ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. 25, 31-46)

23 Φεβρουαρίου 2025

 Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Δύο παρουσίες τοῦ  Χριστοῦ  πραγματοποιοῦνται στή γῆ. Ἡ πρώτη ἔχει ἤδη γίνει μέ τήν Ἐνανθρώπησή Του, ἡ δεύτερη εἶναι ἡ προσδοκωμένη μέ τή Δευτέρα Παρουσία.  Μεταξύ ὅμως αὐτῶν τῶν δύο ἐλεύσεων, ὑπάρχει διαφορά, ὄχι μόνο χρονική ἀλλά κυρίως τρόπου καί σκοποῦ. Ἡ πρώτη, ἡ γέννησή Του, τήν ὁποῖα ἑορτάσαμε πρό διμήνου, ἤταν ταπεινή και ἄσημη καί εἶχε ὡς ἀπώτερο σκοπό καί στόχο τή σωτηρία καί τή λύτρωση ὅλου τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὁ Κύριός μας Ἱησοῦς Χριστός « πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». (Τιμ. Α΄ β, 4) Ἡ δεύτερη ὅμως παρουσία Του  θά εἶναι ἐπιφανής καί ἔνδοξη και  ὁ σκοπός της  ἕνας καί μοναδικός, «νά κρίνη τόν κόσμον».

Για αὐτή τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποῖα εἶναι συνδεμένη ἀπόλυτα  μέ τήν τελική κρίση τῶν ἀνθρώπων, ὁμιλεῖ ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Πρίν ὅμως μελετήσουμε ἐν συντομία αὐτά τά στοιχεῖα, ἄς ὑποβληθοῦμε σ’ ἕνα προσωπικό ἐρώτημα.  Πιστεύουμε στή Δευτέρα Παρουσία, στήν αἰώνια ζωή  καί στή δικαία κρίση τοῦ Θεοῦ;  Τό ἐρώτημα αὐτό δέν τίθεται τυχαῖα. Ὑπάρχουν δυστυχῶς ἄνθρωποι, καίτοι βαπτισμένοι στό ὄνομα τῆς Παναγίας Τριάδος καί ἐνταταγμένοι στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, οἱ ὁποίοι ὄχι ἀπλά δέν πιστεύουν, ἀλλά ἀκόμη χειρότερα, νομίζουν πῶς τό κήρυγμα τῆς Δευτέρας Παρουσίας εἶναι προνόμιο τῶν αἱρετικῶν καί δή τῶν Χιλιαστῶν.

Γιά τούς πιστούς ὅμως τῆς Ἐκκλησίας μας, τό κήρυγμα περί τῶν ἐσχατολογικῶν θεμάτων καί ζητημάτων ἔχει ἰδιαιτέρα σημασία. Μελετῶντας τά ἐσχατολικά τῆς Ἐκκλησίας μας, διαπιστώνουμε ὅτι ἡ προσδοκία καί ἡ ἀναμονή τῆς τελικῆς κρίσεως ἀπαντᾶται σέ ὅλες τίς σοβαρές θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Μέ πᾶσα ὅμως λεπτομέρεια καί ἀκρίβεια διδάσκεται ἀπό τήν Ἁγία Γραφῆ και ἀποτελεῖ πεποίθηση τοῦ λεγομένου παλαιοῦ Ἰσραήλ καί δόγμα τῶν Χριστιανῶν. Ἔτσι λοιπόν, κατά τήν Παλαιά Διαθήκη: « ὁ Κύριος ἥξει  ὡς πῦρ καί κριθήσεται πᾶσα ἡ γῆ» καί κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του «ἐλεύσονται ἐν συλλογισμῷ ἁμαρτημάτων αὐτῶν δειλοί καί ἐλέγξει αὐτούς ἐξ ἐναντίας τά ἀνομήματα αὐτῶν» (Σοφ. Σολ. δ, 20). Ὁ Κύριος μας ἐπιβεβαίωσε ὅλα τά κηρύγματα τῶν προφητῶν καί τῶν δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης , καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου διδασκαλίας Του. Συστηματικά ὅμως την Τελική Κρίση τήν παρουσίασε λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, ὅπως τήν ἀναφέρει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή.

Τό ἴδιο κήρυγμα περί τῆς Δευτέρας Παρουσίας τό ἀνήγαγαν  σέ πρῶτο μέλημά τους καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος διακηρύσσει ὅτι ὀ Ἰησοῦς Χριστός «εἶναι ὁ ὡρισμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ  Κριτής ζώντων καί νεκρῶν» (Πραξ. ι΄, 42), το ἴδιο καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ καί μᾶς λέει ὅτι ὁ Θεός «ἔστησεν ἡμέραν, ἐν ᾖ μέλλει κρίνειν τήν οἰκουμένην» (Πραξ. ιζ΄, 31).

Στό ἴδιο μῆκος κύματος περί τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας εἶναι καί ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Ἁγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης  κάνει λόγο γι’αὐτή και ἀναφέρει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία  θά «εἶναι μεγάλη γιά τρεῖς αἰτίες: α) γιά τά ὑποκείμενα πού θά συναχθοῦν ἐκεῖ, β) γιά τά ζητήματα πού θα ἐξεταστοῦν καί γ) γιά ἐκεῖνα πού θά ἀποφασιστοῦν». Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου,  δέν θά ἐκδοθεῖ μία ἀπόφαση γιά ἕνα μικρό μέρος τῆς γῆς. Θα ἐκδοθεῖ ἀπόφαση γιά ἕνα καλό καί γιά ἕνα κακό πού εἶναι ἄπειρο στό μέγεθός του καί αἰώνιο στή διαμονή του καί θά ἀφορᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καί θρησκεύματος,  μηδενός ἐξαιρουμένου. Τώρα, ἐάν, στή δική μας περίπτωση, θά ἰσχύσει τό νά βρεθοῦμε στήν πλευρά τοῦ  καλοῦ ἤ τοῦ κακοῦ, ὡς ἕνα μεγάλο βαθμό, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά  ἀπό τή δική μας ἐπιλογή. Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου,  ἄς παρατηροῦμε τακτικά  τά πρακτικά αὐτῆς τῆς δίκης. Τῆς μοναδικῆς στόν κόσμο ἀκριβοδικαίας καί ἄνευ παρεμβάσεων καί μεσαζόντων, γιατί «πάντες παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ»  (Ρωμ. ιδ΄, 10).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ χρόνος τῆς ζωῆς  πού μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας εἶναι χρόνος  καταλυτικός καί ἀποφαστικός γιά τήν πλευρά τοῦ καλοῦ  ἤ τοῦ κακοῦ , στήν ὁποία θά βρεθοῦμε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως , καθώς καί γιά τό τί λόγο θά ἀποδώσουμε γιά τά πεπραγμένα τῆς ζωῆς μας. Θα εἶναι δύσκολη καί φοβερή ἐκείνη ἡ ἡμέρα γιά ὅλους καί κυρίως γιά τούς ἀμετανόητους ἀμαρτωλούς.

Ἴσως, βρεθοῦμε καί πρό πολλῶν καί μεγάλων ἐκπλήξεων, βλέποντας τούς ὑποτιθεμένους γιά ἐμᾶς «ἀμαρτωλούς» στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐνώ ἄλλους, τούς ὁποίους  θεωρούσαμε δίκαιους καί ἐνάρετους, νά καταλήγουν στό «πῦρ τό ἐξώτερον». Προσοχή, ἀδελφοί μου, Κριτής πάντων εἶναι μόνο ὁ Κύριος, ἐμεῖς δέν ἔχουμε τό δικαίωμα οὔτε νά κρίνουμε, οὔτε νά δικάζουμε, οὔτε νά κατακρίνουμε τούς ἀδελφούς μας. Ἐμεῖς  ἔχουμε ἕναν σκοπό καί μία πορεία. Τήν πορεία καί τόν δρόμο τῆς μετανοίας, γιατί μᾶς ὁδηγεῖ στόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τή σωτηρία καί τή λύτρωση τῆς ψυχῆς μας. Ἀμήν.

π. Γ.Β.

ΠΗΓΗ