ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Πατέρων

16 Ιουλίου 2023

Στα μέσα του Ιουλίου της κάθε χρονιάς, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία μας καλεί να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τους Πατέρες εκείνους που συγκρότησαν την Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο που συγκλήθηκε στη Χαλκηδόνα το 451 και στην οποία συμμετείχαν 636 επίσκοποι – πατέρες της Εκκλησίας και κατά την οποία λύθηκε οριστικά το θέμα των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού και το πώς αυτές οι δύο υπάρχουν στο ίδιο Ιερό Πρόσωπο «ατρέπτως ασυγχύστως αδιαιρέτως αχωρίστως» όπως μας διδάσκει η σύνοδος.

Καλό ίσως είναι να γνωρίζουμε ότι από τη πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε η Εκκλησία μας πρώτα από όλα οι απόστολοι αλλά και μετά από αυτούς οι συνεχιστές τους οι επίσκοποι είδαν ότι η Αλήθεια του Ευαγγελίου δεν αποκαλύπτεται ποτέ σε ένα πρόσωπο αλλά είναι κτήμα ολόκληρου του Εκκλησιαστικού Σώματος. Από τον Μέγα Κωνσταντίνο που συνεκάλεσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο μέχρι τον τότε απλό διάκονο Μέγα Αθανάσιο που μας δίδαξε την αξία της, άρχισε να συγκροτείται το Εκκλησιαστικό Σώμα και μέσα από την εν Χριστώ Ζωή να προσπαθεί να εμπεδώσει και να κατανοήσει την εν Χριστώ Αποκάλυψη της αληθείας. Δεν έφτιαξαν λοιπόν οι Πατέρες τα δόγματα, κατέγραψαν όμως την αλήθεια της Εκκλησίας έτσι όπως τη ζούσε μέσα από την κοινή πορεία όλων των μελών της, αποφεύγοντας έτσι τον ολοκληρωτισμό του ενός και δείχνοντας μας ότι ο διάλογος η μεταξύ μας αγάπη και ο αλληλοσεβασμός είναι ο καλύτερος τρόπος για να γίνουμε και εμείς Πατέρες αυτού του κόσμου.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σήμερα μέσα στις Εκκλησίες μας ακούγονται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο τα λόγια του Κυρίου μας, που τονίζουν ότι οι απόστολοι και εν συνεχεία εμείς, ο λαός του Θεού, είμαστε το φως του Κόσμου. Εκείνοι δηλαδή που κληθήκαμε να δείξουμε τον δρόμο στους υπολοίπους αυτοί που σα λαμπάδες ερχόμαστε να καούμε να λιώσουμε για τον φωτισμό των υπολοίπων. Αν η μητέρα στην παραδοσιακή οικογένεια είναι εκείνη που φροντίζει, ο Πατέρας είναι εκείνος που εργάζεται νυχθημερόν, λειώνει σα το κερί έτσι ώστε το σπίτι του να μη στερηθεί τίποτα, εκφράζει την αγάπη του μέσα από τον κόπο του τη θυσία του και την αγωνία του. Για να είναι κανείς Πατέρας μας λέει ο ίδιος ο Ιησούς, δεν αρκεί να ξέρει να λέει ωραία λόγια. Άλλωστε σημειώνει ο μέγας Βασίλειος ωραία λόγια λένε και οι ηθοποιοί στο θέατρο χωρίς πολλές φορές να κατανοούν τι λένε.

      Αυτή η σύζευξη λόγων, γνώσης από τη μία αλλά και πράξης από την άλλη είναι που προάγει το Εκκλησιαστικό  Σώμα στην εμπειρία της εν Χριστώ αληθείας. Ανοίγει τις πόρτες της γνησιότητας και του φωτισμού μας κάνει να  πορευόμαστε ασφαλώς με στόχο και νόημα, δίνοντας έναυσμα στον κόσμο να δεθεί με την χάρη του Ιησού. Αν μια οικογένεια φτιάχνεται από την  αγάπη, τον έρωτα του πατέρα και της μητέρας, που εκφράζεται μέσα από θυσία του ενός για τον άλλο, η Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τον έρωτα της διδασκαλίας που όμως μεταβολίζεται και εκφράζεται μέσα από τον κόπο, τον ιδρώτα και την αγωνία της πράξης.

Αδελφοί μου, ζούμε σ’ ένα κόσμο πολλών πληροφοριών και γνώσεων που όμως σπάνια μεταβολίζονται σε πράξη αγάπης και θυσίας για τους συνανθρώπους μας. Νομίζουμε ότι όσα θεωρητικά γνωρίζουμε είναι η σωτηρία μας. Όμως η θεωρητική γνώση όταν δεν γίνεται βίωμα ζωή, καθημερινότητα, γίνεται ένα φάντασμα όπως έχει χαρακτηριστεί της «αξόδευτης αγάπης» που πνίγει αυτόν που την κατέχει και αφήνει διψασμένο αυτόν που την χρειάζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι μας γνωρίζουμε πολλά καλά παιδιά που ξέρουν το σωστό αλλά ελάχιστους ώριμους άνδρες που μπορούν να εφαρμόσουν την αλήθεια. Η μνήμη των πατέρων της Εκκλησίας μας μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για όλους μας να κατανοήσουμε ότι Πατέρας γίνεται κανείς όταν φωτίζει, όταν αφήνεται να λειώσει σα το κερί για να βλέπουν οι γύρω του όταν καίγεται σα το ξύλο για να ζεσταθούν οι άλλοι, όταν τρέχει μπροστά και ανοίγει δρόμους για να μην ταλαιπωρηθούν αυτοί που τον ακολουθούν.

ΠΗΓΗ