ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙZ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

05-10-2025

«ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγώ Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν» (Λευϊτικόν 19,2)

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στό βιβλίο τοῦ Λευϊτικοῦ διαβάζουμε: «Καί εἶπε ὁ Κύριος στόν Μωυσῆ νά φυλάξετε ὅλα τά προστάγματά μου καί νά τά πραγματοποιήσετε»(Λευιτ. 18, 4-5).

«λάλησε στή συναγωγή καί πές τους· καί θά εἶσθε ἅγιοι, διότι ἐγώ Κύριος ὁ Θεός σας εἶμαι Ἅγιος». Αὐτή ἡ προτροπή τοῦ Θεοῦ φανερώνει τήν θέλησή Του, ἀλλά καί τήν ἀναγκαία συνέργεια τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός μέλπει: «θαυμαστός εἶναι ὁ Θεός διά μέσου τῶν ἁγίων του». Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἀναφωνεῖ: «οἱ ἁγιασμένοι ἄνθρωποι θά ἀξιωθοῦν τῆς ἐσχατολογικῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (7,18-22).

Οἱ Παροιμίες τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα θά ποῦν: «ἡ βουλή τῶν ἁγίων ἀνθρώπων εἶναι σύνεση (9,10)». Σύμφωνα μέ τήν βιβλική διήγηση, ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο μέ σκοπό τήν ἄμεση κοινωνία μαζί Του, τήν πρόσωπο πρός πρόσωπο σχέση τους, τή θέωση. Ὅμως, ὁ ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου διέφθειρε αὐτή τήν ὑγιῆ ἐπικοινωνία μεταξύ τους.

Στήν σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τούς Κορινθίους καί ὅλους ἐμᾶς: «Καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄Κορ. 7,1). Καθαρμός ἠθικός καί ἁγιωσύνη ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Καθαρμός καί ἁγιωσύνη ὁ καθημερινός τῆς ζωῆς μας ἀγώνας. Αὐτό παρατηρεῖ καί ὁ ἱερός Ζιγαβηνός: «Δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ κάθαρση γιά νά μᾶς καταστήσει καθαρούς, ἀλλά χρειαζόμαστε καί κάτι ἄλλο: τήν ἁγιωσύνη». Ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει μέ πράξεις.

Εἶναι τά ὁρατά ἐξωτερικά πάθη. Πέρα, ὅμως, ἀπό τίς πράξεις, πού ἀντίκεινται στό νόμο τοῦ Θεοῦ καί μολύνουν τό σῶμα, ὑπάρχουν καί οἱ ἐσωτερικές πληγές τῆς ψυχῆς, τά πάθη, πού κρύβονται στήν καρδιά, οἱ ἐμπαθεῖς καί πονηροί λογισμοί, κάθε εἴδους. Ὁ ἀγώνας, λοιπόν, γιά κάθαρση καί πνευματική ἐλευθερία ἐπιδιώκει τήν καθαρότητα καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ἁγιωσύνη εἶναι μετάληψη καί κοινωνία τῆς Χάριτος, ὁ ἀγώνας νά μοιάσουμε πρός τόν Θεό, νά ἀποκτήσουμε κατά χάρη Θεοῦ ἐκεῖνο πού ὁ ἴδιος ἔχει κατά φύση. Νά ζήσει μέσα μας ὁ Χριστός καί ἐμεῖς νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἁγιωσύνη εἶναι καρπός τῆς συνεργείας τῆς σύμπραξης Θεοῦ καί ἀνθρώπου.Ὁ Θεός θέλει νά σώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους (Α΄Τιμ. 2,4), καί ἀπό τούς ἀνθρώπους σώζονται ὅσοι θέλουν. Ὁ «φόβος τοῦ Θεοῦ» φανερώνει τόν σεβασμό καί τό δέος τῆς ψυχῆς ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί παράλληλα τό αἴσθημα εὐθύνης γιά τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ ἰδίου Ἀποστόλου: «Ἐργασθεῖτε μέ φόβο Θεοῦ καί δέος γιά τή σωτηρία σας» (Φιλιπ. 2,12).

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός σημειώνει: Οἱ Ἅγιοι, μέ τήν προαίρεση τους, τήν δική τους προσωπική ἐλευθερία, δέχθηκαν τήν χάρη καί εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ καί γι’αὐτό ὁ Θεός εἶναι ἔνοικος σ’αὐτούς. Οἱ Ἅγιοι βασιλεύουν πάνω στά πάθη τους καί φυλάσσουν ἀπαραχάρακτη τήν ὁμοίωση τῆς θείας εἰκόνας.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων λέγει: Στά ἀλήθεια ὑπάρχει ἕνας Ἅγιος ἀπό τή φύση Του. Ἅγιος ὁ Θεός καί ἐμεῖς ἄν εἴμαστε ἅγιοι, δέν εἴμαστε ἀπό τή πεσοῦσα φύση μας, ἀλλά ἀπό μετοχή στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς.

Ὁ ἱερός Φώτιος σημειώνει: Ἅγιος θέλει νά πεῖ ὅτι εἶναι ὁ ἀνώτερος τῆς γῆς καί τῶν γηΐνων. Ἀπό τό στερητικό ἄλφα καί τό γῆς.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διδάσκει: Ἁγιωσύνη! Θεία ὀνομασία, θεία ἐνέργεια. Τό ὄνομά σου δηλώνει αὐτόν πού ἁγίασε ὁ Θεός· τόν σώφρονα, τόν καθαρό, τόν ἐλεύθερο ἀπό κάθε ρύπο καί κάθε πάθος.

Ἁγιωσύνη εἶναι ἡ ὑψηλή κλήση πού δηλώνει τελειοποίηση καί σημαίνει τήν ἀπόκτηση κάθε ἀρετῆς. Τόν ἄνθρωπο πού πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐσύ κηρύττεις τήν καθ’ ὁμοίωση ἀνάδειξή του. Ἐνῶ διάγει τόν βίο του μέσα στόν κόσμο, τόν ἀναδεικνύεις οὐρανοπολίτη.

Ἀποκαλεῖς υἱό τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο πού πλάσθηκε ἀπό χῶμα. Ἐσύ ἀπαλλάσεις τόν γήινο ἄνθρωπο ἀπό τά γήινα πάθη. 

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς ἀναφέρει: Ἡ ζωή κατά τό Εὐαγγέλιον, ἡ ἁγία ζωή, ἡ θεία ζωή – αὐτή εἶναι ἡ φυσική καί κανονική ζωή διά τούς χριστιανούς. Διότι οἱ χριστιανοί κατά τήν κλῆσιν των εἶναι ἅγιοι. (Α΄Θεσ. 5,22-23). Ὁ Κύριος δίδει τήν ἐντολήν: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α΄Πέτρ. 1,16). Αὐτός ἔχει τό δικαίωμα νά ἐντέλλεται αὐτά, διότι γενόμενος ἄνθρωπος, δίδει δι’ Ἑαυτοῦ ὡς Ἁγίου πάσας τάς θείας δυνάμεις («ἐνεργείας») εἰς τούς ἀνθρώπους.

Ὁ ἱερός Καβάσιλας ἀναφωνεῖ: Ἄς προσέλθουν οἱ ἐξομολογημένοι νά μεταλάβουν, οἱ πιστοί πού ἐπιθυμοῦν τήν ἕνωσή τους μέ τό Θεό, πού ἀγωνίζονται τήν ὁδό τῆς ἁγιότητας, πού πορεύονται στόν ἁγιασμό καί ἀγωνίζονται γιά τήν μεταποίηση τῶν παθῶν σέ ἀρετές.

Ὁ ἀείμνηστος π. Μωυσῆς ὁ ἁγιορείτης ἀνακεφαλαιώνει: Σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί φιλάγιοι πού μελετοῦν τά συναξάρια τῶν Ἁγίων, τρέχουν στά πανηγύρια τους, ἀνάβουν τά καντήλια τους, προσκυνοῦν τίς εἰκόνες τους καί ἐπικαλοῦνται τήν βοήθειά τους, φτιάχνουν πρόσφορα, ἄρτους, κόλλυβα πρός τιμήν τους καί ἀγωνίζονται νά τούς μιμηθοῦν καί νά τούς ἔχουν ὡς ἱερά πρότυπα στή ζωή τους.

Ἡ ἁγιότητα μπορεῖ νά εἶναι κρυμμένη πολύ κοντά μας, ἀκόμα στήν ὑπομονή στήν ἀσθένειά μας, στό δύσκολο σύζυγό μας, στό ζωηρό παιδί μας, στό ἀνικανοποίητο τοῦ ἑαυτοῦ μας, πάντα στή σκιά τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ἐκκλησίας μας, στή δρόσο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ ἁγιότητα εἶναι γιά ὅλους μας. Μόνο ἐντός της σωζόμαστε, λυτρωνόμαστε, ἀναπαυόμαστε.

Χριστιανοί μου,

πήραμε τά μηνύματά μας σήμερα. Ἄς ἀγωνιζόμαστε τόν καλόν ἀγῶνα, ὅπως τόν περιγράφει ἡ ἀποστολική περικοπή πού ἀκούσαμε, μέ τά μέσα πού δωρεάν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία διαθέτει, ὥστε, μή πτοούμενοι ἀπό τίς ποικίλες δοκιμασίες κάι ἀντιξοότητες, νά ἀσκηθοῦμε στήν ἀρετή καί στή ἁγιότητα. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τέλειο φάρμακο ψυχῆς καί σώματος καί ἡ συμμετοχή στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀποδιώκει κάθε πάθος καί ἁμαρτία, καθαρίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ἁγιάζει καί τόν προστατεύει ἀπό τίς ἐπιβουλές τοῦ πονηροῦ καί καθιστᾶ τή ζωή του «θυσία ζῶσα καί εὐάρεστον στόν Θεό» (Ρωμ. 12,1). Ἡ μουσουργός λύρα τοῦ ποιητή μας παιανίζει καί πάλι: «Εὐλαβικά σάν τόν Προφήτη Σου τόν ἄνθρακα στά χείλη παίρνω, κι ὤ καθαρμοῦ φωτιά ἀδαπάνητη πού μέσ’ στήν ὕπαρξη μου παίρνω»! ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ