ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. δ΄ 6 - 15

Ευαγγέλιο: Λουκ. ε΄ 1 - 11

25 Σεπτεμβρίου 2022

«Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν» απαντά ο Πέτρος στον Χριστό όταν του είπε να ρίξει πάλι τα δίκτυά του, μετά από μια κουραστική νύκτα κατά την οποία δεν έπιασε καθόλου ψάρια. Ήταν ένας έμπειρος ψαράς και έκανε χρόνια αυτή την δουλειά και, αν και το θεώρησε παράλογο, έκανε υπακοή στον Κύριο. Ξαναρίχνει τα δίκτυα με τους άλλους ψαράδες και ήταν τόσα πολλά τα ψάρια που πιάστηκαν, ώστε τα δίκτυα άρχισαν να σχίζονται. Η υπακοή που έδειξαν στο Θείο πρόσταγμα έγινε ευλογία.

Σε κάθε εποχή, όπως και στη δική μας, ο Θεός απευθύνει στον κάθε άνθρωπο, είτε ατομικά είτε συλλογικά, πολλές και διάφορες παροτρύνσεις. Μας ζητά πρώτον, να έχουμε ακλόνητη πίστη στην πρόνοια και υποταγή στο θέλημά Του. Δεύτερον, μας προτρέπει να συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα, παρ’ όλες τις δυσκολίες που συναντάμε στη ζωή μας και να αρχίσουμε τις προσπάθειες να κατακτήσουμε τις καλές αρετές. Και τρίτον, μας ζητά να έχουμε αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, γλώσσας και να έχουμε υπομονή στις θλίψεις, ανοχή και μακροθυμία. Να συγχωρούμε τους φίλους, τους συγγενείς, τους εχθρούς μας, για ό,τι κακό κι αν μας κάνουν.

Μας ζητά να συνειδητοποιήσουμε πόσο αμαρτωλοί είμαστε και ότι ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας μας είναι να δεχθούμε με εμπιστοσύνη το θείο κάλεσμα και να ακολουθήσουμε τον Χριστό.

Πόσοι, όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα καταφεύγουμε στις θείες Του προσταγές και πόσοι γνωρίζουμε και τηρούμε τις εντολές Του; Σήμερα που όλοι κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον και αγωνιζόμαστε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να πλουτίσουμε, να διακριθούμε, θα κοιτάξουμε και θα αγωνισθούμε για τον συνάνθρωπό μας;

Και το χειρότερο είναι πως δεν κάνουμε καμιά προσπάθεια να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, να ξαναρχίσουμε την πνευματική μας πορεία ή ακόμη πολλές φορές αναβάλλουμε να ρίξουμε τα δίκτυά μας και τα αφήνουμε πεταμένα και παραμελημένα σε μια γωνιά. Και πού μας οδηγεί αυτή η παρακοή στο θείο θέλημα; Μας οδηγεί στην πνευματική ακαρπία, μας απομακρύνει από τον Θεό, με αποτέλεσμα να φεύγει και να απομακρύνεται η θεία Χάρη και ευλογία από τις καρδιές μας.

Το παράδειγμα που θα μας τονώσει και ενισχύσει για να ξαναπάρουμε τον δρόμο της υπακοής στις θείες εντολές του Κυρίου, μας το δίνει σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μας το δίνουν τα αδέλφια Πέτρος και Ανδρέας. Δεν μένει παρά να το εφαρμόσουμε ώστε ο αγώνας μας αυτός να φέρει στην καρδιά μας γαλήνη, δύναμη και θάρρος για να προχωρήσουμε μπροστά, σε νέους αγώνες. 

Να μην λέμε δεν εφάρμοσα σήμερα την εντολή της αγάπης, θα την εφαρμόσω αύριο. Αυτό που πρέπει να κάνω σήμερα να μην το αναβάλλω για αύριο, γιατί μπορεί να είναι πολύ αργά.

Γι’ αυτό χωρίς δισταγμό να ρίξουμε και να ξαναρίξουμε τα δίκτυά μας συνεχίζοντας τον αγώνα μας παρ’ όλα τα εμπόδια που θα συναντήσουμε. Να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την ηθική μας βελτίωση και πρόοδο, στην αρετή και την καλυτέρευση του εαυτού μας. Και για να έχουμε πλούσια την καρποφορία θα το κάνουμε με θερμή πίστη, όρεξη και ενθουσιασμό γιατί θα μας ενισχύει η Χάρη του Θεού.

Ο Χριστός μάς καλεί όλους κοντά Του: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» μας λέει. Δεν μας υποχρεώνει, αλλά μας δείχνει τον δρόμο να Τον ακολουθήσουμε, να γίνουμε και εμείς μαθητές Του, να ακούσουμε τον λόγο Του και να Τον μιμηθούμε, ώστε να γίνουμε άξιοι να απολαύσουμε, όχι τα γήινα και φθαρτά αγαθά, αλλά τα αιώνια στην ουράνια Βασιλεία Του. Αρκεί μόνο να κάνουμε κάτι απλό, να μιμηθούμε τα αδέλφια Πέτρο και Ανδρέα, Ιάκωβο και Ιωάννη, οι οποίοι «ἀφέντες πάντα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Και διά μέσου των αιώνων αυτοί οι αγράμματοι και φτωχοί ψαράδες της λίμνης της Γεννησαρέτ, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος που έλαβαν κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, να οδηγούν και προσκαλούν όλους τους ταλαιπωρημένους, πονεμένους και αδικημένους ανθρώπους στον Χριστό και στην Εκκλησία.

Πρόσκληση έχει ο καθένας από εμάς. Μια πρόσκληση που μας ζητά μόνο να διαθέσουμε λίγο από τον χρόνο μας για προσευχή και Εκκλησιασμό. Να διαθέσουμε χρόνο για τους συνανθρώπους μας, τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς, τα ορφανά και να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας και να προσφέρουμε σε όποιον έχει ανάγκη. Και τέλος, μας ζητά το πιο πολύτιμο που έχουμε να το διαθέσουμε. Και αυτό είναι η καρδιά μας, που είναι βρώμικη και λερωμένη και την κάναμε φωλιά των αμαρτωλών μας παθών. Αυτήν την λερωμένη καρδιά, Του την προσφέρουμε για να την καθαρίσει, να την αγιάσει, να την προφυλάξει και να την κάνει νύμφη στον ουρανό.

Για να καθαρίσουμε, όμως, την καρδιά μας πρέπει να κάνουμε σωματικούς και πνευματικούς αγώνες, με αγνή προσευχή και σκληρή εγκράτεια, να μελετάμε τον λόγο του Θεού, την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, όπως επίσης κείμενα Πατέρων και βίους των αγίων, οι οποίοι για να αποκτήσουν την καθαρότητα της καρδιάς πέρασαν πολλές θλίψεις και δοκιμασίες, αλλά πέτυχαν και στεφανώθηκαν με το στεφάνι της νίκης, λόγω της αγάπης τους για τον Χριστό.

Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, όλοι μας να αποκτήσουμε μιαν αγνή και καθαρή καρδιά με εξομολόγηση, με δάκρυα μετανοίας, με προσευχή και με εγκράτεια. Ας αγωνιστούμε να ξεριζώσουμε και να βγάλουμε από την καρδιά μας τα αμαρτωλά μας πάθη, να ντυθούμε τον πρώτο χιτώνα, τον φωτεινό, για να μπορέσουμε να δούμε τον Χριστό, τον Σωτήρα των ψυχών και των σωμάτων μας, και να αξιωθούμε των αγαθών της αιώνιας βασιλείας Του.

π. Μάριος Πολυκάρπου.

ΠΗΓΗ