ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

O,TI KANETE, NA TO KANETE ME ΑΓΑΠΗ

Ἡ σημερινή ἀποστολική περικοπή προέρχεται ἀπό τό τελευταῖο κεφάλαιο τῆς Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ προσεκτικός μελετητής τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Παύλου θά ἔχει παρατηρήσει ὅτι ὁ Ἀπόστολος στό τέλος τῶν ἐπιστολῶν του συνηθίζει νά προβαίνει σέ μία τελική παραίνεση τῶν ἀναγνωστῶν του, γιά νά συγκεφαλαιώσει ὅσα ἐκτενῶς ἔχει προαναφέρει. Ἔτσι καί στήν περικοπή μας συνιστᾶ ἐν κατακλεῖδι στούς Κορινθίους τά ἑξῆς· «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε». Ἡ λέξη «γρηγορεῖτε» σημαίνει τήν σπουδή νά βρίσκεται ὁ πιστός σέ μία κατάσταση διαρκοῦς προσοχῆς καί ἐπαγρυπνήσεως ἀναφορικά πρός τήν πνευματική του ζωή. Αὐτή, ἐξάλλου, εἶναι καί ἡ προτροπή τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητές Του: «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν» (Ματθ. 26,41).

Γρηγορῶ σημαίνει τήν ἑτοιμότητα γιά τήν ὑποδοχή τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος ἔρχεται ἀπό τό μέλλον τῆς τελικῆς ἐπικρατήσεως τῆς Βασιλείας Του στό παρόν τῆς ἱστορίας τοῦ αἰῶνος τούτου. Γιατί μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἦρθε στόν κόσμο ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἔχει τήν ἐνέργεια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀποδοχή τοῦ λόγου Του εἶναι ἀποδοχή τῆς Βασιλείας Του.

«Στήκετε ἐν τῇ πίστει»· πρόκειται περί τῆς ἀποστολικῆς προτροπῆς νά μήν παρασύρονται οἱ πιστοί ἀπό ἐσφαλμένες ἑτεροδιδασκαλίες πού ἀλλοιώνουν τήν πίστη. Ὁ Παῦλος συνιστᾶ νά μήν ἐπηρεάζονται ἀπό ρεύματα καί συρμούς τοῦ κόσμου, ὅπως συνέβη μέ κάποιους Κορινθίους στό θέμα, λόγου χάριν, τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν. «Ἀνδρίζεσθε»· σημαίνει τήν προσπάθεια πού ὀφείλει νά καταβάλλει κάθε πιστός γιά τήν πνευματική του ὡρίμαση, διαμέσου τῶν ἁγίων μυστηρίων καί τῶν ἁγίων εὐαγγελικῶν ἀρετῶν. «Κραταιοῦσθε»· ἡ σύσταση αὐτή δεικνύει τήν συγκέντρωση δυνάμεως καί ἰσχύος γιά νά ἔχει ἀποτελεσματικότητα ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ. Ἡ δύναμη αὐτή ἀντλεῖται ἀπό τήν ἀνείκαστη δύναμη τοῦ Θεοῦ (Ἱερ. 16,19), ἡ ὁποία φανερώνεται μέσα ἀπό τήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου (Β΄ Κορ. 12,9). Καί, φυσικά, ἡ τελευταία παραίνεση τοῦ Παύλου γιά νά ἐμπνέονται ὅλες οἱ πράξεις τῶν πιστῶν ἀπό τήν ἀγάπη, ἀναφέρεται στήν ἀνεμπόδιστη κυκλοφορία τῆς ἀγάπης στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Πιό συγκεκριμένα, εἶναι ἀδιανόητο νά κατακρατεῖται ἐγωιστικά ἡ ἀγάπη ὡς χάρισμα τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί νά μή διαχέεται ὡς ζωογόνο ρεῦμα πρός τόν συνάνθρωπο. Ἄλλωστε, ἡ κατά Θεόν ἀγάπη εἶναι τό κατεξοχήν γνώρισμα κάθε ἀληθινά πιστοῦ (Ἰωάν. 13,35).

Ἀποκοπή ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία

Ὁ Ἀπόστολος δέν παραλείπει νά ἐπισημάνει καί τόν ἔσχατο κίνδυνο πού ἀφορᾶ σέ ὅσους δέν «φιλοῦν», δηλαδή δέν ἀγαποῦν εἰλικρινά καί δέν πιστεύουν στόν Κύριο Ἰησοῦ. Αὐτοί ὁδηγοῦνται σταδιακά στόν χωρισμό, τήν ἀποκοπή, δηλαδή τόν ἀφορισμό τους ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ. Ἡ ἀποκοπή αὐτή εἶναι ἑκούσια, καθότι ὁ ἄνθρωπος μέ τήν δική του θέληση τήν ἐπιλέγει. Ὅμως, οἱ πιστοί προσδοκοῦμε τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου, ὅπως λέγει ὁ Παῦλος: «Μαράν ἀθᾶ». Ἀραμαϊκή ἡ φράση, πού σύμφωνα μέ τόν σπουδαῖο βυζαντινό θεολόγο Ζιγαβηνό (1050-1120) ἑρμηνεύεται· «ὁ Κύριος ἦλθε καί ὑμεῖς καθεύδετε; Ὁ Θεός τοσοῦτον κατῆλθε καί ὑμεῖς οὐδέ μικρόν ἀνυψοῦσθε;».

«Ἡ ἐν Χριστῷ» βιοτή τῶν Ἁγίων

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν μέ ἀγάπη, ἐγρήγορση καί σταθερότητα στήν πίστη· μέ γενναιότητα καί δύναμη Θεοῦ. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ὁ ἐν Αἰγίνῃ, τοῦ ὁποίου τήν ἀνακομιδή τῶν ἁγίων λειψάνων ἑορτάζουμε σήμερα. Οἱ ἀνωτέρω ἀποστολικές προτροπές συνυφάνθησαν μέ τό ἦθος τῆς μαρτυρικῆς καί ἀποστολικῆς του ζωῆς. Γι’ αὐτό ἀκτινοβολοῦσε παντοῦ καί πάντοτε τό φῶς, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Ἡ μοναχική του ἀφιέρωση στή Νέα Μονή τῆς Χίου, ἡ διακαής ἐπιθυμία του νά σπουδάσει τήν θεολογία, ἡ διακονία του στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ὡς Ἐπισκόπου καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς ἱεροκήρυκος Εὐβοίας καί Φθιωτιδοφωκίδος, ἡ ἐπί 14 ἔτη ὑπηρεσία του ὡς διευθυντοῦ τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, ἡ ἐγκαταβίωσή του ὡς ἁπλοῦ μοναχοῦ-ἐφημερίου καί πνευματικοῦ στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης, μά, πρώτιστα, ἡ ἐμπιστοσύνη καί ἡ ἄρρητη ἀγάπη του πρός τόν Θεό, ἡ ἐγκαρτέρησή του στούς πειρασμούς, τίς συκοφαντίες, τήν κακία ἀνθρώπων καί δαιμόνων, ὅλα αὐτά καί πολλά ἀκόμη, τόν ἀνέδειξαν ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, κανόνα πίστεως, καί Ἅγιο μέγιστο καί θαυματουργό. Εἴθε οἱ ἅγιες εὐχές του νά σκεπάζουν ὅλους μας καί νά ἀξιωνόμαστε τῆς θείας ἐπισκοπήσεώς του.

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

ΠΗΓΗ