2023 ΙΟΥΛΙΟΥ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ (Ματθ. 14, 14-22)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Ράχη, στις 25/7/2004)

«Όταν φύγεις από κοντά μου, δεν ησυχάζω», λέει ο Χριστός

Όταν ερχόμαστε στην Εκκλησία για να λατρεύσουμε τον Χριστό, δεν ερχόμαστε να του δώσουμε κάτι, αλλά να απολαύσουμε την αγάπη Του. Όταν την έχουμε, δεν ζητάμε τίποτε άλλο. Και ξέρουμε ότι οι εκδηλώσεις της αγάπης Του είναι πολλές.

Σε μας, όταν κάποιος μας φταίει, δεν θέλουμε να τον βλέπουμε μπροστά μας. Και όταν τον δούμε, θέλουμε με όλους τους τρόπους που διαθέτουμε, να του δείξουμε την απέχθειά μας. Αλλά ο Χριστός λέει:

«Όταν ένας πατέρας θυμώσει πολύ με το παιδί του, το αποπαιδίζει και το βγάζει από την αγάπη του». Και συνεχίζει μιλώντας για τον εαυτό Του: «Και αν ακόμα ένας πατέρας εγκαταλείψει και ξεχάσει το παιδί του και μία μητέρα σταματήσει να αγαπάει το παιδί της σαν μητέρα, και το απεχθάνεται και το μισεί… έστω και αν υπάρξει τέτοια περίπτωση, εγώ ποτέ δεν θα σας εγκαταλείψω και ποτέ δεν θα σας ξεχάσω».

Τι χειρότερο να έκανε κανείς από κείνα που έκανε ο Αδάμ μέσα στον Παράδεισο;

Τι χειρότερο να έκανε από εκείνο που έκανε ο Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του;

Τι χειρότερο να έκανε από όσα έκαναν οι άνθρωποι την εποχή τού Νώε; Που ξέχασαν Χριστό και Θεό, και κοίταζαν μόνο το γλέντι τους και το φαΐ τους;

Τι χειρότερο να έκανε από εκείνα που έκαναν οι Σοδομίτες;

Παρά ταύτα ο Χριστός λέει: «και αν σας ξεχάσουν ο πατέρας σας και η μητέρα σας, εγώ δεν θα σας ξεχάσω ποτέ».

Να εκτιμήσουμε την αγάπη Του

Και κατέβηκε ο Χριστός στον κόσμο και έψαξε να μας βρει τρέχοντας συνεχώς, μιλώντας για την αγάπη του Θεού και δείχνοντας με τα έργα Του τη στοργή Του, για εκείνους που οι άνθρωποι τους έχουν περιθωριακούς. Για ένα δαιμονισμένο, για ένα παράλυτο, για ένα λεπρό, για ένα στραβό. Και για εκείνους που τους έχουμε μόνο για τον τάφο. Για ένα πεθαμένο. Και ανάστησε πεθαμένους.

Έψαχνε να βρει αφορμή να δείξει την αγάπη Του. Και πού την έδειξε την αγάπη Του; Σταυρώθηκε για μας.

Λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Κύριε Ιησού Χριστέ, εσύ ήλθες στον κόσμο και σταυρώθηκες, ο Θεός της δόξης, για μένα τον αμαρτωλό. Για να μου δείξεις την αγάπη σου. Γι’ αυτό σε αγαπώ και εγώ. Και θέλω να σου δείξω την αγάπη μου. Αξίωσέ με λοιπόν, όπως έχυσες εσύ το αίμα σου για μένα, να χύσω και εγώ το αίμα μου για σένα. Όπως πέθανες εσύ για μένα, να πεθάνω και εγώ για σένα».

Ο άνθρωπος από το θέλημα του Θεού φεύγει με δική του απόφαση και με δική του ευθύνη, γι’ αυτό και με δική του ενοχή. Και έρχεται ο Χριστός και γίνεται θυσία πάνω στο Σταυρό. Και με το αίμα Του μας πλένει από την ενοχή μας, από την ευθύνη μας, από την αμαρτία μας. Όμως αδελφοί μου, μένει για μας ένα χρέος: Να ψάχνουμε, να βρούμε τον τρόπο να αγαπήσουμε τον Χριστό για εκείνα που μας έκανε. Και να του ανταποδώσουμε και εμείς κάτι για την αγάπη Του.

Ας κάνουμε μερικές σκέψεις προβληματισμού.

Ο άσωτος υιός ήταν το μικρότερο παιδί ενός καλού Πατέρα μαζί με τον άλλο, τον πρεσβύτερο γυιό. Φυσικά και τα δυό είχαν όλα τους τα καλά μέσα στο σπίτι του πατέρα τους. Ο ένας πήγαινε καλά, ο άλλος δεν του άρεσε, αλλιώς τα ήθελε. Και επειδή μέσα στο σπίτι του πατέρα του, δεν θα έκανε εκείνα που ήθελε, ξεπόρτισε. Πώς ξεπόρτισε;

Αφού πρώτα φόρεσε το προσωπείο της αναισχυντίας, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι όταν ξεπορτίζουν από το δρόμο του Θεού. Και είπε στον πατέρα του: «Πατέρα, εκείνα που θα μου έδινες -και μερικά άλλα που μου χρωστάς- φέρτα μου τώρα, γιατί εγώ θέλω να γλεντήσω, με τον δικό μου τρόπο».

Τα πήρε, έφυγε και πήγε να γλεντήσει. Αλλά κάποια μέρα κατάλαβε ότι η συμπεριφορά του και ο δρόμος του ήταν λάθος. Και πήρε την απόφαση να μη καταστραφεί μια για πάντα. Αλλά να διορθωθεί έστω και με λίγη ταπείνωση. Αποφάσισε δηλαδή να γυρίσει στον Πατέρα του.

Πώς γυρίζει ο άνθρωπος στον πατέρα του;

Τα λέμε αδελφοί μου, γιατί όλοι μας σφάλλουμε, όλοι μας κάνουμε λάθη. Και ο τρόπος με τον οποίο κάνουμε τα λάθη μας είναι γνωστός. Να το πούμε απλά.

-Να πάμε στην Εκκλησία σήμερα Κυριακή;

-Έλα καημένε, θα λιγωθούμε κει πέρα μια ώρα ορθοστασία. Και θα ακούμε τα μουρμουρίσματα του παπά και των ψαλτάδων. Κάτσε να πιούμε τον καφέ μας…

Αυτές οι σκέψεις οι εσωτερικές, άμα τις αναλύσουμε, λίγη αναίδεια δείχνουν απέναντι του Πατέρα μας «του εν τοις ουρανοίς»;

Είναι σαν να του λέμε: «Δεν μου χρειάζεσαι. Έχω καλύτερο τρόπο να αξιοποιήσω εγώ τη ζωή μου, από ό,τι κοντά σου».

Ποιά είναι η σωστή απόφαση;

-Είναι Κυριακή! Ω Θεέ μου. Θα ‘ρθω και εγώ, να σου δείξω για λίγο ότι σε αγαπάω. Εσύ κατέβηκες από τον ουρανό για μένα. Και εγώ δεν θα περπατήσω από το σπίτι μου, να ‘ρθω στην Εκκλησία σου, κοντά σου, για να σου πω ένα «ευχαριστώ»; «Δόξα να ‘χεις Θεέ μου, που έφερες πάλι την ώρα της προσευχής», όπως λέει μία ευχή, μέσα στη λατρεία μας. «Σε ευχαριστούμε Θεέ μου, που μας φώτισες και μας έδειξες το δρόμο και μας έφερες όλους εδώ, στην Εκκλησία την ώρα της προσευχής. Να σε δοξολογήσουμε, να σε επικαλεστούμε, να σου δείξουμε ότι σε έχουμε Πατέρα και Κύριό μας».

Είναι τόσο μεγάλη αυτή η θυσία; Αξίζει όσο εκείνο που έκανε ο Χριστός για μας; Αξίζει τίποτα μπροστά σ’ εκείνο που λέγει ο άγιος Κοσμάς; Και το έκανε έργο; Που πέθανε για τον Χριστό;

Ψωμί επίγειο και Άρτος ουράνιος

Για να μας το δείξει ακόμα περισσότερο ο Χριστός, ότι κοντά Του δεν χάνουμε ποτέ, έκανε το θαύμα που ακούσαμε σήμερα. Βρέθηκε, μας λέει το Ευαγγέλιο, σε μια έρημο. Εκεί μαζεύτηκαν πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλές γυναίκες, ο Θεός ξέρει πόσες. Ακούγανε όλη την ημέρα το λόγο Του. Όχι ένα τεταρτάκι και να αγανακτούνε. Στο τέλος, πάνε οι μαθητές και του λένε:

-Πες τους να φύγουν, να πάνε κάπου να φάνε. Νύχτωσε. Τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι;

Λέει ο Χριστός:

-Γιατί να φύγουν; Πρώτα να φάνε και μετά να φύγουν.

-Τι να φάνε Χριστέ μου;

-Δεν έχουμε;

-Δεν έχουμε, λένε. Πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.

Όχι για αντίδωρο δεν έφταναν, ψιχουλάκι θα έπρεπε να πάρουν τόσες χιλιάδες άνθρωποι, από πέντε ψωμιά.

-Φέρτε τα εδώ και έννοια σας.

Τα πηγαίνουν και αρχίζει ο Χριστός να κόβει. Παίρνουν οι ίδιοι και μοιράζουν και τι παράξενο! Δεν τελειώνουν. Έφαγαν όλοι, χόρτασαν και περίσσεψαν περισσότερα. Δώδεκα καλάθια. Περισσότερα από εκείνα που είχαν στην αρχή. Πώς έγινε; Έγινε με το θέλημα του Θεού.

Για μας αδελφοί μου, υπάρχουν αδιέξοδα. Για τον Θεό δεν υπάρχει αδιέξοδο. Κανένα. Γιατί είναι πάνσοφος, πανάγαθος, και παντοδύναμος.

Γι’ αυτό και μας διδάσκει με το σημερινό Ευαγγέλιο ο Χριστός, ότι είναι χίλιες φορές καλύτερα να ελπίζει ο άνθρωπος στον Θεό, παρά να δουλεύει σκληρά σαν ταύρος. Τον κόπο και τη δουλειά της Κυριακής, που έπρεπε να είναι αφιερωμένη στην λατρεία του Θεού, τον παίρνει ο αέρας, χάνεται.

Γιατί ο Χριστός έδωσε στους ανθρώπους να φάνε;

Τους έδωσε να φάνε ψωμί. Για το σώμα. Θέλοντας να μας δείξει την φροντίδα Του, για την τροφή του σώματος. Δική Του φροντίδα είναι. Γιατί είναι Πατέρας μας, δεν μας αφήνει ποτέ ανεπιμέλητους, αφρόντιστους, μοναχούς μας. Αλλά ο Χριστός μάς διδάσκει, ότι δεν είμαστε μόνο σώμα. Έχουμε και ψυχή. Δεν ζούμε μόνο εδώ. Αλλά έχουμε και αιώνια ζωή.

Και όπως μας δίνει τροφή για το σώμα, μας δίνει και τροφή για την ψυχή. Και όπως μας δίνει λογική και εξυπνάδα, για να κυβερνήσουμε την ζωή μας πάνω στη γη, έτσι μας δίνει και πίστη και το θέλημά Του και το λόγο Του, για να κυβερνήσουμε την ζωή μας προς την αιώνια ζωή.

Και μας λέγει ότι, τροφή για την ψυχή είναι ο λόγος του Θεού, τροφή για την ψυχή είναι η προσευχή, τροφή για την ψυχή είναι η νηστεία, η υπακοή στο λόγο του Θεού. Και πάνω από όλα, τροφή για την ψυχή είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το οποίο μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία και μας δίνει την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό σταυρώθηκε ο Χριστός. Για να το τρώμε το σώμα Του «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Ερώτημα τώρα:

-Πόσες μέρες κάνεις χωρίς φαγητό;

-Ημέρες; Μα τι λες;

-Κάνεις από το πρωί μέχρι το μεσημέρι αγόγγυστα χωρίς φαγητό; Ή αρχίζεις και γκρινιάζεις; Θεία Κοινωνία, τροφή της ψυχής σου, από πότε έχεις να πάρεις; Από πότε; Πόσα χρόνια; Όταν η κοιλιά σου σε κόψει, χαλάς τον κόσμο. Όταν η ψυχή κλαίει και φωνάζει ότι θέλει κάποια τροφή, φάρμακο αθανασίας, τι κάνεις;

Δεν έπρεπε να ολιγωρούμε στο θέμα αυτό ποτέ. Έρχεται η νηστεία της Παναγίας μας. Δεκαπέντε ημέρες η Παναγία, νήστευσε αυστηρά για την ψυχή της. Να έχει καλό θάνατο. Να την πάρει ο Χριστός κοντά Του. Εμείς πόσες πρέπει να νηστεύουμε; Τουλάχιστον να μιμηθούμε την Παναγία. Να νηστεύσουμε όπως εκείνη. Και να αναζητήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Για να θεραπευτούμε.

Να κυβερνήσουμε καλά την πνευματική μας ζωή πάνω στη γη, με το φως του λόγου του Θεού, τρέφοντάς την με την εξομολόγηση, με την τήρηση του θελήματος του Θεού, με την προσευχή, με τη νηστεία, με τα καλά έργα της αγάπης. Και προ παντός με εκείνο για το οποίο ο Χριστός είπε ότι είναι πάνω από όλα. Το Σώμα Του και το Αίμα Του. Αμήν.

ΠΗΓΗ