ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΑΛΑΝΤΑ, Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τά τάλαντα ἤ τά ταλέντα εἶναι λέξεις πού ὅλους μᾶς ἐνδιαφέρουν γιά νά τά ἀποκτήσουμε. Ὅπως μᾶς βεβαιώνει στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστός, τά τάλαντα δέν εἶναι ἀπόκτηση μόνο προνομιούχων ἤ ἁγίων, ἀλλά δόθηκαν καί δίνονται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις, τίς ἱκανότητες, πού ἔχει ὁ καθένας, γιά νά τά ἀξιοποιήσει καί νά τά πολλαπλασιάσει. Ὁ Κύριος εἶναι γενναιόδωρος πρός ὅλους μας, περιμένει ὅμως τή δική μας συμμετοχή καί ἀνταπόκριση.

Ὡστόσο, ἀμέσως μετά τήν ἀνάγνωση τῆς παραβολῆς γεννᾶται μέσα μας ἕνα ἐρώτημα: Ποιόν σκοπό ἐξυπηρετοῦν τά τάλαντα καί οἱ ἱκανότητες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός; Βλέπουμε πώς ἄλλους τούς καλλιεργοῦν πνευματικά καί ἄλλους τούς ζημιώνουν.

Ἡ ἀξία τῶν ταλάντων

Σήμερα ζοῦμε σέ μία κοινωνία πού τά τάλαντα ἤ ταλέντα πού χαρίζει ὁ Θεός, ὁδηγοῦν τούς περισσότερους ἀνθρώπους στήν ἀπόκτηση πλούτου, ἐξουσίας καί δημοσιότητας. Αὐτός ὁ πολλαπλασιασμός τῶν ταλάντων ὁδηγεῖ σέ πνευματικό θάνατο μέσω τῆς ἀλαζονείας καί τῆς ἔπαρσης. Δίχως τόν Χριστό τά τάλαντα, δηλαδή οἱ δυνατότητες καί οἱ ἱκανότητες πού διαθέτουμε, ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα τήν κενοδοξία καί τό ὑπαρξιακό κενό. Μόλις αὐτά χαθοῦν, στήν πρώτη δοκιμασία, ὅλοι ἀπομα κρύνονται καί οἱ ταλαντοῦχοι ἐγωιστές μένουν μόνοι καί ζοῦν στή δυστυχία τῆς ἀνασφάλειας. Βέβαια δέν σημαίνει ὅτι δέν θά ἀποδεχτοῦμε τή δωρεά τοῦ Θεοῦ καί δέν θά ἀγωνιστοῦμε νά πολλαπλασιάσουμε τά χαρίσματα πού μᾶς ἔδωσε. Αὐτό θά εἶναι ἀχαριστία καί ραθυμία.

Ἄς σκεφτοῦμε τό ἐνδεχόμενο νά μήν καλλιεργοῦσαν τά τάλαντά τους οἱ ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες. Ἄν ἔμεναν ὀκνηροί οἱ μεγάλοι ἀσκητές, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀντώνιος καί Σάββας. Ἄν δέν ἔγραφαν ὕμνους καί θεολογικά κείμενα οἱ ἅγιοι Δαμασκηνός καί Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ἄν δέν ὑπέμεναν τά μαρτύρια οἱ μεγαλομάρτυρες ἅγιοι Δημήτριος καί Γεώργιος.

Ἡ διαχείριση τῶν ταλάντων

Ὅμως ὑπάρχει μία διαφορά στή διαχείριση καί ἄσκηση τῶν ταλάντων. Ὁ χριστιανός τά δῶρα τοῦ Θεοῦ τά χρησιμοποιεῖ καί τά πολλαπλασιάζει μόνο γιά νά δοξάζει τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζει ὅτι ὅλα δίνονται ἀπό αὐτόν καί χωρίς Χριστό μπορεῖ νά χάσει τά πάντα ἀπό τή μία στιγμή στήν ἄλλη. Ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ καί σέ αὐτόν πρέπει νά γυρίσουν.

Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει πώς τά τάλαντα εἶναι τά χαρίσματα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός καί πρέπει νά τά διαχειριστεῖ σωστά, δέν ἐπιδιώκει δημοσιότητα ἤ πλοῦτο. Δέν μάχεται τούς ἀνθρώπους γιά νά ἀνελιχθεῖ. Δέν θέλει κούφιους ἐπαίνους καί χειροκροτήματα. Καλλιεργεῖ τά τάλαντα, ὥστε νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά πάθη, νά βρεῖ λύση στά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς του, γιά νά δοξάσει τόν Θεό καί νά ὑπηρετήσει τούς ἀνθρώπους.

Περισσότερα τάλαντα, μεγαλύτερη καί ἡ εὐθύνη

Ἄν δέν ἀποδώσουμε τά τάλαντά μας στή διακονία τῶν ἀδελφῶν μας, πού μᾶς ἔχουν ἀνάγκη, τότε θά εἴμαστε σάν τόν δοῦλο πού ἔθαψε τό τάλαντο, γιά νά τό παραδώσει στόν Κύριό του. Θά ἔχουμε τήν πορεία του, δηλαδή θά ζοῦμε στό σκοτάδι τῆς δυστυχίας. Ὅσο περισσότερα χαρίσματα ἔχουμε, τόσο μεγαλύτερη ἡ ἀγωνία μας καί ἡ εὐθύνη μας γιά νά ὑπηρετήσουμε τούς ἀδελφούς μας.

Τά χαρίσματα τά λάβαμε δωρεάν ἀπό τόν Δημιουργό καί πρέπει νά τά προσφέρουμε δωρεάν στούς ἀνθρώπους. Τότε αὐτά πολλαπλασιάζονται στό ἑκατονταπλάσιο ἀπό τόν Θεό καί γίνονται ἀστείρευτη πηγή προσφορᾶς καί ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο. Τό μεγαλύτερο τάλαντο εἶναι ἡ προσφορά μας στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους. Στόν Θεό προσφέρουμε τή λατρεία καί τήν προσευχή καί στούς ἀνθρώπους τήν ἔμπρακτη ἀγάπη.

Χρειάζεται ἀπό ἐμᾶς προσοχή, ἐπιμέλεια, ἐργατικότητα καί δραστηριότητα, γιά νά ἔρθει ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, πού θά γεμίσει τή ζωή μας χαρά, προκοπή καί εὐτυχία.

Ἀρχιμ. Ε. Λ.

ΠΗΓΗ