ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ

῾Η «Κυριακή τῶν ἁγίων Πατέρων» εἶναι ἀφιερωμένη στήν μνήμη τῶν Πατέρων πού συγκρότησαν τήν Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Σ᾿ ἐκείνους πού ὁμολόγησαν τόν Χριστό, σ᾿ ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν γιά τήν μαρτυρία τῆς ἀλήθειας ἐνάντια στό καθολικό ψεῦδος καί τήν μισή ἀλήθεια, σ᾿ ἐκείνους πού προσπάθησαν νά διασώσουν τήν ἀκεραιότητα, τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἀνεπανάληπτη ἀξία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου.

Πολίτες τοῦ Παραδείσου

Δυστυχῶς, ἀπό τήν ἐποχή τῶν διωγμῶν, ἀπό τήν ἐποχή τῆς συγκλήσεως τῶν οἰκουμενικῶν καί τοπικῶν Συνόδων, ἀπό τότε μέχρι σήμερα, ἐξακολουθοῦμε νά παλεύουμε μέ τίς ἀνάπηρες εἰκόνες τῆς ἀλήθειας, νά πολεμᾶμε ἐναντίον ἑνός καθολικοῦ ψεύδους στό ὄνομα μιᾶς μισῆς ἀλήθειας, νά ἑρμηνεύουμε καί νά μεταβάλλουμε τήν πίστη μας σέ ἰδεολογία καί ἰδεολόγημα, νά αἰσθανόμαστε τόν κόσμο ὄχι σάν σπίτι καί πατρίδα, ἀλλά σάν ἀποικία, γιά νά νιώθουμε ὄχι κάτοικοι, ἀλλά ἄποικοι τοῦ Παραδείσου.

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας

Στό ἐπίκεντρο αὐτῆς τῆς συγχύσεως εἶναι φανερό ὅτι βρίσκεται μιά τραγικά παρεξηγημένη ἔννοια καί βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας.

Γι᾿ αὐτό τήν θέση τῆς αὐθεντικῆς ἐκκλησιαστικότητας παίρνουν διάφορα ὑποκατάστατα - ἀναπληρώματα τῆς ἀπουσίας της.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός παρατεινόμενος στούς αἰῶνες, εἶναι θεανθρώπινος ὀργανισμός, εἶναι τό μυστικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ χαρακτηρισμός τῆς Ἐκκλησίας ὡς «σώματος Χριστοῦ» εἶναι ὁ καταλληλότερος καί οὐσιωδέστερος γιά νά ἐκφρασθεῖ ἡ θεανθρώπινη φύση της, ὅσο αὐτό εἶναι δυνατόν. Εἶναι ἐγγύτερο πρός τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας, γιατί τήν συνδέει πρός τό μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως καί τήν ταυτίζει πρός αὐτό. Διότι στό μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως ὁ Θεός φανερώθηκε ἐν σαρκί, ἔγινε σῶμα καί κατέστησε τήν Ἐκκλησία Σῶμα του, καί ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ συνέχιση, παράταση, ἐπέκταση καί ἐκπλήρωση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐνσαρκώσεως. Ὁ Χριστός σαρκωθείς «Ἐκκλησίας σάρκα ἀνέλαβε» καί ἔγινε ἀπαρχή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί Κεφαλή της.

Τώρα μποροῦμε νά κατανοήσουμε γιατί ἡ πίστη δέν εἶναι θρησκεία, ἀλλά βίωμα· γιατί ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡ ἄποψή μου, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή· γιατί τό ὀρθόδοξο ἦθος δέν καλλιεργεῖ μιά ἀτομική συνείδηση, ἀλλά καλλιεργεῖται μέσα στήν κοινωνία τῶν προσώπων· γιατί ἡ ἐκκλησιαστική ζωή δέν βιώνεται μέσα στά ὀργανωμένα σχήματα, ἀκόμη καί τά καλύτερα, ἀλλά στήν ἐνοριακή ἐκκλησιαστική κοινότητα· γιατί τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἠθικιστικό ἤ μόνο κοινωνικό ἤ ἁπλά πνευματικό, ἀλλά εἶναι λόγος βαθιά ἐκκλησιολογικός καί ἐσχατολογικός, λόγος Χριστοῦ καί ὄχι λόγος περί Χριστοῦ· γιατί ἡ θεία Λειτουργία εἶναι τό μυστήριο τῆς συνάξεως καί ὄχι ἰδιωτική ὑπόθεση.

Γιά ὅλα αὐτά τιμοῦμε τούς ἁγίους Πατέρες. Γιατί ἀγωνίστηκαν γιά τήν Ἀλήθεια, ἔζησαν μέσα στήν Ἀλήθεια, διακόνησαν καί ἱερούργησαν τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας, μένοντας πιστοί στήν παράδοση καί τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Xριστός τῆς Ἐκκλησίας

Αὐτό τό ὁποῖο ἀπαιτεῖται εἶναι νά ζήσουμε τήν Ἀλήθεια μέσα στήν λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί νά προσευχόμαστε νά γνωρίσουμε τόν Χριστό τῆς Ἐκκλησίας, τόν Χριστό τῶν Εὐαγγελίων, ὅπως τόν διαφυλάσσει ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα ἡ Ἐκκλησία, ὅπως τόν γνώρισαν καί τόν ἀγάπησαν οἱ τῆς τέλειας ἀγάπης ἐραστές, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τῶν ὁποίων οἱ πρεσβεῖες ἄς μᾶς σκεπάζουν καί συντροφεύουν ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ ἐπίγειου ἀγώνα μας.

† Ὁ Φ. Ἀ.

ΠΗΓΗ