Κήρυγμα Κυριακής μετά την Ύψωσιν (18–09–2022)

«ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν»

Γιορτάσαμε αδελφοί μου πριν από λίγες ημέρες την παγκόσμιο Ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, ως σύμβολο σωτηρίας και όπλο κατά του διαβόλου. Τον προβάλει η Εκκλησία μας για να τονίσει το γεγονός ότι δια του Σταυρού η σωτηρία επιτυγχάνεται, και με το Σταυρό ως σύμβολο αγώνος, θυσίας και προσπάθειας, ο χριστιανός προχωρά στην ζωή του και με προοπτική την αιωνιότητα.

Αυτή η σωτηρία και η προσπάθεια του χριστιανού δια να είναι γνήσια και αληθινή πρέπει να έχει ως προϋπόθεση την ελευθερία του προσώπου. Αυτό προϋποθέτει ο λόγος του Κυρίου που ακούσαμε σήμερα: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἐαυτὸν καιὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου ήταν προϊόν της ελεύθερης θέλησης του Τριαδικού Θεού, όπως επίσης το σπουδαιότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο είναι η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου. Λογική, ελευθερία και συνείδηση, συνθέτουν το ανθρώπινο πρόσωπο, γίνεται έτσι ο άνθρωπος εικόνα Θεού.

Να γιατί λοιπόν ακούμε σήμερα τον Χριστό μας να προτάσσει την ελεύθερη θέληση του ανθρώπου προκειμένου να τον ακολουθήσει. Και όχι μόνο του τονίζει ότι όποιος τον ακολουθεί θα σηκώσει σταυρό σε δρόμο ανηφορικό και γεμάτο δυσκολίες και αντιξοότητες.

Μας καλεί αδελφοί μου ο Κύριος μας, όχι όπως κάποιοι που θέλουν οπαδούς προς εκμετάλλευση και  ποικίλη χρησιμοποίηση προς ίδιον όφελος, αλλά ως αδελφούς για σωτηρία, αφού πρώτος Εκείνος ανέβηκε επί του Σταυρού θυσιαζόμενος «υπέρ των φίλων αυτού».

Τονίζει το γεγονός ότι η αξία της ψυχής του ανθρώπου δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Χίλιες φορές να χάσουμε την ζωή μας, αρκεί να κερδίσουμε την αιωνιότητα στην βασιλεία του Θεού «Ὅς γαρ θέλει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι απολέσει αυτήν» δηλαδή την πρόσκαιρη αυτή ζωή του. «Ὅς δ’ ἄν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔνεκα τοῦ Εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν». Αυτή είναι το πραγματικό κέρδος και η σωτηρία μας.

Όλος ο κόσμος δεν αξίζει όσο αξίζει μια ψυχή. Η ψυχή σου αδελφέ μου είναι ο θησαυρός του κόσμου. Αυτή να προσέχεις, αυτή να διαφυλάττεις. «Τί γαρ ὀφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδίσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»

Ζούμε αδελφοί μου μέσα σ’ ένα κόσμο αμφισβήτησης των αξιών, όπως ο Κύριος λέγει «γενεὰ ταύτη τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ». Όλα τίθενται σε αμφισβήτηση και περισσότερο όλων η ψυχή του ανθρώπου ως βασικό και πραγματικό συστατικό που εκφράζεται μέσα από το χωματένιο του σώμα.

Ο σημερινός άνθρωπος του κόσμου της «μοιχαλίδος γεννεάς ταύτης» δεν θέλει να ακούει για ψυχή. Θέλει να ζει τον δικό του υλιστικό τρόπο ζωής, της απόλαυσης και της προσωρινότητας. Χωρίς ελέγχους, χωρίς συνείδηση που είναι άλλωστε η φωνή του Θεού. Πνίγει στο βάθος της ύπαρξής του την φωνή της ψυχής του. Αλλά αυτό τελικά φονεύει τον ίδιο τον άνθρωπο.

Γι αυτό οι κοινωνίες των ανθρώπων είναι τραγικές κοινωνίες σήμερα. Μας καλεί λοιπόν ο Κύριός μας αδελφοί μου να σηκώσουμε τον σταυρό της ζωής μας, μέσα από τα ποικίλα προβλήματά μας, τις προκλήσεις του κόσμου, να ομολογήσουμε με θάρρος ενώπιον του κόσμου την πίστη μας στον Εσταυρωμένο Θεό της αγάπης. Ώστε και Εκείνος να «μην επαισχυνθή και υμάς ενώπιον του πατρός Του». Αμήν!

ΠΗΓΗ