ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (10 Λεπρών) (Λουκά, ΙΖ΄, 12 -19) ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
Ο Κύριος μας, ακολουθούμενος
από τούς Μαθητές Του, έφθασε σε κάποιο χωριό. Εκεί Τον συνάντησε μια
δεκαμελής ομάδα από λεπρούς. Δηλαδή δέκα δυστυχισμένοι άνθρωποι για τα
τότε δεδομένα, που έπασχαν από την φοβερή ασθένεια της λέπρας.
Αυτή η ασθένεια προκαλεί παραμόρφωση και σάπισμα των μελών
του ανθρωπίνου σώματος, είναι από τις πιο φρικτές, αλλά θα πρέπει να
ξέρουμε, ότι δεν είναι στις ημέρες μας μεταδοτική.
Οι λεπροί αυτοί ήταν άξιοι κάθε στοργής. Στάθηκαν σε κάποια
απόσταση από τον Χριστό, γιατί ο Ιουδαϊκός νόμος δεν επέτρεπε σε λεπρούς
να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους από κοντά. Θεωρούντο μολυσμένοι και
ακάθαρτοι.
Από το σημείο λοιπόν που βρισκόταν, φώναζαν δυνατά: «Κύριε
Ἰησοῦ, ἐλέησόν μας!…» Και ο Πανάγαθος Λυτρωτής μας και με μόνο το Θεϊκό
Του βλέμμα τούς θεράπευσε! Και θέλοντας να δοκιμάσει την πίστης τους,
τούς έστειλε και στους Ιερείς, για να πάρουν τα σχετικά ας πούμε
πιστοποιητικά υγείας, σύμφωνα με τις νομικές διατάξεις που ίσχυαν τότε.
Στα πλαίσια των καθηκόντων των Ιερέων της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν και η
διάγνωση της καθάρσεως της λέπρας.
Από αυτούς τους δέκα, μόνο ο ένας, αφού θεραπεύθηκε,
επέστρεψε και με δυνατή φωνή δόξασε και ευχαριστούσε τον Θεό. Μάλιστα,
έπεσε στα πανάχραντα πόδια τού Κυρίου και ολόθερμα Τόν ευχαριστούσε. Και
αυτός ήταν Σαμαρείτης. Και δεν θα περίμενε κανείς ένεκα αυτού να δείξει
τόση ευγνωμοσύνη, γιατί οι Σαμαρείτες ήταν χωρισμένοι από τους
Ιουδαίους και θεωρούντο σχισματικοί.
Οι υπόλοιποι εννέα, μετά από την θεραπεία τους έφυγαν, πήγαν
στα σπίτια τους, χωρίς να θυμηθούν να ευχαριστήσουν τον Ευεργέτη τους.
Και ο Κύριος τότε εξέφρασε το δίκαιο παράπονό Του, λέγοντας: «Πού
είναι οι άλλοι εννέα που εθεραπεύθηκαν; Δεν εσκέφθηκαν να επιστρέψουν
και να δοξάσουν Τον Θεό; Εκτός από αυτόν τον ένα και μόνο που είναι και
αλλοεθνής;»
Και αφού στράφηκε στον θεραπευμένο και τον κοίταξε, του
είπε: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Από το θαύμα αυτό, διδασκόμαστε,
εκτός των άλλων και τα εξής:
Πρώτο: Όπως οι δέκα λεπροί προσευχόταν και επίμονα ζητούσαν
το έλεος και την βοήθεια του Θεού, και τελικά πέτυχαν το ζητούμενο, έτσι
και εμείς χρειάζεται να προσευχόμαστε με πολλή δυνατή πίστη και με
επιμονή και δύναμη ψυχής να ζητούμε τα διάφορα ζητήματά μας από τον Θεό.
Παρατηρεί σχετικά ο Ιερός Θεοφύλακτος: «Ο Κύριος είναι κοντά σ΄ αυτούς
που Τον επικαλούνται». Και εμείς λοιπόν, ας ζητούμε πάντοτε το έλεός του
Θεού και ας μη ξεχνούμε την σύντομη και πολύ δραστική ευχή: «Κύριε
Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ζητώντας ο άνθρωπος το Θείο έλεος, λαβαίνει
την σωτηρία του και την αιώνια ζωή.
Δεύτερο: Να πιστεύουμε ακράδαντα στον Θεό, να τον υπακούμε
απόλυτα και ποτέ μην απελπιζόμαστε, ότι και εάν υποφέρουμε στη ζωή αυτή.
Ας εκτελούμε ότι μας λέει και δεν θα χάσουμε ποτέ. Με πλήρη βεβαιότητα
να περιμένουμε τις εκδηλώσεις τής θεϊκής στοργής, γιατί ο Θείος
Δημιουργός πάντοτε ευεργετεί τα πλάσματα του και μάλιστα τον άνθρωπο.
Και οι λεπροί με πίστη και υπακοή έπραξαν ότι τους όρισε ο Κύριος.
Τρίτο: Ο Ιησούς, καίτοι Θεός, καίτοι αιώνιος και μόνος
αλάνθαστος Νομοθέτης, Νομοδότης, Διδάσκαλος και Αρχιερέας, εν τούτοις
δεν περιφρονεί τον Νόμο, αλλά τον εφαρμόζει. Γι΄ αυτό και στέλνει τους
λεπρούς στους Ιερείς, καθώς συνηθιζόταν, χωρίς να διακόψει, ή να
καταργήσει την σχετική νομική διάταξη. Και με τον τρόπο αυτό διδάσκει
και εμάς, να είμαστε νομοταγείς.
Τέλος, Τέταρτο, κοντά στα διδάγματα που προμνημονεύσαμε, θα πρέπει να
θυμηθούμε, ότι όπως υπάρχει λέπρα τού σώματος, έτσι ακριβώς υπάρχει και
λέπρα τής ψυχής. Και λέπρα τής ψυχής είναι η κάθε αμαρτία. Και όπως η
σωματική λέπρα καθαρίζεται από τον Θεό, έτσι και η ψυχική λέπρα επίσης
καθαρίζεται από τον Θεό, μέσω των Ιερών μυστηρίων τής Εκκλησίας μας και
μάλιστα με εκείνα τής Ιερής Εξομολογήσεως και της Θείας Ευχαριστίας.
Βέβαια, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και το αυτονόητο δίδαγμα τής
ευαγγελικής αυτής περικοπής, που είναι η ευγνωμοσύνη μας προς τούς
συνανθρώπους μας και πολύ περισσότερο προς τον Θεό.
Η χάρη και το έλεος του Θεού ας είναι μαζί μας, Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου