ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ)

(Λουκά, ΙΘ΄, 1 -10)

            Κατανυκτικό, συγκινητικό και πολύ διδακτικό είναι το περιστατικό, που μάς εξιστορεί, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Κύριός μας λίγο πριν από την σταυρική Του θυσία και ύστερα από το Θαύμα τής θεραπείας τού τυφλού, ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα και περνάει ανάμεσα από την ιστορική πόλη Ιεριχώ. Όπως πάντοτε, έτσι και τώρα, πλήθη λαού Τόν ακολουθούν, όπως τα διψασμένα ελάφια τρέχουν στις πηγές. Σε μια στιγμή, τα βλέμματα όλου εκείνου τού κόσμου, στράφηκαν στο σημείο που βρισκόταν μια συκομουριά. Τι συνέβαινε; Στο δεύτερο εκείνο, είχε ανέβει κάποιος, που ήταν χαμηλού σωματικού αναστήματος. Σε όλους ήταν γνωστός. Ήταν αρχιτελώνης στο επάγγελμα και πάμπλουτος.

Να πούμε, ότι την εποχή εκείνη, η ιδιότητα του τελώνη ήταν τελείως διαφορετική από την ιδιότητα τού τελώνη ήταν τελείως διαφορετική από την ιδιότητα τού τελώνη τής σημερινής εποχής.

Οι τότε τελώνες ήταν υπάλληλος, εισπράκτορες φόρων, και επειδή με πολύ φορτικό τρόπο και πολλές φορές με την βία εισέπρατταν τους φόρους αυτούς και κυρίως επειδή το μεγαλύτερο μέρος από τα ποσά που εισέπρατταν τα κρατούσαν για τον εαυτό τους και έτσι έπαιρναν ποσά υπέρογκα από όσα έπρεπε να πάρουν, γι΄ αυτό οι τελώνες τής εποχής, τής Καινής Διαθήκης είχαν χάσει τελείως την υπόληψή τους από τον Ιουδαϊκό λαό. Σε τέτοιο και τόσο μάλιστα σημείο, που τότε, η έννοια τελώνης ταυτιζόταν με την έννοια αμαρτωλός, άδικος, καταχραστής και απατεώνας.

Ο τελώνης λοιπόν της σημερινής περικοπής που ήταν προϊστάμενος των άλλων τελωνών, δηλαδή αρχιτελώνης και ονομαζόταν Ζακχαίος, είχε ακούσει πολλά για τον Ιησού και λαχταρούσε να Τον δει. Επειδή όμως ένεκα του πλήθους και ένεκα του ότι ήταν κοντός δεν μπορούσε να Τον δει, γι΄ αυτό, χωρίς να σκεφθεί τα σχόλια και τις ειρωνείες τού κόσμου, σκαρφάλωσε στην συκομουρία εκείνη, για να δει τον Κύριο. Και ο καρδιογνώστης Ιησούς, όταν τον είδε, τον κάλεσε με το όνομά του και τού είπε: «Ζακχαίε, κατέβα! Σήμερα θα με φιλοξενήσεις!» Ας φανταστούμε την έκπληξη τού Ζακχαίου, όταν άκουσε αυτή την απρόσμενη πρόσκληση!

Τότε, οι περισσότεροι Ιουδαίοι και κυρίως οι ζηλόφθονοι και κακοί Φαρισαίοι που καυχιόταν ότι τάχα τηρούσαν κατά γράμμα τον Μωσαϊκό Νόμο, ενώ όμως δεν εφάρμοζαν το πνεύμα τού Νόμου, δηλαδή των αλήθεια, γόγγυζαν γιατί τάχα ο Κύριος πήγε να φιλοξενηθεί στο σπίτι ενός αμαρτωλού.

Ο Ζακχαίος με την παρουσία τού Σωτήρα στο σπίτι του, μετανόησε αμέσως και άλλαξε τρόπο ζωής. Μεταβλήθηκε, έγινε νέος άνθρωπος. Πήρε μεγάλες αποφάσεις. Με ειλικρίνεια και ταπείνωση φώναζε δυνατά, ότι τα μισά του υπάρχοντα θα δώσει στους φτωχούς. Και όσους ζημίωσε, θα τους αποζημιώσει στο τετραπλάσιο. Και πραγματικά, πραγματοποίησε τις αποφάσεις του. Και ο Κύριος βεβαίωσε, ότι στο σπίτι τού Ζακχαίου ήλθε η σωτηρία. Και έκλεισε τα Θεϊκά Του λόγια, με την διακήρυξη, ότι ήλθε στην γη, για να αναζητήσει, να βρει και να σώσει το χαμένο πρόβατο, δηλαδή τον άνθρωπο.

Και αυτά μεν, ακούσαμε από το σημερινό Ευαγγέλιο.

Τι διδασκόμαστε;

Πρώτο: Ότι ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας σώσει, για να μάς φέρει κοντά Του, για να μάς χαρίσει την Βασιλεία Του και την αιώνια ζωή. Και ήλθε στη γη από άπειρη αγάπη για μάς, που πλανιόμασταν στον δρόμο τού κακού και τής αμαρτίας. Και όπως ο καλός βοσκός ζητάει και τελικά βρίσκει ύστερα από περιπέτειες και κινδύνους πολλούς το χαμένο πρόβατο και χαίρεται γι΄ αυτό, έτσι και ο καλός Ποιμένας, ο Σωτήρας του κόσμου, φέρνει κοντά Του τον άνθρωπο που επιστρέφει σ΄ Αυτόν με την μετάνοια και οδηγείται στην λογική μάνδρα, δηλαδή στην Εκκλησία του Χριστού.

Παρατηρούμε, ότι ο Ζακχαίος είχε ένα επάγγελμα πολύ προσοδοφόρο και γι΄ αυτό ήταν βαθύπλουτος. Πριν συνδεθεί με τον Χριστό ήταν ευτυχής; ΟΧΙ! Δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένος, παρόλο ότι ήταν πλούσιος και παρά το ότι δεν τού έλειπε τίποτα, παρόλο ότι ζούσε με όλες τις ανέσεις. Και όμως, ήταν δυστυχής, γιατί στα βάθη της ψυχής του υπήρχε μεγάλο χάσμα, μεγάλο κενό, επειδή απουσίαζε από την καρδιά του ο Θεός.

Επομένως, τα υλικά αγαθά, τα πλούτη κ.λ.π. δεν κάνουν τον άνθρωπο υποχρεωτικά και ευτυχισμένο. Μόνο η παρουσία του Θεού μέσα στον άνθρωπο συμπληρώνει εξ ολοκλήρου και αγιάζει την ψυχοσωματική ύπαρξη τού ανθρώπου και τον κάνει πραγματικά ευτυχισμένο.

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή επίσης βλέπουμε, ότι το παράδειγμα τής επιστροφής τού Ζακχαίου, είναι χαρακτηριστικό δείγμα τής δυνάμεως τής μετανοίας και τής αγαθότητας τού Θεού.

Τέλος, διδασκόμαστε ότι δεν πρέπει να αδικούμε, ούτε να ζημιώνουμε τούς συνανθρώπους μας. Και αν ως άνθρωποι συνέβη να έχουμε αδικήσει η ζημιώσει κάποιον, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την βλάβη, την ζημιά ή την αδικία που τού προξενήσαμε.

Αυτό έκανε ο Ζακχαίος και αξιώθηκε με την μετάνοια και την ταπείνωση του και τον πνευματικό του πόθο, να φιλοξενήσει τον Σωτήρα του κόσμου. Και εμείς μπορούμε να δεχθούμε τον Κύριο στα σπίτια μας. Πως; Όταν συμπαραστεκόμαστε στους φτωχούς και στους πάσχοντες. Όταν ζούμε μυστηριακή ζωή, όταν έχουμε συνειδητή ένωση με τον Σωτήρα μας Χριστό.

Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι, όπως διδάσκει και ο Ισαάκ ο Σύρος να προετοιμάσουμε, να καθαρίσουμε τις καρδιές μας με την ενθύμηση του Θεού, Αμήν.