ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ

Εὑρισκόμενοι στό κατώφλι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀδελφοί μου, ἀκούσαμε τόν ἀπόστολο Παῦλο νά καλεῖ τούς χριστιανούς, ἐν ὄψει τῆς ἐλεύσεως τῆς ἡμέρας τοῦ Χριστοῦ, νά ἀφήσουν στήν ἄκρη τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀναλάβουν τά ὅπλα τοῦ φωτός. Δεδομένου ὅτι ἡ ἡμέρα καί ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου δέν εἶναι γνωστή, γιά τόν καθένα μας ἡ στιγμή τῆς συναντήσεώς μας μέ Αὐτόν εἶναι αὐτή τοῦ βιολογικοῦ μας θανάτου. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μᾶς καλεῖ, ἐν ὄψει αὐτῆς τῆς βέβαιης προοπτικῆς, νά ἐγκαταλείψουμε τόν ἁμαρτωλό τρόπο ζωῆς καί νά ἐπιλέξουμε τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα πού στέλνει ἡ Ἐκκλησία μας, λίγο πρίν εἰσέλθουμε στό «Στάδιο τῶν ἀρετῶν». Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι μία πορεία μέ ἐσωτερικά χαρακτηριστικά, ὅπου καλούμαστε νά γνωρίσουμε τόν ἑαυτό μας, γιά νά συναντήσουμε τόν Θεό μας ἀναστημένο ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ περάσουμε ἀπό τό καμίνι τοῦ Πάθους καί τοῦ Σταυροῦ. Σ’ αὐτήν τήν πορεία, πού εἰκονίζει τήν πορεία ὁλόκληρης τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ, ὀφείλουμε νά ἐγκαταλείψουμε τά πάθη μας, νά παλέψουμε μέ τίς ἀδυναμίες, νά ἀναμετρηθοῦμε μέ τόν κακό ἑαυτό μας. Αὐτά θά τά ἐπιτύχουμε ἀφοῦ χρησιμοποιήσουμε τίς πνευματικές δυνατότητες, πού παρέχει ἡ Ἐκκλησία μας, γιά τίς ὁποῖες μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτές εἶναι οἱ ἀρετές.

Τά πνευματικά γυμνάσματα

Οἱ ἀρετές-πνευματικά γυμνάσματα, στά ὁποῖα καλούμαστε νά ἀγωνιστοῦμε τήν περίοδο πού ἀνοίγεται μπροστά μας, εἶναι ἡ νηστεία, ἡ προσευχή, ἡ ταπείνωση, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ἀγάπη, κυρίως, ὅμως, ἡ μετάνοια.

Ὅλα αὐτά τά πνευματικά κεφάλαια συνθέτουν τόν καμβά τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα καί βοηθοῦν στήν πνευματική μας ὁλοκλήρωση καί τελική ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Ὅμως, οἱ ἀρετές, προβαλλόμενες ὡς ἀνθρώπινα κατορθώματα, ἀποξενωμένες ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁδηγοῦν στά ἀντίθετα ἀπό τά ἐπιδιωκόμενα ἀποτελέσματα. Αὐτό συμβαίνει, γιατί εἶναι δυνατόν νά ἐξάρουν τόν ἐγωισμό μας, προκειμένου νά πιστέψουμε στή δῆθεν πνευματική μας αὐτάρκεια. Ὅποιος ὁδηγεῖται σ’ αὐτό τό συμπέρασμα, τήν ἴδια στιγμή καταστρέφει ὅ,τι ἔκτισε μέσα του.

Γιά νά ἔχει ἀποτελέσματα ὁ ἀγώνας τῆς ἀρετῆς, πρέπει νά ἀπογυμνωθεῖ ἀπό ἐξωτερικά χαρακτηριστικά, πού ἐπιζητοῦν τήν ἀνθρώπινη ἐπιδοκιμασία, καί νά περιοριστεῖ στό ἐσωτερικό πεδίο τῆς ὑπάρξεώς μας. Λέει χαρακτηριστικά ὁ ἀββάς Ἠσαΐας: «Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κομπάζει καί ἀγωνίζεται διά τήν ἀρετήν καί δέν φροντίζει νά ἀποκρύπτεται, ὥστε νά μήν ἀντιλαμβάνονται οἱ ἄνθρωποι τήν καλήν του αὐτήν ἐργασίαν, ὁμοιάζει πρός οἰκίαν, τῆς ὁποίας ἔχουν ἀφαιρεθεῖ ἡ θύρα καί τά παράθυρα καί, ὡς ἐκ τούτου, εὐκόλως εἰσέρχεται ἐντός αὐτῆς ὁποιοδήποτε ἑρπετόν θελήσει».

Τήν ἐσωτερική διάσταση τῶν ἀρετῶν διακηρύσσει καί ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: «Ἀρετή δέν εἶναι ἐπίδειξη πολλῶν καί διαφόρων πράξεων πού ἐπιτελοῦνται μέσῳ τοῦ σώματος, ἀλλά τό περιεχόμενο σοφότατης καρδιᾶς, τήν ὁποία στηρίζει ἡ ἐλπίδα πρός τόν Θεό. Τήν καρδιά αὐτή συνδέει πρός τά κατά Θεόν ἐπιτελούμενα ἔργα ὁ ὀρθός σκοπός».

Ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Στόν πειρασμό τῆς ἐπίδειξης τῶν ἐξωτερικῶν σχημάτων τῆς εὐσέβειάς τους, τῶν ἀρετῶν τους δηλαδή, ὑποπίπτουν συχνά πολλοί ἀδελφοί μας χριστιανοί, κυρίως σέ περιόδους σάν κι αὐτή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔχουν τήν ψευδαίσθηση ὅτι ἡ κατάκτηση τῶν ἀρετῶν μπορεῖ ἀπό μόνη της νά ἐξασφαλίσει τή σωτηρία τῆς ψυχῆς καί τήν ἕνωση μέ τόν Θεό. Δέν κατάλαβαν ποτέ ὅτι οἱ ἀρετές εἶναι ἐργαλεῖα δοσμένα ἀπό τόν Θεό, τά ὁποῖα καθίστανται ἐνεργά καί χρήσιμα ὅταν χρησιμοποιοῦνται ὡς καρπός Θείας φώτισης, ἔμπνευσης καί χάρης, πού δίδονται σέ καρδιές ταπεινές, πού ἔχουν μάθει νά ἐργάζονται μυστικῶς.

Γι’ αὐτό, ἄς ἔχουμε πάντα κατά νοῦ, αὐτό πού ἔλεγε ὁ ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ: «Δέν εἶναι οἱ ἀρετές ὁ σκοπός τῆς ζωῆς, ἀλλά ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ὅταν Αὐτό κατακαλύψει τήν ὕπαρξή μας, τότε οἱ ἀρετές θά εἶναι τό φυσικό ἐπακόλουθο, ἡ ἐπιβράβευση τοῦ Θεοῦ στόν πνευματικό μας ἀγώνα. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.

ΠΗΓΗ