ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΝ»

Καθώς οἱ ἐποχές τοῦ ἔτους διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη, ἔτσι καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή ἐναλλάσσεται μέ τήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγο ἑορτάσαμε τόν Σταυρό, τό Πάθος, τήν Ἀνάσταση· ὕστερα ἀπό αὐτά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου καί σήμερα φθάσαμε στήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν καί τήν μητρόπολη τῶν ἑορτῶν (ἱερός Χρυσόστομος). Δηλαδή στήν ἐκπλήρωση ἐκείνων πού μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός πρίν ἀπό τό ἑκούσιο πάθος Του.

Πρόκειται περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο, τῆς ἀναδημιουργίας καί ἀνακαινίσεως τῆς κτίσεως μέ τήν ἱστορική φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ καί κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας.

«Σᾶς ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελία τοῦ Πατρός μου –λέγει ὁ Κύριος στούς Μαθητές του πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή Του–, καί ἐσεῖς νά καθήσετε στήν πόλη Ἱερουσαλήμ μέχρις ὅτου ἐνδυθεῖτε τήν ἐξ ὕψους δύναμη» (Λουκ. 24,49). Ἡ Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀνυπέρβλητη δύναμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ «προθεσμία», ὁ χρόνος ἐκπληρώσεως τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ Πατρός. Ἦλθε τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Θεό Πατέρα «πρό πάντων τῶν αἰώνων» καί στέλλεται «ἐν χρόνῳ» ἀπό τόν Θεό Υἱό, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό Ὁποῖον, ὡς Παράκλητος Θεός, «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας».

Τά τρία αὐτά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔχουν τήν ἴδια φύση-οὐσία καί τήν ἴδια δόξα-ἐνέργεια. Εἶναι δηλαδή ὁμοούσια, ὁμόδοξα καί ὁμοδύναμα. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πού εἶχε ἀποκαλυπτική ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου, κάνει λόγο γιά τρία φῶτα τά ὁποῖα τόν περιέλαμψαν· «οὐ φθάνω τό ἕν νοῆσαι καί τοῖς τρισί περιλάμπομαι· οὐ φθάνω τά τρία διελεῖν (νά διαιρέσω) καί εἰς τό ἕν ἀναφέρομαι» (Λόγ. Μ΄, 41).

Ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα περιγράφει τά αἰσθητά σημεῖα τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πού τούς ἀποκαλύφθηκε σάν ἄνεμος καί σάν φωτιά. Βεβαίως, καθώς τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι ὑλικό στοιχεῖο, ἔτσι καί οἱ ἐνέργειές Του δέν εἶναι ὑλικές. Ὅμως, ἐπειδή δέν εἶναι εὔκολο στόν ἄνθρωπο νά ἐννοήσει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ χωρίς σύμβολα καί εἰκόνες ἀπό τήν ἐγκόσμιο πραγματικότητα, γι’ αὐτό ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φανερώθηκε μέ αἰσθητά σημεῖα. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς χρησιμοποιεῖ τίς ἐκφράσεις «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας» καί «διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός» (Πράξ. 2,2-3), γιά νά δείξει ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι ἄνεμος ἤ φωτιά, ἀλλά ὅτι ἀκούσθηκε σάν δυνατός ἄνεμος καί φάνηκε σάν πύρινη γλώσσα. Καί τοῦτο «ἵνα μηδέν αἰσθητόν περί τοῦ Πνεύματος νομίσῃς», ὅπως σχολιάζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Μάλιστα, ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκδηλώθηκε καί μέ ἕνα εἰδικό χάρισμα· αὐτό τῆς «γλωσσολαλίας». Πρόκειται γιά τό συμβολικό προμήνυμα τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος, ὡς ἔργου τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, πρός ξένους καί ἀλλογλώσσους λαούς.

Πρόσκληση στήν ἑνότητα τῆς πίστεως

Στόν Πύργο τῆς Βαβέλ ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἀσυνεννοησία τῆς ἁμαρτίας ὡδήγησαν τούς ἀνθρώπους στήν διαίρεση καί στό νά μή καταλαβαίνει ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἄν καί μιλοῦσαν τήν ἴδια γλῶσσα. Ὅμως, τώρα πού τό Ἅγιο Πνεῦμα τούς κάλεσε σέ ἑνότητα καί στήν κοινωνία τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι κήρυτταν στούς παρισταμένους, οἱ ὁποῖοι, παρότι μιλοῦσαν διαφορετικές ἀπό αὐτούς γλῶσσες, κατανοοῦσαν μέ θαυμαστό τρόπο τό περιεχόμενο τοῦ κηρύγματος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.

Ἐπενέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τά δῶρα πού μᾶς χαρίζει ὁ φιλάνθρωπος Θεός μέ τό μυστήριο τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι μεγάλα καί θαυμαστά καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαθιστᾶ τόν ἄνθρωπο στήν κατά φύση λειτουργία τῆς ὑπάρξεώς του, ὥστε νά γίνεται «ναός Θεοῦ ζῶντος» (Β΄ Κορ. 6,16). Ἀκόμη, ὡς ἡ κατ’ ἐξοχήν Κοινωνία Ἀγάπης «συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν» (Ρωμ. 8,26), ἔρχεται βοηθός στίς ἀδυναμίες καί τίς θλίψεις μας, συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες μας καί μεσιτεύει στόν Θεό γιά ἐμᾶς.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατεργάζεται τήν ἐν Χριστῷ υἱοθεσία καί ἀδελφότητα τῶν ἀνθρώπων καί τήν οἰκείωση τῆς σωτηρίας πού προσφέρει ὁ Χριστός. Τό ζητούμενο εἶναι ἡ δική μας συνέργεια.

Ἄς ἱκετεύουμε, λοιπόν, τόν Παράκλητο νά ἔλθει καί νά «σκηνώσῃ ἐν ἡμῖν»· νά σώσει τήν ψυχή, τήν ζωή, ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή μας. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

ΠΗΓΗ