Κυριακή της Πεντηκοστής

Ἡ γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς κύριες γιορτές τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ἀνήκει, ὅπως καί ἡ γιορτή τοῦ Πάσχα, στίς κινητές ἑορτές καί ἑορτάζεται μεγαλοπρεπῶς στίς Ὀρθόδοξες χῶρες σέ ὅλα τα μήκη καί πλάτη τῆς Οἰκούμενης.

Ἡ Πεντηκοστή εἶναι σημαντική ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία ἀφοῦ ἀποτελεῖ τή γενέθλιο ἡμέρα της καί τό ξεκίνημα τῆς ἀποστολῆς της στόν κόσμο.

Πιό συγκεκριμένα ἡ Ἐκκλησία εἶναι «ἀποκεκρυμμένη ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ» καί ἀποκαλύπτεται στόν κόσμο στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τά πάντα καί μέσα ἀπό τό Πρόσωπό Του καί μέσα στήν Ἐκκλησία, τό ἀληθινό Σῶμα του, φανερώνεται ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ.

Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός ὑποσχέθηκε τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία Χριστοῦ στόν κόσμο.

Ἀλλά σήμερα πραγματοποιεῖται ἡ ἄλλη μεγάλη ὑπόσχεση τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ἐρχομός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ταυτόχρονα ἡ ἀποκάλυψη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στήν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Ὁ ἐρχομός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποκάλυψε τήν ἐνεργό συμμετοχή τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας γιά τήν πραγματοποίηση τοῦ ὕψιστου προορισμοῦ μας τοῦ μέγιστου ἀγαθοῦ τῆς σωτηρίας μας.

Ὑπό τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ συνάσσονται «τά πρώην διασκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ» καί μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φανερώνεται μέ τελειωτικό καί καθοριστικό τρόπο τό περιεχόμενο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλύπτει τή μυστική παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μετά τήν ἀναχώρησή Του τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως.

Ἐπικυρώνοντας τήν ὑπόσχεσή Του πώς Ἐκεῖνος θά βρίσκεται πάντοτε κοντά μας ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας.

Ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι προσωπική ὑπόθεση γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά. Γιά νά ἔλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα στόν κάθε ἄνθρωπο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ ἐλεύθερη προσέλευση στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τήν Ἐκκλησία καί ἡ ἀποδοχή καί πίστη στή θεότητά Του.

Ἡ προσωπική ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ κάθε Χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Βαπτίσεώς του ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ ἐν Χριστῷ καί δί’ Ἁγίου Πνεύματος ἀναγέννηση τῆς ἀνθρώπινης φύσης.

Ὅπως ὁ Θεός ὁδήγησε τόν περιούσιο λαό Του, τόν Ἰσραήλ, ἀπό τή δουλεία τῶν Αἰγυπτίων στήν ἐλευθερία στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τύπο τοῦ Παραδείσου, μέσω τῆς διέλευσης τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης ἔτσι μέσω τοῦ ὕδατος τοῦ Βαπτίσματος ὁδηγεῖται ὁ ἄνθρωπος στή «ρέουσα τοῦ βίου διάβαση» καί δί’ αὐτῆς στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι μιά σημαντική ἑορτή γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καθώς ἀναδεικνύει τή σημασία τοῦ Ἅγιου Πνεύματος στή ζωή τοῦ Χριστιανοῦ.

Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ στό παράδειγμά Του τό στοιχεῖο τοῦ νεροῦ θυμίζοντάς μας τό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα.

Τό Πανάγιο Πνεῦμα ὀνομάζεται «ὕδωρ ζῶν» ὡς χορηγός τῆς ζωῆς. Ὁ νοῦς μας πηγαίνει πάλι στήν Παλαιά Διαθήκη, «πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος».

Πόση ἀγαλλίαση!

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀγκάλιαζε ὅλο τόν κόσμο καί ἡ θεία πνοή ζωοποιοῦσε τά πάντα.

Ἀλλά πάλι νερό καί Ἅγιο Πνεῦμα περιλαμβάνει ἡ δημιουργία τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καί χῶμα.

Ἀπό πηλό τουτέστιν χῶμα καί νερό πλάθει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο καί μέ «πνοήν ζωῆς», μέ τήν πνοή τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἀληθινή, ζῶσα ὕπαρξη.

Χωρίς τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀληθινά, νά ζεῖ καί νά προγεύεται ἤδη ἀπό ἐδῶ τήν αἰώνια Ζωή.

Μόνο μέσω τοῦ Παρακλήτου ὁ ἄνθρωπος ἐξυψώνεται ἀπό τό ἁπλό βιολογικό ἐπίπεδο στό χῶρο τῆς Αἰώνιας Θείας Ζωῆς.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μυστικό καί ἱερό τρόπο δίνει ζωή σέ κάθε ζωντανή ὕπαρξη, συνέχει καί κοινωνεῖ τόν ὁρατό μέ τόν ἀόρατο κόσμο, ἀνακαινίζει τή Δημιουργία, ἀναβλύζει μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπό Αὐτό πηγάζουν οἱ οὐράνιοι θησαυροί, τά προσωπικά χαρίσματα τῶν ἀνθρώπων, παρέχεται ἡ θέωση καί κάθε μορφῆς ἀρετή.

Ἀπό τήν ὑπέροχη Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας συμπεραίνουμε τά ἑξῆς:

Α) τό Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς καθιστᾶ κοινωνούς τῆς Ἀγάπης καί μέτοχους τῆς αἰώνιας Ζωῆς τοῦ Θεοῦ.

Β) μέ τήν ἐπιλογή τῆς ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος διώχνει ἀπό τήν καρδιά του τή δύναμη καί ἀπό τό νοῦ του τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Γ) μέ τήν ἀπώλειά Του ἐκπίπτει ἀπό τήν ἀφθαρσία στή βιολογική ζωή τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.

Δ) ἀποκτᾶται πάλι μέσω τῆς μετανοίας καί τήν ἐπιλογή τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Ε) συγκροτεῖ καί δίνει ζωή στό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας τό ἀληθινό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας δέ μποροῦν νά ἀποδεχθοῦν εὔκολα τήν ἀλήθεια τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἡ ὅλο καί βαθύτερη βύθιση στίς ὑλιστικές ἀξίες τῆς σημερινῆς ἀνθρώπινης κουλτούρας καθιστᾶ τήν κοινωνία ἀπνευμάτιστη ἤ καί ἀντιπνευματική.

Ἐνθαρρύνει τόν ἄνθρωπο μέσω τῶν ἐπιστημῶν, τῆς τεχνολογίας καί τῶν διάφορων ψυχολογικῶν καί κοινωνικῶν συμβουλευτικῶν συστημάτων νά ἐγκλωβίζεται ὅλο καί βαθύτερα στό μικρόκοσμο τῆς ἐγωκεντρικῆς του ὕπαρξης.

Ὅμως ὁ Χριστός διαλύει τό δυσβάσταχτο σκοτάδι τῆς κενότητας τοῦ ἐαυτοῦ μας.

Μᾶς βεβαιώνει: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου».

Εἶναι τό Φῶς πού χαρίζει τήν κοινωνία τῆς Ἀγάπης.

Εἶναι ὁ χορηγός του Ἁγίου Πνεύματος πού «συγκροτεῖ ὅλον τό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας», ὅλης της ἀληθινῆς καί ἁρμόζουσας ζωῆς μας, τῆς καταφυγῆς καί τῆς σωτηρίας μας.

Χρόνια καλά καί εὐλογημένα!

π. Ἰωάννης Κίτσιος

Ἐφημέριος Ἁγίου Χαραλάμπους

Ἐνορίας Περάματος

ΠΗΓΗ