ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ, ΚΥΡΙΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ!

Τό σημερινό θαῦμα τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δείχνει ἕναν «σκληρό» Χριστό μέ συμπεριφορά πού παρόμοια ποτέ δέν ἔχουμε ξαναδεῖ μέσα στήν Καινή Διαθήκη. Ἀντιθέτως, ἡ συμπεριφορά στή Χαναναία μάνα εἶναι ἐντυπωσιακή. Ἡ Χαναναία, δηλαδή μιά εἰδωλολάτρισσα, πλησιάζει τόν Χριστό καί Τοῦ φωνάζει δυνατά νά θεραπεύσει τήν κόρη της ἀπό τό δαιμόνιο πού ἔχει. Στή συγκεκριμένη περικοπή, δέν ἀκούγεται κραυγή ἀπό τόν δαιμονιζόμενο, ἀλλά ἡ ἱκετευτική κραυγή τῆς μητέρας.

Γνώση μέσω τῆς ἀγάπης

Ὁ Χριστός δέν τῆς δίνει σημασία καί τῆς φέρεται ἄπονα μέ σκοπό νά δοκιμάσει τήν πίστη της. Ἡ εἰδωλολάτρισσα γυναίκα, ὅπως ἀκούσαμε στόν διάλογο τοῦ Εὐαγγελίου, δείχνει ταπείνωση καί εἰλικρίνεια καί δηλώνει μέ θάρρος τήν πίστη της στή θεραπευτική δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά γίνει αὐτό πού ζήτησε μέ τόσο δυνατή πίστη.

Ὅμως, ἄς μήν σταθοῦμε στή συμπεριφορά τοῦ Χριστοῦ ἤ στήν πίστη τῆς Χαναναίας, ἀλλά στήν προσπάθεια τοῦ Κυρίου μας, νά ἀποφύγει νά δείξει τή δύναμή Του. Κρύβεται στήν Παλαιά Διαθήκη, στόν Μωυσῆ καί στόν Ἠσαΐα. Κρύβεται καί στήν Καινή Διαθήκη, ὅπως μᾶς ἀναφέρουν οἱ εὐαγγελιστές Ἰωάννης καί Ματθαῖος. Κρύβεται στούς Φαρισαίους καί τούς ἱερεῖς τοῦ ναοῦ καί τούς νομοδιδάσκαλους τοῦ Ἰσραήλ. Ποῦ φανερώνεται ὅμως;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Τόν Χριστό μποροῦμε νά τόν γνωρίσουμε μόνο μέσω τῶν ἄλλων συνανθρώπων μας. Μεταθέτει, δηλαδή, ὁ Θεός τή δυνατότητα τῆς γνώσεώς Του, στήν ἀγάπη, σάν τό μόνο αἴσθημα πού ἔχει τήν ἱκανότητα νά Τόν κατανοήσει.

Συνάντηση μέ τόν Χριστό

Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά στό νά γνωρίζεις τόν Θεό καί στό νά Τόν ἀγαπᾶς. Ὅποιος Τόν ἀγαπᾶ, θά Τόν γνωρίσει. Ὅποιος δέν Τόν ἀγαπᾶ, δέν θά Τόν γνωρίσει ποτέ, ἔστω κι ἄν τό θέλει. Ὁ Θεός, λοιπόν, κρύβεται ἀπό παντοῦ γιά νά μπορέσουμε νά Τόν γνωρίσουμε μέσα μας.

Μπορεῖ νά μήν Τόν συναντήσουμε στούς μεγάλους μας ναούς, στό μεγαλεῖο τῆς φύσεως ἤ στό ἕρμα τῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖ εἶναι σίγουρα, ἀλλά κρύβεται. Δέν μποροῦμε νά Τόν ἐντοπίσουμε. Ἡ Χαναναία μᾶς δείχνει τόν τόπο τῆς συνάντησης μέ τόν Χριστό. Εἶναι μέσα μας ὅταν δοκιμαζόμαστε, ὅταν κλαῖμε, ὅταν πονᾶμε, ὅταν λαχταρᾶμε. Περιμένει, χωρίς νά ἀπαντᾶ, ὅπως ἔκανε ὁ Χριστός σήμερα. Περιμένει νά Τόν ψάξουμε καί νά φωνάξουμε δυνατά τό ὄνομά Του γιά νά μᾶς θεραπεύσει μέ τήν παρουσία Του.

Καί τότε ὁ Χριστός θά φωνάξει: «Ὦ ἄνθρωπε, μεγάλη πίστη ἔχεις.

Ἄς γίνει σέ σένα αὐτό πού θέλεις». Καί αὐτό πού θέλουμε εἶναι νά γνωρίσουμε τόν Χριστό γιά νά ἀποκτήσει νόημα ἡ ζωή μας. Τόν τρόπο μᾶς τόν δείχνει ἡ Χαναναία.

Τρόποι συνάντησης μέ τόν Χριστό

Πρῶτον· ἡ πίστη μας πρέπει νά παραμένει ἀνεπηρέαστη καί ἀκλόνητη ἀπό τή σιωπή τοῦ Θεοῦ στίς αἰτήσεις καί παρακλήσεις τῶν προσευχῶν μας. Παραμένουμε καί ἐπιμένουμε στό αἴτημά μας, καί ὅταν ὁ Θεός κρίνει, τότε ἀπαντᾶ στόν χρόνο καί μέ τόν τρόπο πού εἶναι ὁ πιό ὠφέλιμος γιά τήν ψυχή μας.

Δεύτερον· τόν Θεό τόν ἑλκύουν ἡ ταπείνωση καί ἡ συντριβή μας, ὄχι μόνο μπροστά στή δύναμή Του, ἀλλά κυρίως μπροστά στούς ἀνθρώπους. Ταπείνωση εἰλικρινής καί σταθερή. Ἕνας σύγχρονος σοφός ἅγιος εἶπε: «Ταπείνωση δέν εἶναι ἡ προσπάθεια νά πείσουμε τούς ἄλλους ὅτι δέν εἴμαστε κάτι, ἀλλά ἡ προσπάθεια νά πείσουμε τόν ἑαυτό μας. Καί τότε ἔχουμε τή χάρη νά βλέπουμε τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους ὅπως τούς ἔπλασε ὁ Θεός». Ὄχι ὅπως τόν καταντήσαμε ἐμεῖς. Ἄρα ἡ ταπείνωση μᾶς ἀνοίγει τά πνευματικά μάτια γιά νά συναντήσουμε μέσα μας τόν Χριστό.

Ἀρχιμ. Ε. Λ.

ΠΗΓΗ