Κήρυγμα Κυριακής Α’ Λουκά (24-09-2023)

Επί του Αποστολικού αναγνώσματος (Β’ Τιμ. γ’ 10-15)

«πονηροί δε ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπί τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»

Αγαπητοί μου αδελφοί η ιστορική πορεία της Εκκλησίας μέχρι σήμερα, αλλά και εις το μέλλον, μέχρι που ο Κύριος θα «έλθει εν τη δόξη αυτού» δηλ. την Δευτέρα Παρουσία, θα είναι ένας συνεχής αγώνας και μια σταυροαναστάσιμη προσπάθεια και πορεία για την εξάπλωση και διαφύλαξη της αληθείας του Ευαγγελίου, καθώς και την καθαρότητα από κάθε πλάνη.

Από αυτόν τον αγώνα εξαρτάται η γνησιότητα και η ακεραιότητα της πίστεως και της εν Χριστώ ζωής. Μόνο όμως η μετοχή μας ποιμένων και ποιμενομένων στην ζωντανή εμπειρία της Εκκλησίας μας δίνει την δυνατότητα να ανταποκριθούμε σ’ αυτό το χρέος. Όμως τι σημαίνει «ζωντανή εμπειρία»; Είναι η εν Χριστώ ζωή. Αυτή την «εν Χριστώ ζωή» την εκφράζουν οι άγιοι της πίστεώς μας σαν γνώση, σαν ζωή, σαν αλήθεια, σαν ήθος αγιασμένο. Να γιατί η Εκκλησία μας κάθε μέρα τους προβάλει και τους τιμά.

Αυτό τον αγώνα συνιστά και ο Απ. Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο από όπου προέρχεται και το κείμενο του σημερινού Αποστολικού Αναγνώσματος. Ο Απ. Παύλος ευρίσκεται στην Ρώμη, πλησιάζει το μαρτυρικό του τέλος. Δίνει τις τελευταίες του υποθήκες στον πιστό του μαθητή: «τέκνον Τιμόθεε» τον αποκαλεί. Παιδί  μου Τιμόθεε, εσύ πάντα κοντά μου παρακολούθησες την διδασκαλία μου, την πίστη μου, την υπομονή μου, τις προθέσεις και την αγάπη μου. Γνώρισες όλα εκείνα τα παθήματά μου, τους διωγμούς που υπέστην στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα. Πόσα υπέφερα και ο Κύριος με έσωσε.

Και εσύ παιδί μου «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» ν’ αγωνίζεσαι με πίστη, αυταπάρνηση και θάρρος για το Ευαγγέλιο. Γνώριζε ότι όσοι θέλουν να ζουν χριστιανική ζωή θα διώκονται και θα σηκώνουν συνεχώς τον σταυρό του μαρτυρίου: «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται». Προσπαθεί να δώσει να καταλάβει ο Τιμόθεος τι θα πρέπει να τον καθοδηγεί στον αγώνα του και τι αποτελεί την βάση και την ασφάλεια στην αποστολική του πορεία. Ο οδοδείκτης στην πορεία του πρέπει να είναι το ίδιο το πρόσωπο του Απ. Παύλου ως πνευματικού του πατέρα, η ζωή και η διδασκαλία του ως εχέγγυα, προκειμένου να παραμείνει πιστός σ’ αυτά που διδάχτηκε και που έμαθε.

Του εφιστά την προσοχή ότι θα φανούν πονηροί άνθρωποι και απατεώνες που θα προκόβουν προς το χειρότερο. Θα πλανούν και θα πλανώνται και οι ίδιοι: «πονηροί δε ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπί τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι».

Έχουμε τονίσει αδελφοί, ότι η Εκκλησία μας είναι Θεανθρώπινος οργανισμός. Είναι αγία και άμωμος ως προς το πρώτο σκέλος. Δηλαδή κεφαλή της είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Όμως ως προς το δεύτερο σκέλος είναι και ανθρώπινος οργανισμός. Αντιλαμβάνεστε ότι ως ανθρώπινος οργανισμός, κάποια από τα μέλη αυτού του οργανισμού δεν επιτελούν τον σκοπό  για τον οποίο είναι ταγμένα. Εισάγονται μέσα στην Εκκλησία από ιδιοτελείς σκοπούς με αποτέλεσμα να βλάπτουν το Σώμα της Εκκλησίας και να καταστρέφουν ψυχές.

Βέβαια οι άνθρωποι αυτοί, ποτέ δεν ανήκαν στην Εκκλησία διότι από την στιγμή που ξεστράτισαν αυτομάτως και ξεκόπηκαν.  Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού θα παραμείνει αγία και καθαρή, κάποια μέλη της όμως θα αποκόπτονται ή αυτοαποκόπτονται. Όμως συμπαρασύρουν και καταστρέφουν ψυχές. Προτρέποντας αδελφοί ο Απ. Παύλος τον μαθητή του Τιμόθεο να παραμείνει πιστός σ’ αυτά που έμαθε κοντά του και σ’ αυτά που γνώριζε από βρέφους: «σύ δε μένε ἐν οἶς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδώς παρά τίνος ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερά γράμματα οἶδας», αυτό ισχύει και για μας! Γεννημένοι και μεγαλωμένοι μέσα στην Εκκλησία, να παραμένουμε, διότι μόνο σ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία. Μόνο η πίστη σε συνδυασμό με μια γνήσια Χριστιανική ζωή προσφέρει την ασφάλεια και την βεβαιότητα για την Βασιλεία του Θεού.

Αμήν!

ΠΗΓΗ