ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (14.07.2024)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

14 Ἰουλίου 2024

«Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον ἤ τούς προφήτας̇

Οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλά πληρῶσαι» (Ματθ. 5,17).

Αὐτήν τήν ἀπόκρισιν ἔδινε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριός μας σέ ὅσους εἶχαν τό θράσος, νά Τόν κατηγορήσουν ὅτι ἔχει ἔλθει μέ κακό σκοπό νά ἀνατρέψει τό Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Φοβερή κατηγορία! Ὄχι! ἀπαντοῦσε, ὁ «πάντων ἀνεχόμενος» κατηγορηματικά καί ἀπερίφραστα. Δέν ἦλθα ἀνάμεσά σας γιά νά καταργήσω τό Νόμο, ἀλλά γιά νά τόν συμπληρώσω καί νά τόν τελειοποιήσω. Ὁ Νόμος αὐτός ἐδόθη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό στόν Προφήτη Μωϋσῆ (Ἐξ. 24,12). Ὁ Μεσσίας, λοιπόν, δέν θά ἦταν ἕνας φανατικός ἐπαναστάτης καί ἐκθεμελιωτής τῶν πάντων, ἀλλά ὁ Θεῖος ἀνορθωτής καί μεταρρυθμιστής τῶν παλαιῶν θεσμῶν καί νόμων, παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Ἄς δοῦμε, ὅμως, στή συνέχεια, πῶς ὁ Κύριός μας «ἐπλήρωσε», ὅπως εἶπε, τόν Νόμο.

Πρῶτον, τόν τελειοποίησε ἐφαρμόζοντας ὁ ἴδιος ὁ Νομοθέτης τίς διατάξεις τοῦ Νόμου. Ἄς ἀκούσουμε τόν Χρυσόν Ἐπίσκοπο. Τόν ἐπλήρωσε «μέ τό νά μή παραβεῖ τίποτε ἀπ’ ὅσα ὅριζε ὁ Νόμος. Δέν ἀκοῦς τί λέγει στόν Πρόδρομο; «οὕτω γάρ πρέπον ἐστιν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην» (Ματθ. 3,15). Καί στούς Ἰουδαίους ἔλεγε: «Ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου (ὁ σατανᾶς) καί ἐν ἐμοί εὑρίσκει οὐδέν» (Ἰω. 14,30). Καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν» (Α΄ Πέτρ. 2,22).

Δεύτερον, ἐπλήρωσε τόν Νόμο ὁ Κύριος μέ τή σταυρική του θυσία. Ὁ σκοπός τοῦ Νόμου ἦταν ἡ δικαίωση τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι στόν Θεό, δηλαδή ἡ ἄφεση, ἡ πολυπόθητη, τῶν ἁμαρτιῶν τους, ὅταν θά ἐφάρμοζαν ὅλες τίς διατάξεις του. Αὐτή τή πολυπόθητη δικαίωση τήν ἐχάρισε στούς ἀνθρώπους ὁ Κύριός μας ἑκουσίως ἀναβαίνοντας στόν ὀδυνηρό Σταυρό. Ποιός ἄνθρωπος μπόρεσε ποτέ νά ἐφαρμόσει ὅλον τόν Νόμο; Αὐτό δέν ἐκήρυσσε καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν ἔγραφε; «Τέλος γάρ νόμου Χριστός εἰς δικαιοσύνην παντί τῷ πιστεύοντι;...» (Ρωμ. 10,4). Δηλαδή ὁ Νόμος τώρα, μετά Χριστόν, ἔφθασε στό ἐφικτό τέλος του. Ἡ δικαίωση πλέον τοῦ ἀνθρώπου συντελεῖται ὄχι μέ τήν πιστή τήρηση τῶν διατάξεών του, ἀλλά μέ τήν εἰλικρινή πίστη στό Θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου. Ἐπειδή, λοιπόν, ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τίς ἀναρίθμητες διατάξεις του αὐτό ἀκριβῶς ἐπεδίωκε, νά κάμει δίκαιον τόν ἄνθρωπο, πρᾶγμα ὅμως πού δέν μποροῦσε, (λόγῳ τῆς τραυματισμένης φύσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πτώση του), ἦλθε ὁ Κύριος καί προσφέροντας τή δικαίωση διά τῆς πίστεως, ὑλοποίησε, ἔκαμε πραγματικότητα τόν ὑψηλό σκοπό τοῦ Νόμου. «Καί νά!», συμπληρώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ὅ,τι δέν κατάφερε ὁ Νόμος μέ τίς διατάξεις του, τό ἐπέτυχε Ἐκεῖνος μέ τήν πίστη. Γι’αὐτό καί εἶπε: «οὐκ ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον».

Τρίτον, ἐπλήρωσε ὁ Κύριός μας τόν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰσάγοντας στά ἤθη τῶν ἀνθρώπων τήν τελειότερη νομοθεσία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔτσι, μέ τό Εὐαγγέλιο πού μᾶς ἐκήρυξε, μέ τά ἔργα καί τούς λόγους Του ὁ Θεάνθρωπος, δέν ἀναίρεσε, δέν κατήργησε τόν ἠθικό θεόσδοτο Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά τόν συμπλήρωσε καί, καλύτερα, τόν τελειοποίησε. Γιά παράδειγμα: Ὅταν ἐνομοθέτησε ὁ Κύριος, ὅτι δέν πρέπει νά ὀργιζόμαστε, «πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει» (Ματθ. 5,22), τοῦτο δέν ἀναίρεσε τόν παλαιό Νόμο, τήν γνωστή μας ἐντολή τοῦ Δεκαλόγου, «οὐ φονεύσεις». «Τοῦ γάρ μή φονεύειν οὐκ ἀναίρεσις τό μή ὀργίζεσθαι, ἀλλά πλήρωσις καί πλείων ἀσφάλεια» (ἱ. Χρυσόστομος). Κηρύσσοντας καί νομοθετῶντας ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μήν ὀργίζεσθε, ἄνθρωποι, δέν ἐννοοῦσε φονεύετε. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Ἁπλᾶ ἀνασποῦσε ἄριστα τήν βαθύτερη ρίζα τοῦ κακοῦ. Διότι, ποιός ἀγνοεῖ, ὅτι ἡ παράφορη ὀργή τοῦ άνθρώπου καί ὁ ἀνεξέλεγκτος θυμός του δέν ἀποκλείεται νά ὁδηγήσουν στό μεγάλο κακό καί τή συμφορά τοῦ φονικοῦ; Κυρίως, ὅμως, ὁ Νόμος τῆς Παλιᾶς Διαθήκης τελειοποιεῖται, φθάνει στό ἀποκορύφωμά του μέ τό χριστιανικό κήρυγμα τῆς καινῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη ἡ εὐαγγελική καί χριστομίμητη, ἡ ἀγάπη ἡ ἀνιδιοτελής καί θυσιαστική, αὐτή ἔμελλε νά ἀποτελέσει τό βασικό, τό κυριώτερο γνώρισμα τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία Του θά πλάσει μία πραγματική, μία ἰδεώδη κοινωνία ἀγάπης, τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. «Πλήρωμα γάρ νόμου ἡ ἀγάπη. Εἶδες τό γνώρισμα τῶν Μαθητῶν; Εἶδες τήν εἰκόνα τῆς ἀποστολῆς; Εἶδες τή μορφή; Εἶδες τόν τύπο; Μηδέν πλέον ζήτει. Ὁ γάρ Δεσπότης ἀπεφήνατο, ὅτι ἀγάπη χαρακτηρίζει τούς μαθητάς» (ἱ. Χρυσόστομος).

Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει: «Κύριος ἀγαπῶν...νόμον πεπλήρωκε» καί «πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη» (Ρωμ. 13, 8-10) καί «ὁ γάρ πᾶς νόμος...ἐν τῷ ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Γαλ. 5,14).

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος σχολιάζει: «μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θά λάβῃς» (Ματθ. 26,52), πού λέει τό Εὐαγγέλιο. Ἄν δηλαδή «ἔδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει νά ξοφλήσω μέ μάχαιρα. Ὅταν ὅμως συναισθάνομαι τό σφάλμα μου, μέ μαχαιρώνει ἡ συνείδησή μου, καί ζητάω συγχώρηση ἀπό τό Θεό, τότε πλέον παύουν νά λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι καί δέχομαι ἀπό τό Θεό τήν ἀγάπη Του σάν βάλσαμο.

Χριστιανοί μου,

μέ τήν κατά πάντα ὑποδειγματική ζωή Του, προπάντων μέ τήν ὑπέρτατη γιά μᾶς τούς ἀχαρίστους Σταυρική Του θυσία, μέ τό Εὐαγγέλιό Του τό χαριτόβρυτο, τελειοποίησε θαυμάσια καί «ἐπλήρωσε», ὅπως ὑποσχέθηκε, τόν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Κύριος καί Λυτρωτής μας. Ἄς ἀποκτήσουμε, λοιπόν, τήν πρέπουσα συνείδηση τοῦ μεγαλείου τοῦ Εὐαγγελίου μας. Ἄς ἐπικαλεσθοῦμε μέ θέρμη τή Θεία Χάρη, ὥστε ἀγωνιζόμενοι τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως καί τῆς ἀρετῆς, νά τηρήσουμε τίς σωτήριες ἐντολές Του, γιά τήν ποθητή μας δικαίωση, συνῳδά μέ τή χαρμόσυνη συνηγορία τοῦ χριστιανοῦ ποιητή Γ. Βερίτη: «Ἀλήθειες πού σᾶς ἔχω κλείσει μέσ’στά κατάβαθα τοῦ νοῦ - ἀχτίδες ἀπό κάποια δύση φωτοπλημμύριστου οὐρανοῦ. Νά φέγγετε στά τρίσβαθά μου σάν τό καντήλι στό βωμό, γιά νά κρατῶ τά βήματά μου μακρυά ἀπ’ τό χάος καί τό γκρεμό». Ἀμήν!

ΠΗΓΗ