γιὰ τὸν πλοῦτο, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὑλοφροσύνη καὶ τὴ σκληροκαρδία του.

Εἶναι συχνὸ κάποτε τὸ φαινόμενο νὰ χαίρεται καὶ νὰ εὐφραίνεται ὁ ἄδικος καὶ ἁμαρτωλὸς στὴ ζωὴ αὐτή, ἐνῶ ὁ δίκαιος καὶ ἐνάρετος νὰ ἀντιμετωπίζει δυσκολίες. Νὰ ἀπολαμβάνει ὁ ἄσωτος καὶ νὰ στερεῖται ὁ ἁγνός. Εὔλογο τότε ἀνακύπτει τὸ ἐρώτημα: «Τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται;» (Ἱερ. ιβ΄ 1). Γιατί οἱ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι εὐημεροῦν στὴ ζωὴ αὐτή; Δὲν εἶναι ἄδικο αὐτό; Ἂς θυμόμαστε στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος. Σύμφωνα δὲ μὲ τὴ θεία δικαιοσύνη του, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς τελικῆς Κρίσεως θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα μας ἀνάλογα μὲ τὰ ἔργα μας στὴ ζωὴ αὐτή. Ἐκεῖ θὰ ἀλλάξουν οἱ ρόλοι καὶ ὁ καθένας θὰ πάρει τὴν ὁριστικὴ θέση του, ὅπως μᾶς φανερώνει ἡ παραβολὴ ποὺ ἀκούσαμε.

3. Ἡ μαρτυρία τῶν Γραφῶν

Ἀπὸ τὸν ἀνυπόφορο ἐκεῖνο τόπο τῶν βασάνων σηκώνει τὰ μάτια του ὁ πλούσιος καὶ βλέπει ἀπὸ μακριὰ τὸν Λάζαρο νὰ εὐφραίνεται μέσα στὴν ἀγκάλη τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ. Παρακαλεῖ τότε τὸν Ἀβραὰμ νὰ στείλει τὸν Λάζαρο νὰ βουτήξει τὴν ἄκρη τοῦ δακτύλου του στὸ νερὸ καὶ νὰ τοῦ δροσίσει λίγο τὴ γλώσσα, διότι ὑποφέρει ἀπὸ τὶς φλόγες τῆς κολάσεως. Ἢ ἔστω, νὰ στείλει τὸν Λάζαρο στὰ ἀδέλφια του, γιὰ νὰ τὰ προειδοποιήσει γιὰ ὅσα συμβαίνουν μετὰ τὸν θάνατο. Διότι, ἂν ἀναστηθεῖ κάποιος νεκρὸς καὶ τοὺς τὰ πεῖ, θὰ πιστέψουν. Τότε ὁ Ἀβραὰμ ἀποκρίνεται ὅτι γιὰ τὴ μετὰ θάνατον ζωὴ μαρτυροῦν οἱ λόγοι τοῦ Μωυσῆ καὶ τῶν ἄλλων Προφητῶν. Ἐὰν δὲν ἔχουν τὴ διάθεση νὰ πιστέψουν τὸν Μωυσῆ καὶ τοὺς Προφῆτες, οὔτε κάποιον ποὺ ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς πρόκειται νὰ πιστέψουν.

Ὁ τελευταῖος αὐτὸς λόγος τοῦ Κυρίου στὴ διήγηση τῆς παραβολῆς ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία. Εἶναι μιὰ ἀπάντηση σὲ ὅσους ζητοῦν κάποιο μεγάλο, πειστικὸ θαῦμα γιὰ νὰ πιστέψουν. Ὁ Κύριος μᾶς λέει ξεκάθαρα ὅτι μέσα στὶς Γραφὲς ὑπάρχει θησαυρισμένο ὅ,τι χρειάζεται κάποιος γιὰ νὰ βρεῖ τὴν ἀλήθεια. Ἡ πίστη πλέον σὲ αὐτὴν εἶναι θέμα τῆς διαθέσεως τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἄλλωστε καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἐνῶ εἶδαν τὴν ἀνάσταση τοῦ τετραήμερου Λαζάρου, θέλησαν νὰ τὸν φονεύσουν γιὰ νὰ μὴν πιστέψει ὁ λαὸς στὸν Χριστό. Ὅλα μᾶς τὰ ἔχει δώσει ὁ Θεός. Μέσα ἀπὸ τὶς Γραφὲς μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἀναστημένος Κύριος καὶ μᾶς ὑποδεικνύει ἀσφαλεῖς ὁδοὺς σωτηρίας. Αὐτὸ ποὺ ἐναπόκειται σ᾿ ἐμᾶς εἶναι νὰ Τὸν ἀκο­λουθήσουμε.

ΠΗΓΗ