ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Πόσο ὄμορφο εἶναι νά βλέπεις ἕναν νέο ἄνθρωπο νά πλησιάζει τό Χριστό καί πόσο ἀκόμα ὡραιότερο νά τοῦ θέτει τό ἐρώτημα: “τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον”;

Πόσοι ἄραγε ἀπό ἐμᾶς σκεφτόμαστε τήν αἰώνια ζωή; Πόσοι ἄραγε ἀπό ἐμᾶς δείχνουμε ἐνδιαφέρον καί ἀγωνία γιά αὐτή; Καί πόσοι εἴμαστε ἀποφασισμένοι νά ἀγωνιστοῦμε γιά νά τήν κερδήσουμε;

Ἡ αἰώνια ζωή ἀδελφοί μου. Νά ζεῖς αἰωνίως στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Νά ἀπολαμβάνεις τήν ὡραιότητα τῆς Παναγίας Τριάδος στό βαθμό πού μπορεῖ νά γίνει. Νά χαίρεσαι ἀπό τή συνύπαρξη μέ τό πλῆθος τῶν οὐρανίων ἀγγελικῶν δυνάμεων καί μέ τά τάγματα ὅλων των ἄπ’ αἰῶνος συνδούλων μας, οἱ ὁποῖοι εὐαρέστησαν μέ τή ζωή τούς τόν Κύριο καί Θεό μας.

Ἀλλά ἡ αἰώνια ζωή ἀπαιτεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει κάνει κατάλληλο τόν ἑαυτό τοῦ γι’ αὐτήν. Αὐτό εἶναι τό νόημα ἄλλωστε τῆς ἐρωτήσεως τοῦ σημερινοῦ νέου. Αὐτή πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας ἐρώτηση πρός τόν Ἰησοῦ. Τί νά κάνω Κύριε γιά νά εἶμαι εὔχρηστο σκεῦος τῆς ἀγάπης σου, υἱός τῆς ἀγαθότητός σου καί ἄξιος τοῦ μεγάλου δωρήματός σου, πού εἶναι ἡ αἰώνια ζωή;

Καί ὁ Κύριός μας ἀπαντᾶ. Νά πιστέψεις πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα σέ Ἐμένα.

Νά μέ ἀναγνωρίσεις ὡς τό Θεό καί Σωτήρα σου. Μήν μέ δεῖς ὡς ἕνα ἁπλό ἄνθρωπο, “ἀγαθό”, “διδάσκαλο” ἤ ὅτι ἄλλο.

Ἡ πίστη λοιπόν εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά νά τύχουμε τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἡ ζωντανή πίστη στόν Χριστό ἡ ὁποία εἶναι ἔργο θεῖο καί μεγάλο, καί ἐκφράζεται μέ τήν ὅλη ζωή, μέ τήν ὅλη ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. 

Περιλαμβάνει τίς σκέψεις του, τά αἰσθήματά του, τίς ἐπιθυμίες του, τήν ὅλη διαγωγή του. «Ὅποιος πιστεύει» μέ τέτοια πίστη, «ἔχει τήν αἰώνια ζωή». Πράγματι ἀδελφοί μου. Ὅσοι διαβάζουμε τούς βίους τῶν ἁγίων της Ἐκκλησίας μας, γνωρίζουμε ὅτι ἡ ζωντανή πίστη εἶναι θέαση καί γνώση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ζωή ἀφιερωμένη ὁλοκληρωτικά στήν εὐσέβεια καί στή νέκρωση γιά τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου. Εἶναι δῶρο πολύτιμο τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ ἀπόστολοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Κύριο, νά αὐξήσει τήν πίστη τους. Γιατί μόνο μέσω τῆς ζωντανῆς πίστης μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ν’ ἀπαρνηθεῖ τά δῆθεν καλά τῆς πεσμένης φύσης του καί νά γίνει μαθητής καί ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου μέ σκέψη, καρδιά καί διαγωγή ταιριαστές στήν ἀνακαινισμένη ἀπ’ Αὐτόν φύση.

Ἀλλά ἡ πίστη ἀπό μόνη της δέν εἶναι ἀρκετή. Πρέπει νά τή συνοδεύουν καί ἔργα. Ἡ γνησιότητά της ἀποδεικνύεται ἀπό τά ἔργα πού τή συνοδεύουν καί ἀντιστρόφως τά ἔργα δείχνουν τήν ποιότητά της. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ Κύριος ζητά ἀπό τόν νέο της σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς νά ἐφαρμόσει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτές περιέχονται στό Δεκάλογο πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός παρέδωσε στόν Ἰσραήλ ἐπάνω στό ὅρος Σινά. Συνοψίζει μάλιστα τίς ἐντολές αὐτές σέ μία: ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.

Πόσο σημαντική ἀδελφοί μου εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν! “Ὁ ἀγαπῶν με ποιεῖ τάς ἐντολάς μου”, λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. Τί ὅμως εἶναι οἱ ἐντολές; Μήπως κάποιοι ἄκαμπτοι κανόνες, ὅπως οἱ νόμοι, τούς ὁποίους ἐφαρμόζεις ἀκριβῶς, ἀλλιῶς τιμωρεῖσαι; Μήπως κάποιες τυπικές θρησκευτικές διατάξεις, πού ἡ παράβασή τους ἐξοργίζει τόν Θεό καί σέ τιμωρεῖ ἄμεσα καί σκληρά; Τίποτε ἀπό αὐτά. Οἱ ἐντολές τοῦ Κυρίου μας εἶναι κανόνες ζωῆς. Μέσα σέ αὐτές κρύβεται τό ἀπέραντο ἔλεος καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Τό ἐνδιαφέρον Του γιά τόν ἄνθρωπο. Δύο παραδείγματα. Τό πρῶτο. Τά σήματα ὁδικῆς κυκλοφορίας. Ἡ ἀκριβής τήρησή τους εἶναι προϋπόθεση νά φτάσεις μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό σου. Ἡ παράβασή τους ὁδηγεῖ στόν τραυματισμό ἤ καί τό θάνατο τοῦ παραβάτη. Τό δεύτερο. Οἱ ὁδηγίες τοῦ γιατροῦ πρός τόν ἀσθενῆ. Ἡ τήρησή τους θεραπεύει τόν ἀσθενῆ. Ἡ μή τήρηση, ἤ ἡ πλημμελής, τόν ὁδηγεῖ σέ χειροτέρευση τῆς καταστάσεώς του ἤ καί στό θάνατο.

Αὐτός εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Νά μᾶς ὁδηγήσουν μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας, πού εἶναι ἡ Βασιλεία Του. Ἐάν δέν θελήσουμε νά τίς τηρήσουμε, τότε μᾶς περιμένει ὁ θάνατος, ὁ αἰώνιος πνευματικός θάνατος. Ὁ Θεός οὔτε ὑποχρεώνει οὔτε τιμωρεῖ. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά ἐπιλέξουμε τόν τρόπο ζωῆς μας, ἀλλά καί μᾶς παροτρύνει: ἔκλεξον τό ἀγαθόν.

Πίστη καί τήρηση ἐντολῶν. Τά δύο προαπαιτούμενα. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα τρίτο. Αὐτό τό τρίτο εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῶν δύο αὐτῶν καταστάσεων. Εἶναι τό τελικό στάδιο στήν πνευματική ἀνέλιξη τοῦ ἀνθρώπου. Καί αὐτό εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική αὐτοπαράδοση στόν Χριστό.

“εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι”.

Τί θέλει νά πεῖ μέ αὐτό τόν ὄντως βαρύ λόγο Του ὁ Χριστός; Θέλει νά κόψουμε κάθε δεσμό μέ ὅσα μᾶς ἀνήκουν. Πλοῦτο, δόξα, τιμές, κοινωνική θέση. Ὅλα αὐτά εἶναι βαρίδια πού δέν ἀφήνουν τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου νά πετάξει ψηλά. Νά γίνει ὑψιπέτης ἀετός στόν ὑπέροχο, ἡλιόλουστο οὐρανό, ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός. Εἶναι σχοινιά, δίχτυα πού πρέπει νά σπάσουμε γιά νά μή βουλιάξουμε καί πνιγοῦμε στά λασπόνερα τῆς ἐγκοσμιότητας. Καί ὅταν τό κατορθώσουμε αὐτό, πάντα μέ τή βοήθεια καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ μόνοι μας τίποτε καλό δέν μποροῦμε νά κάνουμε, τότε θά μπορέσουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό. Νά γίνουμε ἀληθινοί μαθητές Του ἐδῶ στή γῆ καί μέτοχοι στή Θεία Μακαριότητά Του ἐν οὐρανοῖς. Δηλαδή νά ζήσουμε ἀπό τώρα, ὡς ἐν ἐσόπτρω, καί ἐκεῖ ἀποκεκαλυμμένα πλήρως, τήν ζωή πού μᾶς προσφέρει. Τήν αἰώνια ζωή.

Ἀδελφοί μου. Ἅς γίνει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή σάλπιγγα ἐγερτήριος γιά ὅλους μας. Νά ἀφυπνισθοῦμε καί νά ἀρχίσουμε καί ἐμεῖς τόν καλό ἀγώνα στόν ὁποῖο ὁ Κύριος μας καλεῖ. Καί εἴθε ὅλοι νά ἀξιωθοῦμε τῶν στεφάνων πού ὁ Κύριος καί Θεός μας ἑτοίμασε γιά ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν καί τόν ἀκολουθοῦν πιστά.

Γένοιτο ἀδελφοί!

π. Δημήτριος Καπρινιώτης,

ἐφημέριος Ἁγ. Σεραφείμ καί Ἁγ. 12 Ἀποστόλων

ΠΗΓΗ