«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 12, 16-21)

20 Νοεμβρίου 2016

Η φιλονικία δύο αδελφών για την διανομή της πατρικής κληρονομιάς έδωσε την αφορμή στον Κύριο Ιησού Χριστό να πει την μικρή αλλά τόσο διδακτική παραβολή του άφρονος πλουσίου που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.

Η παραβολή αυτή είναι μια σκληρή απάντηση σε όλους εκείνους που αρέσκονται να εμπιστεύονται τον εαυτό τους στα υλικά, εφήμερα, και φθαρτά αγαθά του κόσμου τούτου. Ο Χριστός λέγοντας την παραβολή αυτή δεν έχει τίποτε εναντίον του πλούτου και των υλικών αγαθών, άλλωστε αυτός είναι ο δημιουργός όλων των αγαθών. Αλλά επισημαίνει και καυτηριάζει την αφροσύνη του ανθρώπου, ο οποίος πλεονεκτικά προσκολλάτε στην απόκτηση πλούτου και υλικών αγαθών.

Ο Κύριος, αδελφοί μου, ονομάζει τον πλούσιο της σημερινής παραβολής άφρονα, δηλαδή άμυαλο, ανόητο. Γιατί άραγε; Σύμφωνα με τα ανθρώπινα κοσμικά κριτήρια και τις εκτιμήσεις ο πλούσιος πρέπει να ήταν έξυπνος και δραστήριος για να αποκτήσει και να διατηρεί τόση μεγάλη περιουσία. Όμως τα κριτήρια του Θεού είναι διαφορετικά από εκείνα ανθρώπων.

Για τους παρακάτω λοιπόν λόγους ονομάζεται άφρων ο πλούσιος της παραβολής, αλλά και ο κάθε άνθρωπος που σκέπτεται και πράττει το ίδιο όπως ο εν λόγω πλούσιος.

1) Ότι ξέχασε τον Θεό, δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός. Πίστεψε μόνο στις δικές του δυνάμεις, στις ικανότητές του, στον εαυτό του. Αγνόησε τον Θεό και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στα αγαθά του και μόνο. Θεός του έγινε ο πλούτος του, τα χωράφια του. Αυτά εξουσιάζουν την καρδιά του. Όλα αυτά που του προσέφερε ο Θεός την ευλογημένη εκείνη χρονιά, αλλά και τις προηγούμενες χρονιές, αδυνατούσε να τα εκλάβει ως δώρα εκείνου, και γι’ αυτό δεν σκέφτηκε ποτέ να τον ευχαριστήσει.

2) Εκτός από τον Θεό, λησμόνησε και τον συνάνθρωπό του. Απουσιάζει από την ζωή του τελείως η αντίληψη του πλησίον όπως μας την περιέγραψε ο Κύριος στην Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Τον χαρακτηρίζει η ιδιοτέλεια, ο εγωκεντρισμός του και η απληστία του. Τον ακούμε να λέει, τα αγαθά μου, τα υπάρχοντά μου. Για αυτόν δεν έχει νόημα η ελεημοσύνη, δεν έχει νόημα η κοινωνική προσφορά, δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο, παρά μόνο αυτός πρέπει να ζήσει με τα αγαθά του.

3) Νομίζει ότι στα πολλά υλικά αγαθά βρίσκεται η ευτυχία, παραβλέπει ότι τα πολλά πράγματα έχουν πολλές έννοιες και μέριμνες. Άλλωστε ο ίδιος βασανιζόταν χωρίς να τον παίρνει ο ύπνος σκεπτόμενος που θα αποθηκεύσει τα πολλά υπάρχοντα του.

4) Νομίζει ότι ηζωή του δεν θα τελειώσει ποτέ πάνω στη γη, ανεξάρτητα αν βλέπει κηδείες, αν μαθαίνει ότι άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν. Ξέχασε πόσο σύντομη είναι η ζωή και δεν σκέφτηκε καθόλου την αναπόφευκτη πραγματικότητα του θανάτου. Εκείνος μέσα του λέγει πως άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν όχι εγώ, ψυχή μου έχεις πολλά χρόνια να ζήσεις να φας, να απολαύσεις. Τι ειρωνεία όμως!! Άφρων αυτή την βραδιά που στήνεις πύργους ονείρων θα πεθάνεις.

5) Έχει λάθος αντίληψη περί ψυχής, νομίζει πως η ψυχή έχει υπόσταση υλική και έχει ανάγκη υλικής φροντίδας. Τον ακούμε να λέγει ψυχή μου έχεις τώρα πολλά αγαθά φάγε, πίε, εφραίνου. Συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι στο να μην πιστεύει ότι υπάρχει άλλη ζωή. Θεωρεί ότι τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σε αυτήν εδώ την ζωή και δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω.

Αγαπητοί μου αδελφοί όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αφροσύνη του πλουσίου της παραβολής τα οποία νεκρώνουν σωματικά και ψυχικά τον άνθρωπο θα πρέπει να μας προβληματίσουν διότι το πνεύμα του κόσμου τούτου μέσα στον οποίο και εμείς ζούμε, σε αυτό τον ορίζοντα κινείται Η παραβολή του άφρονος πλουσίου είναι τόσο επίκαιρη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Σε παγκόσμια κλίμακα βλέπουμε να ανταλλάσσεται ο δημιουργός Θεός με τα δημιουργήματα.

Ο σημερινός πολιτισμός με την παιδία του, την πολιτική του, την τεχνοτροπία του, κατευθύνει και ενισχύει τον άνθρωπο στο να αγωνίζεται για το πόσα περισσότερα θα αποκτήσει. Έχει βγάλει τον Θεό από την ζωή του διότι στους στόχους της σημερινής κοινωνίας ο Θεός είναι εμπόδιο.

Η πλεονεξία προσπαθεί μεθοδικά, δαιμονικά να μας πείσει ανοήτως, ότι η απόκτηση υλικών αγαθών μας εξασφαλίζει την αποκλειστική ευημερία και απόλαυση για τον εαυτό μας και την εξαφάνιση της σκέψης του θανάτου. Τι ειρωνεία όμως!!! Η πλεονεξία δεν δίνει ποτέ στον άνθρωπο την αίσθηση της επάρκειας, της πληρότητας, αντιθέτως δίνει την αίσθηση της έλλειψης, του δημιουργεί συνεχώς ανάγκες, του προκαλεί, φόβο, αγωνία, άγχος, τον οδηγεί πιο γρήγορα στον Θάνατο, ακούγοντας το «Άφρον, αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες σε ποιον θα ανήκουν;».

Ο Χριστός όπως είπαμε αδελφοί μου, λέγοντας την παραβολή αυτή δεν έχει τίποτε εναντίον του πλούτου και των υλικών αγαθών, ούτε επίσης θέλει να μας φοβίσει με τον ξαφνικό θάνατο. Επειδή όμως μας αγαπάει θέλει να μας διδάξει την φρόνηση έναντι της αφροσύνης, την ελεημοσύνη έναντι της πλεονεξίας και μας καλεί να προσέξουμε τα λόγια του που τα είπε στα δύο αδέλφια που φιλονικούσαν για το μοίρασμα της πατρικής περιουσίας: «προσέχετε και να προφυλάγεστε από κάθε είδος πλεονεξίας, διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα περισσά πλούτη, ούτε τα υπάρχοντά του εξασφαλίζουν μακροζωία και ευχάριστη ζωή». Σε άλλο δε σημείο της διδασκαλίας του ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός μας παροτρύνει λέγοντας, «να αποθησαυρίζετε τους επουράνιους θησαυρούς, που ούτε σαπίζουν, ούτε καταναλώνονται, ούτε αρπάζονται από τους κλέφτες. Γιατί όπου βρίσκεται ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας, να επιζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του, και όλα τα άλλα θα σας δοθούν.» Αμήν!

π. Δ.Κ.

ΠΗΓΗ