ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Απόστολος: Γαλ. στ΄ 11 - 18

Ευαγγέλιο: Ιωάν. γ΄ 13 - 17

10 Σεπτεμβρίου 2023

«Καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου».

Η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή προ της Υψώσεως και στην περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη που ακούσαμε, ο Χριστός μιλάει και προλέγει τον σταυρικό Του θάνατο. Μας λέει ότι όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι και ο Ίδιος πρέπει να υψωθεί και να θυσιαστεί: «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται». Χρησιμοποιεί ο Χριστός εδώ ένα γεγονός από την Παλαιά Διαθήκη, με σκοπό να καταστήσει σαφές το νόημα των λόγων Του και παράλληλα να προετοιμάσει τους μαθητές Του για τα γεγονότα του Πάθους και της σταυρικής Του θυσίας που έμελλαν να ακολουθήσουν.

Όταν στον Μωυσή και στον λαό του στην πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας, στην έρημο όπου βρίσκονταν, εμφανίστηκαν δηλητηριώδη φίδια, που από το δάγκωμα τους άρχισαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι, ο Μωυσής τότε, αφού προσευχήθηκε, πληροφορήθηκε από τον Θεό να φτιάξει ένα χάλκινο φίδι και να το καρφώσει σε ένα ξύλο και να το υψώσει για να το βλέπουν οι Ισραηλίτες. Όποιον δάγκωσαν τα φίδια, αφού κοίταζε το ξύλο με το φίδι ζούσε και δεν πέθαινε και έτσι σώθηκε ο λαός του Θεού. Και όπως ο Θεός αγαπούσε τον Ισραηλιτικό λαό και τον έσωζε στις δύσκολες καταστάσεις, έτσι και τώρα που η αποστασία και η απομάκρυνση του λαού από τον Θεό έφτασαν στο αποκορύφωμά τους, έστειλε τον Μονογενή Του Υιό να θυσιαστεί για να σωθεί δι’ Αυτού όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν και στη θυσία Του.

Ο προφητικός λόγος του Κυρίου για την Σταύρωσή Του αποκαλύπτει την σταυρική αποστολή και πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο. Διαχρονικά η Εκκλησία υφίσταται σταυρική δοκιμασία σε όλα τα επίπεδα, αλλά υπομένει και θα υπομένει γιατί οδηγό της έχει τον Αρχηγό της Ζωής και του Θανάτου Ιησού Χριστό. Ο λόγος που αγάπησε ο Θεός το ανθρώπινο γένος είναι διότι ο άνθρωπος είναι το εξαίρετο πάντων των κτισμάτων Αυτού, το τελειότερό Του δημιούργημα. Δεν έστειλε, λοιπόν, ο Θεός τον Υιό Του για να κρίνει τον κόσμο, αλλά να τον σώσει «ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον». Ο Θεός μας αγαπά με μια αγάπη που δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί: «Οὕτως ἡγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν». Ο Θεός αγαπά τον κόσμο και μάλιστα τον αμαρτωλό και αποστάτη και αχάριστο.

Για το σκοπό αυτό έστειλε ο Θεός τον Υιό του στον κόσμο.

Αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της γνήσιας και αληθινής αγάπης του Θεού. Δεν έστειλε κάποιον άγγελο, αλλά τον Υιό Του, την ουσία Του. Δεν τον στέλνει μονάχα, αλλά και θυσιάζει ο Θεός τον Υιό Του για τη σωτηρία μας. Και σωτηρία σημαίνει ελευθερία, απελευθέρωση και γίνεται μόνο δια του Υιού Του. Η σωτηρία μας, αδελφοί μου, δεν συντελείται μονομερώς. Χρειάζεται ανταπόκριση.

Γιατί, σωτηρία σημαίνει συνάντηση Θεού και ανθρώπου στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία δια των Μυστηρίων. Και σώζονται όσοι πιστεύουν και όσοι θέλουν να σωθούν. Τα λόγια του Χριστού ότι «πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν» αποτελούν τον κυριότερο όρο στην πρόσκληση του Θεού της αγάπης για την αιώνια ζωή.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο Σταυρός του Χριστού είναι το όπλο της σωτηρίας των χριστιανών. Δεν είναι τυχαίο που αποτελεί το τρόπαιο και το καύχημά μας. Δεν είναι τυχαίο που από φονικό όπλο έγινε σύνεργο ζωής. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος θα πει με βροντερή φωνή ότι το μόνο πράγμα για το οποίο καυχάται είναι ο Σταυρός του Χριστού. Γι’ αυτό κάθε πιστός τον φέρει επάνω του, στον λαιμό του. Γι’ αυτό σφραγίζουμε το σώμα μας με το σημείο του σταυρού, γι’ αυτό οι ιερείς ευλογούν κάνοντας το σημείο του σταυρού στον αέρα, ή ακόμα στο σώμα και το μέτωπο των πιστών.

Γιατί ακριβώς μας υπενθυμίζει τον Κύριό μας και μας προστατεύει από κάθε προσβολή και πειρασμό και μας αγιάζει, κάθε φορά που τον σχηματίζουμε επάνω μας με πίστη, επικαλούμενοι τη βοήθεια και το άπειρο έλεος του Θεού.

Ο Σταυρός του Χριστού που αυτές τις μέρες θα δούμε να υψώνεται στους Ναούς μας, απευθύνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και μας διαβεβαιώνει ότι όποιοι και αν είμαστε, όσο βαθιά και αν γονατίσαμε στην αμαρτία, δεν θα χαθούμε. Αρκεί να επαναλάβουμε με πίστη και ταπείνωση το «ήμαρτον» του Ασώτου, το «ιλάσθητί μοι» του Τελώνου, το «μνήσθητί μου» του Ληστή. Αμήν.

† Αρχιμανδρίτης Λάμπρος Στυλιανού

ΠΗΓΗ