ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφες. β΄ 4-10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄ 16-21

20 Νοεμβρίου 2016

«Α δε ητοίμασας τίνι έσται;» (Λουκ ιβ΄ 20)

Η φιλονικία δυο αδελφών για τη διανομή της πατρικής κληρονομιάς έδωσε την αφορμή στον Κύριο να εκφωνήσει την τόσο διδακτική παραβολή του άφρονος πλουσίου. Είναι μια σκληρή απάντηση σε όλους εκείνους που αρέσκονται να συγκεντρώνουν, να αποθηκεύουν, να αποταμιεύουν υλικά αγαθά σε βάρος της δικαιοσύνης και της φιλαδελφίας. Ο πλούτος είναι ένα αγαθό δευτερεύον. Πρώτον απ’ όλα τα αγαθά της ζωής είναι η αγάπη. Όποιος αγαπά είναι ο αληθινά πλούσιος γιατί ο πραγματικός πλούτος δεν είναι ο πλούτος που κατέχει κανείς, αλλά ο πλούτος που δίνει. Το «αγαθοεργείν πλουτείν εν έργοις αγαθοίς» (Α΄ Τιμ. στ΄ 18) περικλείει όλη την έννοια του πλούτου που βρίσκεται μέσα στην αγαθοεργία. 

Ο πλούσιος της παραβολής ονομάζεται «άφρων» δηλ. άνθρωπος χωρίς μυαλό. Πράγματι ανόητος είναι κάθε άνθρωπος που εμπιστεύεται τα εφήμερα και φθαρτά αγαθά του κόσμου τούτου. Η πλούσια παραγωγή του δεν του εξασφάλισε τη χαρά, αφού εκείνη ακριβώς τη νύχτα ήρθε ο θάνατος να τον απομακρύνει βίαια από τα πλούτη και τα κτήματα. Ο πλούσιος κτηματίας πίστεψε, ότι η ευφορία ήταν αποτέλεσμα της καλλιέργειας και των κόπων του.

Δεν αντιλήφθηκε, ότι ήταν ευλογία του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο θέλησε και μόνος αυτός να απολαύσει τα αγαθά. Αφού γκρέμισε τις παλιές αποθήκες και έκτισε νέες μεγάλης χωρητικότητας, συγκέντρωσε όλους τους καρπούς για τον εαυτό του. Δεν σκέφτηκε τη χήρα και το ορφανό. Δεν έδωσε κάτι από τα άφθονα αγαθά στους πτωχούς εργάτες του. Όλα τα ήθελε για τον εαυτό του. Σ’ αυτή όμως ακριβώς τη στιγμή του εγωισμού και της πλεονεξίας ήλθε ο θάνατος να τον προσγειώσει στην πραγματικότητα: «Α δε ητοίμασας τίνι έσται»;

Ο πλούτος που αποκτήθηκε με επιμέλεια με τίμια μέσα και ιδρώτα είναι ευλογημένος από το Θεό· και αποτελεί μέρος της ειρήνης και της ικανοποιήσεως της ζωής. Ευλογεί ο Θεός τους εργατικούς και τίμιους, όπως ευλόγησε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιώβ και τόσους άλλους που πλούτισαν χωρίς να αδικήσουν και να εξαπατήσουν τον συνάνθρωπό τους. Γιατί ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις των πλουσίων που τα πλούτη τους τα οφείλουν στην τίμια εργασία τους και στην ευλογία του Θεού. Οι περισσότεροι γίνονται πλούσιοι εξ’ αρπαγής και αδικίας και συγκεντρώνουν αγαθά για να τα εξανεμίσουν οι κληρονόμοι αμέσως μετά το θάνατο τους.

Αυτού του είδους τα πλούτη γίνονται αιτία κατάρας και για εκείνους που τα απέκτησαν και για εκείνους που τα κληρονόμησαν. Η αρχή και το τέλος τους είναι εκ του πονηρού και συνεπώς οδηγούν τον άνθρωπο στην καταστροφή.

Είναι αλήθεια ότι ο πλούτος δημιουργεί πολλές ψευδαισθήσεις.

Απογειώνει τον άνθρωπο από την πραγματικότητα και τον κάνει να παραλογίζεται. Παρατηρήσατε τους χωρίς Θεό πλουσίους, ακόμα και τους νεόπλουτους και εκείνους τους πτωχούς που έχουν τη μανία του πλουτισμού, όλοι είναι στην ίδια κατηγορία διακρίνονται για τη φιλαυτία και την κενοδοξία τους. Θέλουν να δείχνονται ότι είναι πάνω από όλους. Με τα χρήματα τους νομίζουν ότι έχουν ξεπεράσει όλα τα προβλήματα της ζωής. Δεν υπολογίζουν κανένα. Θεός τους είναι ο μαμωνάς. Αυτό διατυμπανίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις. «Εάν έχεις χρήματα έχεις τα πάντα» λένε. Φουσκωμένοι από εγωισμό και προσκολλημένοι στα υλικά αγαθά αρνούνται τον Θεό και γίνονται ειδωλολάτρες.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που βαρύγδουπα πέφτουν πολλές φορές από το ύψος της υψηλοφροσύνης τους, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Τοις πλουσίοις εν των νυν αιώνι παράγγειλε μη υψηλοφρονείν, μηδέ ηλπικέναι επί πλούτου αδηλότητι, αλλ’ εν τω Θεώ των ζώντι, τω παρέχοντι ημίν πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν» (Α΄ Τιμ. 6,17).

Το μόνο βέβαιο πράγμα στη ζωή αυτή είναι, ότι τα πάντα είναι εφήμερα και ρευστά. Σήμερα είσαι πλούσιος και πολυεκατομμυριούχος και αύριο πεθαίνεις πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος. Σήμερα μεθάς μέσα στη χλιδή και αύριο γίνεσαι επαίτης κι αυτού του άρτου. Είναι αληθινός ο λόγος του Θεού ότι πλούσιοι πολλοί πτώχευσαν και πείνασαν. Μόνο εκείνοι που εκζητούν τον Κύριο δεν πρόκειται να στερηθούν τίποτε στη ζωή. «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και πάντα προστεθήσεται υμίν» λέγει ο Κύριος. Ο πιστός που εμπιστεύεται τη ζωή του στα χέρια του προνοητού Θεού δεν πρόκειται να στερηθεί τίποτε. Ο Θεός μαζί με τον πλούτο των χαρισμάτων του θα του χαρίσει και τα απαραίτητα μέσα για τη ζωή.

Βυθισμένοι μέσα στην υλική αφθονία έχουμε λησμονήσει ότι κάποτε όλα τελειώνουν. Δεμένοι στο άρμα του χρόνου με ταχύτητα οδεύουμε προς το τέρμα χωρίς να το υποπτευόμαστε. Περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, οι δεκαετίες και ξαφνικά έρχεται η μεγάλη ώρα της αναχωρήσεως για τον άλλο κόσμο. Ότι αποκτήσαμε τα εγκαταλείπουμε όλα. Ούτε κτήματα, ούτε χρήματα, ούτε διαμερίσματα, ούτε χρυσός, ούτε αργυρός περνούν από το κατώφλι του θανάτου. Γυμνοί και φτωχοί φεύγουμε από τον κόσμο. Μόνο η περιουσία της ψυχής μπορεί να μεταφερθεί στη νέα ζωή και στη νέα πατρίδα. Όποιος έχει αποκτήσει θησαυρούς του ουρανού, αυτός γίνεται πραγματικά πλούσιος και ευτυχής.

Αδελφοί,

«Όποιος γεύτηκε τα ουράνια εύκολα καταφρονεί τα επίγεια», έλεγε ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Για να υπερνικήσουμε την έλξη του πλούτου ας προσπαθήσουμε να γευτούμε τη χαρά του πλούτου και των δωρεών του Θεού. 

Τότε θα δούμε ότι η πραγματική ευτυχία δεν βρίσκεται στη συγκέντρωση χρημάτων, αλλά στη διανομή των αγαθών. «Μακάριον έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» (Πραξ. κ΄ 35) .

Γιώργος Σαββίδης

ΠΗΓΗ