«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων».

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας Παντελεήμονος

Ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἑορτή τῆς ἀφιερώσεως τῆς τριετίζουσας Κόρης πού ἐπρόκειτο νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, καί ἄγγελοι καί ἄνθρωποι τήν ὑποδέχονται θαυμάζοντας «πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθε εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων».

Κατανοητή ἡ ἀπορία γιά τήν πεπερασμένη λογική τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγνοεῖ τό σχέδιο τῆς θείας ἀγάπης καί τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἦταν ἀπροσπέλαστα ὄχι μόνο γιά τούς κοινούς ἀνθρώπους ἀλλά γιά τούς ἱερεῖς τοῦ Ἰσραήλ, καθώς μία μόνο φορά τόν χρόνο εἰσήρχετο ὁ Ἀρχιερεύς. Καί αὐτός ὁ περιορισμός ἴσχυε, γιατί στά Ἅγια τῶν Ἁγίων φυλασσόταν ἡ κιβωτός τῆς Διαθήκης.

Φυλασσόταν οἱ πλάκες τοῦ θείου νόμου, στίς ὁποῖες ἀποτύπωσε τό χέρι τοῦ Θεοῦ τίς ἐντολές του καί τίς παρέδωσε στόν πιστό θεράποντά του Μωυσῆ στό ὄρος Σινᾶ.

Φυλασσόταν ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών πού ἐβλάστησε καί ἡ στάμνα μέ τό μάννα πού διέθρεψε τούς Ἰσραηλίτες στήν ἔρημο.

Αὐτός ὅμως ἀκριβῶς ὁ ἀπροσπέλαστος γιά τόν κοινό ἄνθρωπο τόπος ἦταν ὁ κατάλληλος τόπο γιά νά ὑποδεχθεῖ τήν Παναγία Παρθένο, γιατί ἦταν ἡ μόνη πού «εὗρε χάριν παρά Θεῷ» νά γίνει ἡ Μητέρα του. Γιατί ἦταν αὐτή πού ἐπρόκειτο νά γίνει ἡ ἴδια τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, νά ἀναδειχθεῖ ἔμψυχη κιβωτός πού δέν θά φύλασσε μόνο τίς πλάκες νόμου, ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν νομοθέτη Χριστό· πού δέν θά διατηροῦσε μόνο ὡς ἄλλη χρυσῆ στάμνα τό μάννα, ἀλλά θά ἔφερε στά σπλάγχνα της Ἐκεῖνον πού θά προσέφερε τό σῶμα του καί τό αἷμα του «εἰς βρῶσιν καί πόσιν τοῖς πιστοῖς» «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον».

Ποιός μποροῦσε, λοιπόν, νά εἶναι πιό κατάλληλος τόπος ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων γιά νά ὑποδεχθεῖ τήν τριετίζουσα Παρθένο· καί ποιός ἄλλος θά μποροῦσε νά εἶναι καταλληλότερο κατοικητήριο γι᾽ αὐτήν πού ἐπρόκειτο νά γίνει κατοικητήριο καί θρόνος τοῦ Θεοῦ;

Κανείς, ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου. Γι᾽ αὐτό καί τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἐκπληρώνεται σήμερα, ἔστω καί ἐάν φαίνεται ἀκατανόητο στούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους, ἔστω καί ἐάν τούς κάνει νά ἀποροῦν «πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθε εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων».

Τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε «ὑπέρ νοῦν καί λόγον» ἀνθρώπινο καί ἀγγελικό. Εἶναι πάντοτε ἀκατάληπτο καί ἀσύλληπτο γιά τόν χοϊκό ἄνθρωπο, γιατί ἡ ἀγάπη καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ὑπερβαίνει τήν ἀνθρώπινη λογική καί κατανόηση.

Γι᾽ αὐτό καί ἀπαιτοῦνται δύο προϋποθέσεις γιά νά προσεγγίσει ὁ ἄνθρωπος τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Δύο προϋποθέσεις πού διέθετε ἡ Παναγία Παρθένος.

Ἡ πρώτη εἶναι ἡ πίστη, εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί τήν ἀγάπη του. Εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη στό πάνσοφο σχέδιό του γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας καί τοῦ κόσμου.

Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας, γιατί χωρίς αὐτήν κανείς δέν μπορεῖ νά πλησιάσει τόν Θεό καί νά τόν αἰσθανθεῖ στήν ψυχή του.

Στήν προσπάθεια μας νά ἐκπληρώσουμε τίς αὐτές προϋποθέσεις δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε τήν καθοδήγηση καί τή βοήθεια τῆς Παναγίας Παρθένου, ἡ ὁποία εἶναι πάντοτε πρόθυμη νά ἀκούσει τήν παράκλησή μας καί νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά μας. Εἶναι πρόθυμη νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἱκεσίες τῶν τέκνων της τά ὁποῖα μέ σεβασμό καί ἀγάπη προστρέχουν σ᾽ αὐτήν.

Καί ἐάν ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐκφράζοντας τό δέος του ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγνῆς Θεομήτορος, ἀποτρέπει κάθε ἀμύητο νά τό ἀγγίξει καί νά τό ψηλαφήσει, νά μήν προσπαθήσει δηλαδή νά διερευνήσει μέ τόν ἀνθρώπινο νοῦ τό πῶς καί τό γιατί ἡ Παρθένος εἰσῆλθε καί παρέμεινε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπως κανείς δέν τολμοῦσε νά ἀγγίξει τήν κιβωτό τῆς Διαθήκης, ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ἔχουμε τήν εὐλογία νά μποροῦμε ὄχι μόνο νά ἀγγίζουμε τήν Παναγία μορφή της στίς ἱερές της εἰκόνες, ἀλλά καί νά τήν ἀσπαζόμαστε καί νά τήν προσκυνοῦμε καί νά καταθέτουμε ἐνώπιόν της τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας.

Ἔχουμε, ἰδιαιτέρως αὐτές τίς ἡμέρες, τή μεγάλη τιμή νά φιλοξενοῦμε τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Παναχράντου, ἡ ὁποία μαζί μέ τή χαριτόβρυτη κάρα τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος, μεταφέρθηκε στή Βέροια ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παναχράντου τῆς Ἄνδρου, μέ τήν εὐκαιρία τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Κλήμεντος, ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος, ἀλλά καί τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου καί τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς πατρίδος μας, γιά νά λάβουμε τήν εὐλογία της.

Ἀδελφοί μου, τιμώντας σήμερα τήν εἴσοδο τῆς Παρθένου εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἄς τιμήσουμε τήν Παναγία μας καί ὡς Ὑπέρμαχο Στρατηγό καί σκέπη καί προστάτιδα τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων καί τοῦ Ἔθνους μας. Ἄς τῆς ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τή μητρική της φροντίδα καί τή μέριμνά της γιά ἐκείνους πού ἐπωμίσθηκαν τό βαρύ χρέος τῆς προασπίσεως τῶν δικαίων καί τῆς ἰδεωδῶν τοῦ Ἔθνους μας καί τῆς ὑπερασπίσεως τῆς πατρώας γῆς, τούς ἄνδρες καί τίς γυναῖκες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς χώρας μας.

Καί ἄς τήν ἱκετεύσουμε νά μήν παύσει ποτέ νά μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά ὅλους ὅσους τήν εὐλαβοῦνται, ἀλλά καί νά προστατεύει τόν φιλόχριστο στρατό μας καί τήν πατρίδα μας ἀπό κάθε κίνδυνο καί κάθε ἀπειλή καί νά ἀναδεικνύει νικητές κατά παντός ἐχθροῦ ὅσους ἐπικαλοῦνται τό ὄνομά της καί ἐμπιστεύονται τήν προστασία της.