ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή την οποία ακούσαμε αγαπητοί μου αδελφοί, ο ευαγγελιστής Λουκάς, μας καταθέτει ένα περιστατικό το οποίο συνέβη όταν ο Κύριός μας πλησίαζε την Ιεριχώ. Εκεί, βλέπουμε έναν άνθρωπο να κάθεται όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής «παρά την οδόν προσαιτών»[1] να ζητιανεύει δηλαδή, προκειμένου να ζήσει μέσα από την ελεημοσύνη των ανθρώπων και τούτο διότι όπως μας πληροφορεί προηγουμένως, ήταν τυφλός. 

                               

Όταν ο Ιησούς εισήλθε στην πόλη,  το πλήθος που τον ακολουθούσε προξένησε την απορία στον τυφλό επαίτη και ρώτησε προς τι άραγε αυτή η αναστάτωση. Τότε τον πληροφορούν πως πρόκειται για τον ερχομό του Κυρίου μας και μάλιστα βλέπουμε να τον αποκαλούν ως Ιησού Ναζωραίο. Τότε ο τυφλός με μεγάλη φωνή απευθυνόμενος στον Χριστό του λέει: « Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με»[2].               

Αυτό το γεγονός αδελφοί μου είναι πολύ σημαντικό διότι δεν τον προσφωνεί απλά όπως ο όχλος «Ναζωραίο» επειδή έλκει την καταγωγή του από τη Ναζαρέτ, αλλά αυθόρμητα και με τόλμη τον αποκαλεί  υιό Δαυίδ, απόγονο δηλαδή του προφήτου και βασιλέα Δαυίδ. Συνεπώς ο τυφλός εκείνος που μας περιγράφει το ευαγγέλιο, ομολογεί πως ο Ιησούς κατάγεται από τον οίκο του Δαυίδ, έχει δηλαδή το βασιλικό αξίωμα. Άλλωστε οι Ισραηλίτες γνώριζαν από τις γραφές της Παλαιάς Διαθήκης πως ο Μεσσίας επρόκειτο να είναι απόγονος του Δαυίδ. Με άλλα λόγια ο τυφλός αποκαλεί τον Ιησού Μεσσία, Χριστό δηλαδή και του ζητά με έντονο πόθο να τον ελεήσει.

Ο όχλος όπως φαίνεται τον πρόσταζε να σιωπήσει για να μην ενοχλήσει όπως λέει το κείμενο τον Διδάσκαλο αλλά αυτός όσο τον επέπλητταν οι γύρω του, τόσο με περισσότερη ένταση φώναζε εκείνος στον Χριστό για να τον ελεήσει.

Ο Κύριος βλέποντας την επιμονή του ανθρώπου εκείνου, έδωσε εντολή να τον φέρουν ενώπιον του. Τότε τον ρώτησε ο Χριστός τι θα ήθελε να του κάνει και εκείνος με πίστη ζήτησε να αποκτήσει και πάλι το φως του και ο Κύριος μας του εκπληρώνει τον πόθο της καρδιάς του, τον θεραπεύει με το «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε».[3]   Είναι πολύ σημαντική αδελφοί μου η σημερινή ευαγγελική περικοπή καθώς φανερώνει όχι απλά ένα ακόμη θαύμα του Χριστού μας με σκοπό απλά να απαριθμήσουμε ως ένα ακόμη στα πολλά που επιτέλεσε, αλλά διότι έρχεται να μας αναδείξει την πίστη εκείνου του τυφλού ζητιάνου με την οποία αυθόρμητα και καρδιακά παρακαλεί τον Χριστό να τον θεραπεύσει.

Παρατηρούμε πως στο ευαγγέλιο αναφέρονται πολλές περιπτώσεις θεραπείας πολλών ανθρώπων, ανθρώπων ασθενών και πληγέντων που δοκιμάζονταν στον πόνο και στις κακουχίες. Ωστόσο βλέπουμε πως ο Χριστός μας θεραπεύει μεταξύ άλλων και πολλούς τυφλούς όπως ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο διότι όπως σημειώνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας αυτό σχετίζεται με την πνευματική τυφλότητα του ανθρώπου καθώς ο πόνος, η οδύνη και η ασθένεια παρείσφρησαν στον άνθρωπο ύστερα από την πτώση και την αμαρτία.

Ο Θεός αδελφοί μου έπλασε τον άνθρωπο και όλη την δημιουργία «καλή λίαν»[4], ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών[5] ούτε ευθύνεται για τον πόνο στη ζωή μας. Ο Θεός είναι αγάπη[6] και για την σωτηρία του ανθρώπου ο ίδιος έγινε άνθρωπος προκειμένου να τον θεραπεύσει από την πτώση και την αμαρτία. Αυτό πρόκειται και να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα για τα οποία ήδη προετοιμαζόμαστε τόσο με τους προεόρτιους ύμνους που ακούμε στην Εκκλησία όσο και με την νηστεία την οποία κάνουμε το διάστημα αυτό.                   

Καλούμαστε να παραδειγματιστούμε από την απλή αλλά βαθιά και αυθόρμητη πίστη του τυφλού εκείνου ο οποίος βόησε στον Χριστό να τον ελεήσει. Είναι πολύ σπουδαία τα λόγια του όπως προείπαμε αδελφοί μου διότι μας θυμίζει την προσευχή των Πατέρων της Εκκλησίας μας το « Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» την λεγόμενη «ευχή» στη μοναστική μας παράδοση. Η προσευχή αυτή αδελφοί μου έχει μεγάλη δύναμη αφού μέσα σε αυτές τις πέντε λέξεις ομολογούμε την πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού. Με το «Κύριε» τον πιστεύουμε ως Θεό, με το «Ιησού» ως άνθρωπο, με το «Χριστέ» ως Μεσσία και Θεάνθρωπο και με το «ελέησόν με» ζητούμε το έλεός του στη ζωή μας όπως εκείνος ο τυφλός του Ευαγγελίου. Είναι πολύ σπουδαίο στην καθημερινή μας ζωή να προσευχόμαστε αδελφοί μου στον Χριστό μας με πίστη και να ζητούμε την απαλλαγή πρωτίστως των παθών μας τα οποία ευθύνονται για τις αστοχίες και τις ελλείψεις μας.           

Ας μην ζητούμε το έλεος του Θεού μόνο όταν έχουμε κάποια δοκιμασία στην ζωή μας αλλά να δοξολογούμε το όνομά Του και να μένουμε στην πίστη των Πατέρων μας ενωμένοι με τον Χριστό. Είναι άλλωστε αξιοσημείωτο πως ο άνθρωπος εκείνος που θεραπεύτηκε από τον Χριστό μας, δεν επέστρεψε στο σπίτι του αλλά τόσο πολύ συγκλονίστηκε που μετά από το περιστατικό της θεραπείας του τον ακολούθησε «δοξάζων τον Θεόν»[7]. 

[1] Λουκ. 18, 35.

[2] Λουκ. 18, 38.

[3] Λουκ. 18, 42.

[4] Γεν. 1,31.

[5] Μ. Βασιλείου PG 31, 329A κ.ε.

[6] Α΄Ιω., 4,8.

[7] Λουκ.18,43.

ΠΗΓΗ