Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας 

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 11 Σεπτεμβρίου 2022, πρὸ τῆς Ὑψώσεως (Γαλ. ς΄ 11-18)

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Μὲ ἱερὴ ἀγανάκτηση καὶ ζέση ψυ­χῆς ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνει στοὺς Γαλάτες τὰ θεόπνευστα λόγια ποὺ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, προκειμένου νὰ ἀνατρέψει τὶς ψευδεῖς διδασκαλίες στὶς ὁποῖες εἶχαν παρασυρθεῖ καὶ νὰ τοὺς ἐπαναφέρει στὴν ἀλήθεια.

1. Τὸ μόνο καύχημά μας

Κοιτάξτε, τοὺς λέει, μὲ τὸ ἴδιο μου τὸ χέρι καὶ μὲ μεγάλα γράμματα σᾶς ἔγραψα τὴν ἐπιστολή μου, γιὰ νὰ σᾶς τονίσω ὅτι αὐτοὶ οἱ πλάνοι ποὺ σᾶς προτρέπουν νὰ περιτέμνεσθε, θέλουν νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στοὺς ἀνθρώπους καὶ συγκεκριμένα στοὺς Ἰουδαίους. Σᾶς ἀναγκάζουν δὲ νὰ περιτέμνεσθε, «μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται». Δηλαδή, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν καταδιώκονται οἱ ἴδιοι ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως, οὔτε αὐτοὶ ποὺ ἔχουν περιτμηθεῖ, τηροῦν τὶς τελετουργικὲς διατάξεις τοῦ Νόμου. Θέλουν μόνο νὰ καυχηθοῦν ὅτι σᾶς ἔπεισαν νὰ δεχθεῖτε τὴν περιτομή.

Τὰ δικά μου ἐλατήρια, ἀντίθετα, δὲν εἶναι σὰν καὶ αὐτά. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ποτὲ νὰ μὴ συμβεῖ νὰ καυχηθῶ γιὰ τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο γιὰ ἕνα: γιὰ τὸ ὅτι δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ χάρη μου. Μόνο καύχημά μου εἶναι ὁ σταυρικὸς θάνατός του γιὰ τὴ δική μου σωτηρία. Μὲ τὴν πίστη στὸν σταυρικὸ θάνατό του ἔχει νεκρωθεῖ γιὰ μένα ὁ κόσμος καὶ δὲν μὲ ἑλκύει. Ἀλλὰ κι ἐγὼ ἔχω νεκρωθεῖ γιὰ τὸν κόσμο.

Πολὺ σημαντικὸς ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ θείου Ἀποστόλου. Μόνο καύχημά μου ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, λέει. Ἀπὸ αὐτὸν πηγάζει ὅλη ἡ χαρά μου. Αὐτὸς εἶναι ἡ δόξα μου, ἡ σωτηρία μου, ἀφοῦ γιὰ τὴ δική μου σωτηρία ἔγινε ἄνθρωπος καὶ θυσιάσθηκε ὁ ἄπειρος Θεός. Στὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου στηρίζεται ὅλη ἡ ἐλπίδα μου. Αὐτὸς εἶναι ἡ ἰσχύς μου. Ἀπὸ αὐτὸν παίρνω δύναμη γιὰ νὰ νεκρώνονται μέσα μου τὰ θέλγητρα καὶ οἱ ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου.

Ἀποτελεῖ ὅμως καὶ στὸν δικό μας πνευματικὸ ἀγώνα ὅπλο ­ἀκαταμάχητο ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ σκέψη καὶ ἡ μελέτη τῆς σταυρικῆς θυσίας του μᾶς βοηθεῖ νὰ περιφρονοῦμε τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἕλξεις τοῦ κόσμου. Ἡ Χάρις καὶ ἡ δύναμη τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου μας μᾶς ἐνισχύει στὸ νὰ νεκρώνουμε τὰ πάθη μας, τὶς ἁμαρτωλὲς ροπές μας, νὰ ξεπερνοῦμε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ νὰ ὁμολογοῦμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν θεόπνευστο Ἀπόστολο ὅτι τὸ μόνο καύχημά μας εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ σ᾿ αὐτὸν ὀφείλουμε τὴ σωτηρία μας.

2. Τὰ «στίγματα» τοῦ Χριστοῦ

Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν ἐσταυρωμένο Χριστό, δὲν ἔχει καμία ἀξία ἡ περιτομή, οὔτε ἡ ἀκροβυστία, τονίζει ὁ Ἀπόστολος. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἀναγεννᾶται, ἁγιάζεται, ἐξαγνίζεται, σώζεται χάρη στὴν ἀπολυτρωτικὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου. Γίνεται νέα κτίση, νέο δημιούργημα, καινούργιος ἄνθρωπος. Ὅσοι δὲ ἀκολουθήσουν αὐ­τὴ τὴ νέα ζωὴ καὶ πολιτεία, γενικότερα δὲ ὅλοι οἱ πιστοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὸν νέο ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἂς ἔχουν μέσα τους ἀπροσμέτρητη χαρά, ἀναφαίρετη εἰρήνη καὶ θεῖο ἔλεος.

Στὸ ἑξῆς μὴν ἐπαναλάβετε τὶς παρεκ­τροπές σας αὐτές, γράφει, κλείνοντας τὴν ἐπιστολή του ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Μὴ μοῦ προκαλέσετε νέους κόπους καὶ πόνους. «Ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω». Διότι ἐγὼ ἤδη φέρω στὸ σῶμα μου τὰ σημάδια τῶν πληγῶν, τοὺς πόνους ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ποὺ δέχθηκα γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ. Αὐτὲς οἱ πληγὲς εἶναι ἡ δική μου ἀπολογία. Σᾶς εὔχομαι, ἀδελφοί, νὰ ἔχετε πλούσια τὴ Χάρι καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁπωσδήποτε τὰ ἀπερίγραπτα τραύματα καὶ οἱ ταλαιπωρίες, ποὺ εἶχε ὑ­πο­στεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὸ κή­ρυ­γμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, κραύγαζαν πιὸ ἠχηρὰ ἀκόμη κι ἀπὸ τὰ φλογερὰ λόγια του καὶ ἀποτελοῦσαν τὴν ­πιὸ τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι ἦταν γνήσιος μαθητὴς καὶ ἀκόλουθος τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου.

Ἐμεῖς βέβαια δὲν ζοῦμε σὲ ἐποχὴ αἱ­ματηρῶν διωγμῶν κατὰ τῆς Ἐκκλη­­σίας, ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν τιμὴ νὰ φέ­ρουμε στὸ σῶμα μας ἀντίστοιχα «στίγματα». Μποροῦμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ ἐπιβεβα­ι­ώνουμε μὲ τὴ ζωή μας ὅτι εἴμαστε γνήσιοι μαθητὲς τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου μας, ὅταν δεχόμαστε εἰρωνεῖες, χλευασμοὺς καὶ περιφρόνηση ἀπὸ τὸ περιβάλλον μας ἐξαιτίας τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητας· ὅταν ἀντιμετωπίζουμε μὲ μακροθ­υ­μία καὶ ὑπομονὴ τοὺς πόνους κάποιας ὀδυνηρῆς ἀσθένειας· ὅταν ­­­ση­­­­κώνουμε καρτερικὰ τὸν σταυρὸ τῆς ­δο­­κιμα­σίας μας· ὅταν φερόμαστε μὲ ἀ­γά­πη σ᾿ αὐ­τὸν ποὺ μᾶς ἔχει ἀδικήσει, μιμούμενοι τὸν ἀνεξίκακο Κύριό μας. Τότε ὅλη ἡ ζωή μας σφραγίζεται ἀπὸ τὸ θέλημα καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, ἡ δὲ παρουσία μας δηλώνει ὅτι ἀνήκουμε σ᾿ Ἐκεῖνον.

ΠΗΓΗ