ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11.02.2024)

Κυριακή ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

11 Φεβρουαρίου 2024

«Τά λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον, δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως» (Ψαλμ. ια΄,7)

Αὐτή τή διαπίστωση, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀντλοῦμε ἀπό τή Παλαιά Διαθήκη καί συγκεκριμένα ἀπό τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν: Τόσο καθαρά καί ........ἀπό ἀπάτη καί ψεῦδος εἶναι τά λόγια τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μοιάζουν σάν ἀσήμι πού πυρακτώθηκε καί δοκιμάστηκε στό κλίβανο τῆς γῆς. Τέτοια λαμπρότητα ἔχουν καί εἶναι δοκιμασμένα μέσα στή ζωή καί στήν ἱστορία καί ἔχουν ἀποδειχθεῖ τέλεια, ἑπταπλασίως. (Στήν Ἑβραϊκή χρησιμοποιεῖται τὀ ἑπτάκις ἀντί τοῦ πολλάκις). Αὐτά τά θεῖα λόγια ἐξαίρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Ἄς δώσουμε τόν λόγο στόν Ἅγιο Γερμανό τόν Β΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, γιά νά κάνει ἐκεῖνος μέ τήν ἱερή του σοφία τήν ἀνάλυση αὐτῆς τῆς περικοπῆς: Περιχαρῶς νά ἀποδέχεσθε τήν διδαχήν, ἀδελφοί, καί νά ἐκδιώκετε τήν δυσῳδίαν τῆς ἁμαρτίας μέ τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί, ἀφοῦ ἔτσι καθαρισθῆτε, θά γίνετε ναός τοῦ Θεοῦ καί κατοικητήρια τῆς θείας Χάριτος, καί θά λάβετε στήν ψυχή πολλήν ὠφέλειαν, καί ἰδιαιτέρως οἱ ἀμελεῖς καί ράθυμοι, οἱ ὁποῖοι δέν ἐπιμελοῦνται νά μεταδώσουν στόν ἀδελφό καί πλησίον τους ἀπό τό χάρισμα πού ἔχει καθένας κατά τήν τέχνην καί ἐπιστήμην του. Θέλοντας ὁ Δεσπότης Χριστός νά μᾶς φανερώσει τό ἔξαφνον τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του πρῶτα μᾶς λέγει: «γρηγορεῖτε» (Ματθ. 25,13) καί μετά καλεῖ τούς δούλους Του πού εἶναι οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοί τους. Αὐτός ὁ Θεός, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, εἶναι πού ἐνεργεῖ σέ ὅλους καί τούς ἐνισχύει. Διότι, ἀνάλογα μέ τήν πρόοδον πού παρουσιάζει κάποιος στήν κατά τό Εὐαγγέλιον ζωήν, λαμβάνει ἀπό τόν Θεόν τήν δωρεάν καί τό χάρισμα. Ἐάν δώσωμεν ὀλίγον, ὀλίγην χάριν λαμβάνουμε̇ ἐάν ὅμως δώσωμεν μεγάλην προσπάθεια, λαμβάνουμε καί μεγάλην χάριν. Ὅπως καί ἐκεῖνος πού ἔλαβε τά πέντε τάλαντα δέν ἔδειξεν ὀκνηρίαν, οὔτε ποσῶς παρημέλησεν, ἀλλά παρευθύς προσεπάθησε, ὡς εὐγνώμων δοῦλος καί οἰκονόμος ἐπιμελέστατα, νά διπλασιάσει τό χάρισμα. Ἐπειδή ὅποιος ἔχει λόγον ἤ πλοῦτον ἤ ἄλλην τέχνην καί δύναμιν καί δέν κοιτάζει μόνον τόν ἑαυτόν του ἀλλά προσπαθεῖ νά ὠφελήσει καί τόν πλησίον του, αὐτός διπλασιάζει τό χάρισμα τό ὁποῖον ἔλαβε ἀπό τόν Θεόν ὡς εὐγνώμων. Ὁ δέ ἀχάριστος καί ἄχρηστος, ὁ ὁποῖος παρέχωσεν τό τάλαντον εἶναι αὐτός πού φροντίζει νά ὠφελήση μόνον τόν ἑαυτόν του, καί γιά τήν σωτηρίαν τῶν ἄλλων δέν τόν ἐνδιαφέρει καθόλου γι’ αὐτόν τόν λόγον ὁ τοιοῦτος κατακρίνεται καί δικαίως καταδικάζεται, διότι ἔκρυψε τήν χάριν τήν ὁποίαν ἔλαβε ἀπό τόν Κύριον. Ὁμοίως, ὅταν κάποιος εἶναι εὐφυής καί ἐπιτήδειος ἄνθρωπος καί γνωρίζει πολλά, δέν ἐπιδίδεται ὅμως σέ πράγματα πού ἀφοροῦν τήν ψυχήν, ἀλλά σέ πρόσκαιρες φροντίδες καί δολιότητες, κατακρίνεται καί αὐτός. Μετά δέ χρόνον πολύν, ἔρχεται ὁ Κύριος πού ἔδωσε τό ἀργύριον ἤ τά λόγια του, διότι «ἀργύριον πεπυρωμένον» εἶναι τά λόγια τοῦ Θεοῦ ἤ καί κάθε χάρισμα γενικῶς, ἐπειδή λαμπρύνει ἐκεῖνον πού τό ἔχει καί τόν κάνει ἔνδοξον. Διότι, ὅποιος διδάσκει τόν ἀδελφό του, ἤ τοῦ κάνει κάποιαν ἄλλην εὐεργεσίαν, ἄς γνωρίζει ὅτι περισσότερο τόν ἑαυτό του ὠφελεῖ, ἐπειδή διπλασιάζει τό κέρδος του καί λαμβάνει ἀπό τόν Δεσπότην πλουσίαν τήν ἀνταπόδοσιν. Ὁ δέ πονηρός καί ὀκνηρός ἔλαβε τήν παίδευσιν πού τοῦ ἔπρεπε. Σέ ἐκεῖνον πού ἀγωνίζεται νά ἐπαυξήσει τό χάρισμα, ὁ Κύριος τοῦ δίνει χάριν, ἐνῶ σέ ἐκεῖνον πού δέν ἀγωνίζεται τοῦ παίρνει τό χάρισμα ἐπειδή τό ἠμαύρωσε μέ τήν ὀκνηρία του.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά συμπληρώσει: Δέν φθάνει ὅμως μέχρις ἐδῶ ἡ ζημιά γιά ὅποιον ἀδρανεῖ, ἀλλά καί ἡ τιμωρία εἶναι ἀφόρητος. Διότι «τόν ἀχρεῖον δοῦλον», λέγει «ἐκβάλετε εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον ̇ ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων». Σκεπτόμενοι, λοιπόν, αὐτά ἄς προσφέρωμε καί χρήματα καί προσπάθεια καί προστασία καί διδασκαλία καί τά πάντα γιά τήν ὠφέλεια τοῦ πλησίον. Διότι τά.......... ἐδῶ εἶναι ἡ δύναμις τοῦ καθενός.

Χριστιανοί μου,

Τά χαρίσματα πού ἔδωσε ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους, δέν εἶναι ἀνταμοιβή τοῦ Θεοῦ γιά τά καλά μας ἔργα, ἀλλ’εἶναι ἔκφραση τῆς φιλοφροσύνης τοῦ Πλαστουργοῦ σέ μᾶς. Σωζόμαστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί εἴμαστε διαχειριστές της. Εἴμαστε ὅ,τι εἴμαστε, γιατί αὐτή μᾶς σκεπάζει. Ὁ Κύριος, ὅπως λέγει ἕνας ἑρμηνευτής «λαμβάνων τήν πίστιν ἀντιδίδωσι τήν χάριν» δηλαδή παίρνει τήν πίστη μας καί μᾶς δίνει τή χάρη Του. Ἄλλος πῆρε σοφία ἀπό τόν Θεό, ἄλλος λόγο, ἄλλος τέχνη, ἄλλος χρήματα, ἄλλος δεξιοτεχνία, ἄλλος τήν ἱερωσύνη, ἄλλος τή δύναμη τοῦ σώματος νά ἐργάζεται, ἄλλος πῆρε τό χάρισμα τῆς ἐπιστήμης του...Σημασία ἔχει ὄχι ποιό χάρισμα πήραμε ἀλλά πῶς τό διαχειριστήκαμε. Τό ἐπαυξήσαμε στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀδελφοῦ μας ἤ τό καταχραστήκαμε μόνο γιά τόν ἑαυτό μας. Ἐπίσης, μεγάλη σημασία ἔχει ἡ ἔνταση καί ὁ ἀγώνας μας νά ἀξιοποιήσουμε τό μικρό ἤ τό μεγάλο μας χάρισμα.

Ἀδελφοί μου,

Ἄς ἀναλογισθοῦμε, τή μεγάλη αὐτή ἀλήθεια, πώς ὅ,τι ἔχουμε, εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης, πώς ὅ,τι εἴμαστε τό ὀφείλουμε στόν Θεό, ὁ ὁποῖος «παρέδωκεν (ἡμῖν) τά ὑπάρχοντα αὐτοῦ» (Ματθ. 25,14). Ἄς προσέξουμε νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς δωρεᾶς αὐτῆς καί νά ἀκούσουμε τῆς μακαρίας φωνῆς Του «εἴσελθε, δοῦλε πιστέ, εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος, τοῦ ὁποίου σέ λίγες μέρες θά γιορτάσουμε τήν σεβάσμια μνήμη μᾶς βροντοφωνάζει: «Προσπαθείσετε νά ἀγωνισθεῖτε, νά φωτισθεῖτε, νά ἁγιασθεῖτε...ἐπικαλεῖσθε τόν Χριστό νά σᾶς γίνεται βοηθός σέ ὅλα καί συνήγορος. Θέλω νά σᾶς δῶ τέκνα τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως ̇ θέλω νά σᾶς δῶ ὅλους στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ